🍃هوالعزیز

هوالعزیز💐 ما مست شدیم و دل جدا شد از ما بگریخت تا کجا شد چون دید که بند عقل بگسست در حال دلم گریزپا شد او جای دگر نرفته باشد او جانب خلوت خدا شد در خانه مجو که او هواییست او مرغ هواست و در هوا شد او باز سپید پادشاهست پرید به سوی پادشا شد https://eitaa.com/TAMASHAGAH

یارب ز شراب عشق سرمستم کن وز عشق خودت نیست کن و هستم کن از هرچه بجز عشق خودت تهی دستم کن یکباره به بند عشق پا بستم کن #خواجه‌عبدالله‌انصاری https://eitaa.com/TAMASHAGAH

گفت:خدا یکی است. گفتم: اکنون تو را چه؟ چون تو در عالمِ تفرقه‌ای، صد هزاران ذره،هر ذره در عالم‌ها پراکنده ،پژمرده، فروافسرده... او یکی است ، تو کیستی؟ تو شش‌هزار بیشی. تو یکتا شو وگرنه از یکی او تو را چه؟ #مقالات_شمس تبریزی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

🍃🌼 رمضان آمد و شد کار صراحی از دست بدرستی که دل نازک ساغر بشکست آنکه بی مجلس مستان ننشستی یکدم این زمان آمد و در مجلس تذکیر نشست #خواجوی_کرمانی سلاااام‌ یاران جان روزگارتان سبز و با طراوت طاعات قبول حق💐✋ https://eitaa.com/TAMASHAGAH

مراخود باتو سرّی در ميان هست وگرنه روی زيبا در جهان هست #سعدی🍃 https://eitaa.com/TAMASHAGAH

نشانم بی نشان باشد، مکانم لامکان باشد نه تن باشد نه جان باشد که من خود جان جانانم #مولانا عشق بر عاشق امیر است، اما در قبضه اقتدار معشوق اسیر است #عین‌القضات‌همدانی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

در میانِ عاشقانْ عاقل مَبا خاصه اَنْدَر عشقِ این لَعْلین قَبا دور بادا عاقلان از عاشقان دور بادا بویِ گُلْخُن از صَبا گَر دَرآیَد عاقلی گو راه نیست وَرْ دَرآیَد عاشقی صَد مَرحَبا مَجِلسِ ایثار و عقلِ سَخت گیر؟ صَرفه اَنْدَر عاشقی باشد وَبا نَنْگ آیَد عشق را از نورِ عقل بَد بُوَد پیری در ایّامِ صِبا خانه بازآ عاشقا تو زوتَرَک عُمرْ خود بی‌عاشقی باشد هَبا جان نگیرد شَمسِ تبریزی به دست دست بر دل نِهْ برون رَوْ قالَبا مولانای جان _ کلیات شمس https://eitaa.com/TAMASHAGAH

سرشک گوشه گیران را چو دریابند، دُرّ یابند رخ مهر از سحرخیزان نگردانند، اگر دانند #حافظ https://eitaa.com/TAMASHAGAH

#گر _چاره_ تویی_ بیچاره _منم _جانا #مولانا https://eitaa.com/TAMASHAGAH

⭐️روزه: روزه عبادتی است که در همه شرایع پیشین سابقه داشته است. حتی قبایل بدوی نیز جهت راندن شیاطین از خود یا برای به دست آوردن خشنودی خدایان روزه می داشته اند. اعراب جاهلی نیز نوعی روزه و امساک را به عنوان عبادت و تنزه باور داشتند. روزه در قرآن کریم به لفظ"صوم" و"صیام" آمده است. عرفا نیز با الهام از ماثورات دینی روزه را زکات بدن دانسته اند و در فضیلت روزه گفته اند که آدمی با روزه،خوی وخصلت فرشتگان می یابد، زیرا از طعام های ظاهری، خویشتن را باز می دارد و به ذکر و تسبیح وتهلیل می گراید   مولانا در مثنوی بیشتر درباره جوع عارفانه یا گرسنگی اختیاری سخن گفته است و فریضه ی روزه را نیز در مطاوی آن آورده است. او بیشتر ایام سال را  به روزه می گذرانیده و به گاه افطار نیز به اندک مایه ای بسنده می کرده است. با وجود این طعام ناچیز، به چالاکی چرخ می زده و رقص و سماع های طولانی و بس سنگین ترتیب می داده است به نحوی که کسی نمی توانست با او همراهی کند. وی معتقد بود که: "قوت جبریل از مطبخ نبود" از این رو اندامی نحیف و استخوانی داشت. نقل است که روزی به حمام درآمد و به جسم لاغر خود نگاهی کرد و گفت: در تمام عمر خود از کسی شرمسار نشدم مگر امروز که از این جسم خجالت می کشم. اما چه کنم که آسایش من در رنج اوست (شرح موضوعی مثنوی معنوی) 📝 استاد کریم زمانی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

از جسم می کاست و به جان می فزود و روح خویش را فربه می ساخت 👏🏻👏🏻👏🏻