✍ مسئله محوری پوششی بر مسئله گریزی 🔹در نظام دانش موجود و مسلط کاملاً بر اهمیت مسئله در فرایند اندیشه و تحقیق تأکید می‌کنند. 🔸این تأکید ظاهری بر اهمیت مسئله، موقعیت مسئله گریزی ما را پنهان ساخته است. این تأکید کردن نوعی استتار کردن موقعیت است. این تأکید کاملاً ظاهری و به شیوه کاملاً تصنعی و نا اصیل و غیر کار کردی است. در اینجا ما درگیر نوعی ریاکاری معرفتی هستیم که به موجب آن تظاهر به پذیرش مسئله می‌کنیم و برای اثبات این ظاهرگرایی و ریاکاری مجموعه ای از مناسک و آئین ها را به جا می آوریم. 📑 این آئین ها را هم در فرم طرح نامه پایان نامه ها و رساله های دانشجویان و محققان مراکز پژوهشی می‌توان دید و هم در لفاظی های سیاسی و دانشگاهی نهادها و سازمانهای اداری نیز به شکل‌های مختلف حامی مسئله محوری تحقیقات و مطالعات اجتماعی و فرهنگی هستند یا این گونه تظاهر می کنند. آن‌ها نیز اولویت های پژوهشیشان را هر سال اعلام می‌کنند و از این طریق بر ضرورت و اهمیت مسئله ها در تحقیقات اجتماعی و فرهنگی تأکید می‌کنند. ⁉️اینکه آیا واقعاً اولویت‌های اعلام شده مسئله اند یا چیزی دیگر؟ و اینکه آیا آنچه اعلام کرده اند در عمل اولویت و نیاز واقعی آن‌ها هست یا نه؟ اینکه آیا پذیرای نتایج تحقیقات انجام شده مطابق مسئله ها و اولویت‌های اعلام شده هستند یا نه؟ اینها همه پرسش‌هایی هستند که در پرتو همین ریاکاری معرفتی برای همیشه پنهان مانده است. 🔎واقعیت این است که مسئله محوری یا مسئله محور کردن نوعی شعار ایدئولوژیک و راهبرد مدیریتی و لفاظی سیاسی هم هست. از طریق این لفاظی های سیاسی و مدیریتی محققان و مراکز آموزشی و پژوهشی می‌توانند موجودیت و عملکرد خود را موجه سازند و بودجه و امکانات بیشتر جذب کنند. #علوم_انسانی #مسئله_محوری #پایان_نامه #تأمل 👇👇 @Taammolate_talabegi

✍ تبدیل پژوهش "مسئله محور" به "مسئله وارگی" از طرق زیر صورت می گیرد: 1⃣ جایگزین شدن پرسش به جای مسئله 2⃣ رها کردن مسئله با مسئله گریزی 3⃣ محدود کردن مسئله به تحقیقات تجربی 4⃣ جایگزین کردن روش به جای مسئله (روش گرایی) 5⃣ محدود شدن مسئله به گفتمان رشته(رشته گرایی) 6⃣ جایگزین کردن مشکل به‌ جای مسئله(مدیریت گرایی) 7⃣ جایگزین کردن پاسخ به جای مسئله #مسئله_شناسی #مسئله_محوری #علوم_انسانی #تأمل 👇👇 @Taammolate_talabegi

✍ رولان بارت مسئله روش گرایی را در تحقیقات فرهنگی و اجتماعی نقد کرده است. او می نویسد: 🔹بعضی ها با اشتیاق و توقع زائد الوصفی از روش سخن می گویند؛ آنها در هر اثری خواهان روش هستند و البته ذائقه شان هرگز نمی تواند روش‌های بسیار دقیق و بسیار منطقی را تحمل کند. روش تبدیل به قانون می شود، اما چون این قانون بیرون از خویش هیچ نیرو و تأثیری ندارد و هیچ کس نمی‌تواند بگوید در علوم انسانی نتیجه چیست دلسردی و یأس بی پایان به دنبال می آورد. واقعیت محتوم این است که اثری که بی وقفه به روش هایش می‌بالد و از روش هایش سخن می گوید در نهایت بی ثمر از آب در می آید. همه چیز تابع روش شده است و چیزی برای نوشتن باقی نمانده است؛ پژوهشگر پی در پی تأکید می‌کند که متن وی روشمند خواهد بود اما هرگز نوبت به متن نمی رسد. برای قتل یک تحقیق و انداختن آن به زباله دان عظیم پروژه های متروکه، راهی بهتر از روش وجود ندارد. #روش_گرایی #مسئله_شناسی #مسئله_محوری #علوم_انسانی 👇👇 @Taammolate_talabegi