🍎💫 الله لَطِيفٌ بِعِبَادِهِ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ وَ هُوَ الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ خدا نسبت به بندگانش مهربان است هر كه را بخواهد روزى می‌دهد و اوست نيرومند غالب سورهٔ مبارکهٔ شوری / آیهٔ ۱۹ و نقل است که وقتی سیبی سرخ برگرفت و درو نگریست گفت: «این سیب لطیف است.» به سِرّش ندا آمد که: «یا بایزید! شرم نداری که نام ما بر میوه‌ای نهی؟» و چهل نام خداوند بر دلش فراموش شد. شیخ گفت: «سوگند خوردم تا زنده باشم میوه‌ٔ بسطام نخورم!» #تذکرة‌_الاولیاء https://eitaa.com/TAMASHAGAH

🔅 آن کسی که نماز کند و روزه دارد، به خلق نزدیک بود و آن کسی که فکرت کند؛ به خدا 📚 #نور_العلوم #شیخ_ابوالحسن_خرقانی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

♥️ ﻣﺮﺍ ﻣﺴﺖ ﮐﺮﺩﯼ، ﺷﺮﺍﺑﯽ ﻣﮕﺮ؟ ﮔﺮﻓﺘﯽ ﻣﺮﺍ، ﺷﻌﺮ ﻧﺎﺑﯽ ﻣﮕﺮ؟ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺳﺮﺍﻍ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺴﯿﻢ ﮔﻞ ﻧﻮﺭﺱ ﻣﻦ، ﮔﻼﺑﯽ ﻣﮕﺮ؟ ﺭﻫﺎﻧﺪﯼ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻏﻢ ﺗﺸﻨﮕﯽ ﭼﻪ ﺳﺒﺰﻡ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ، ﺁﺑﯽ ﻣﮕﺮ؟ #حسین_منزوی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

🌼🍃 چرا نباید #قضاوت کرد؟👌 هنگامی که ما کسی یا موضوعی را قضاوت میکنیم بدین معناست که در درون خود نمی توانیم آن موضوع را هضم و «درک» کنیم. عدم «درک» آن موضوع یا رفتار به این معناست: «من این را تجربه نکره ام و آن را نمی فهمم» سپس این پیام را به هستی ارسال میکنیم که : «من به تجربه و در نهایت «درک» این موقعیت نیازمندم.» پس جهان هستی شرایط و موقعیتی را پیش روی من می نهد تا آن را تجربه و نهایتا«درک» کنم.چرا که همه چیز باید «درک» شود تا از چرخه کارما خارج شود. مراقب قضاوتهای آشکار و پنهان خود باشید. تا به شرایطی که نمی خواهید مبتلا نشوید. حتی اگر موضوعی را درک نمی کنید از آن بگذرید و یا آن را بپذیرید. خالق هستی خود بهتر میداند که هر چیزی را چگونه در جایگاه درست خویش قرار دهد پس قضاوت بی معناست. نکته: قضاوتهای کوچک و بزرگ ما،قسمت بزرگی از نشخوارهای ذهنی مان را تشکیل میدهد. 🍃🌼🍃🌼

♥️📺 انگار عاشقی یک مرحله از انسان بودنه! #دکتر_کاکاوند #مثنوی_معنوی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

خورشیدی در جان تو پنهان است دریا از یاد تو پریشان است عاشق شو زیرا عاشق انسان است 🌹🌹

هوالعزیز💐

پریشان خاطرم از همنشینان عزلتی دارم خموشی صحبت خاصی ست، با خود خلوتی دارم #حزین‌لاهیجی آن کس که به صحبت من ره یافت، علامتش آن است که صحبت دیگران بر او سرد و تلخ شود. نه چنان که سرد شود و همچنین صحبت می کند، بلکه نتواند با ایشان صحبت کردن. #مقالات‌شمس تصحیح محمد‌علی موحد

هرکس به تماشایی رفتند به صحرایی مارا که تو منظوری خاطر نرود جایی

ای شبِ آشفته بُرو وِیْ غَمِ ناگُفته بُرو ای خِرَدِ خُفته بُرو دولتِ بیدار بیا !