eitaa logo
تأملات طلبگی
1.5هزار دنبال‌کننده
689 عکس
744 ویدیو
22 فایل
⚜️ فَبشِّرْ عِبادِ، الَّذينَ یَسْتمِعونَ الْقَولَ فَیَتَّبعونَ أَحْسنَهُ. (۱۷،۱۸ زمر) 🔊 مطالب دینی، مباحث حوزوی، کلام بزرگان، نقد و تحلیل، علوم انسانی، مسائل سیاسی. ⚖️ نَحْنُ أبْناءُ الدَّلیل نَمیلُ حَیْثُ یَمیلُ. ارتباط با ادمین: @Amirhossein_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
✍ لباس دین(۹) 💠 آسیب های اجتماعی لباس روحانیت ۱- حجاب انداختن میان علمای دین و مردم 🔹هر نوع یونیفرم و لباس خاص، از هر قلم که باشد، به ارتباط، صمیمت و راحتی آسیب می زند. با وجود فوایدی که لباس فرم و شاخص دارد، چرا خدای متعال که عالم به ظاهر و باطن امور است، برای هیچ پیغمبری لباس خاص تشريع نکرد و هیچ گاه در ذهنیت مردم، نبوت با لباس شناخته نشد؟ چرا پیامبر اسلام(ص) از این هراسان نمی شد که در میان مردم شناخته نشود یا وقتی کسی وارد مجلس می شود، او حضرت را نشناسد. 🔸انبیاء و امامان لباس خاص نمی پوشیدند و از مزایای آن چشم می پوشیدند؛ زیرا آسیب این تمایز را به مراتب، اساسی تر از مزایای آن ارزیابی می کردند. آنان می دانستند که این لباس به اساس کار آنها آسیب می زند و آن ایجاد «حس مشترک» و «انس» است. انس یعنی همه چیز، یعنی همه هویت یک پیامبر ونبی. 🔻 حضرت امیر (ع) در روایتی می فرماید: إن أحسن الزّی ما خلطك بالناس و جمّلك بينهم و کفّ ألسنتهم عنك. 🔹بهترین پوشش و آراستگی، آن است که تو را با مردم مخلوط کند و از آنها جدا نسازد و تو را میان آنان، زیبا جلوه دهد و زبانشان از تو باز دارد؛ یعنی باعث نشود که بر تو عیب بگیرند یا بر تو جرأت پیدا کنند و یا اسائه ادبی صورت گیرد. با این ملاک باید پوشش خودمان را بسنجیم. ⁉️آیا لباس ما اجازه اختلاط با مردم را می دهد یا باعث می شود که مردم زبان به گلایه و گستاخی یا توهین باز کنند؟! 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۱۰) 💠 آسیب های اجتماعی لباس روحانیت ٢. انعکاس ضعف ها و پلشتی ها 🔹لباس خاص، آن هم تا این اندازه خاص، باعث بیشتر دیده شدن می شود. باعث می شود که شخص تحت نظر باشد و رصد شود و رفتارهای کوچکش انعکاس کلانی داشته باشد. لباس روحانیت از آن جهت که تقریبا هیچ شباهتی به لباس قوم ندارد، مانند گرامافونی می ماند که صداها را انعکاس می دهد. اگر صدای خوش باشد، آن را بیشتر انعکاس می دهد و اگر بد و نتراشیده باشد، همان را منعکس می کند. کافی است تصور کنید که در ذهنیت عموم مردم، این لباس، لباس دین است؛ یعنی مردم انتظار دارند از صاحبش، رفتار پیامبر گونه ببینند؛ در حالی که حوزه ما این لباس را به طلبه ای می دهد که ۴-۶ سال در حوزه باشد. طلبه ای که از همین خانواده های معمولی وارد حوزه شده است، مانند انبیا، طینت خالصی ندارد و خوب و بد در وجودش حي و حاضر است. مانند آنها تحت تربیت مستقیم خدای متعال نبوده است؛ حتی زیر نظر یک استاد خودساخته هم رشد نکرده است. 🔸به طور طبیعی این طلبه نمی تواند از عهده این بار سنگین بر آید و خطاهایش در این پوشش بسیار بزرگ تر از اندازه واقعی آن دیده می شود؛ مثلا اگر او طبق عادت خانوادگی یا منطقه ای خوشرو نباشد و اخمو باشد، در این لباس بسیار زننده دیده می شود و دین گریزی ایجاد می کند. یا خدای نکرده اگر زن باره باشد، انعکاسش بسیار وحشتناک خواهد بود. یا اگر به مسائل عرفی اعتنا نکند، چه در پوشش، چه در پیرایش و چه در تکیه کلامها و آداب و رسوم زندگی، هر کدام در حکم خطایی بسیار بزرگ، تأثیرات منفی زیادی بر مخاطبان خواهد داشت. 🔻در نتیجه هم به سبب افزایش انتظار و هم به علت انعکاس چندین برابری این رفتارها مردم دلزده تر می شوند. 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۱۱) 💠 آسیب های اجتماعی لباس روحانیت ٣. آخوندهای سلبریتی 🔹یکی از پدیده های نوظهور و در حال توسعه، آخوند سلبریتی است که لزوما به معنای منفی نیست؛ بلکه آخوندی است که در عرصه ای به یک شخصیت، تبدیل شده است و بیشتر دیده می شود. در زمان حاضر، افراد زیادی این طورند. برخی با آواز خوانی با حضور در ورزشگاه یا عکس گرفتن در کنار بازیگران با حضور تبلیغی کنار دریا و حتی برخی با عروسک گردانی معروف شدند. 🔻دلیل بد دیده شدن خیلی از این حرکات، نفس عمل نیست؛ بلکه نوع پوشش آخوندی ماست. این لباس در ذهنیت و جامعه ما، لباس رسول الله و لباس دین و لباس مقدسین است. این لباس، لباس منبر و مسجد است. اساسا خیلی با پوشش عمومی فاصله دارد. اگر خود پیغمبر هم امروز با این لباس لب دریا برود، ناهنجار دیده می شود. دهها طلبه در ورزشگاه شرکت می کنند و از نزدیک بازی ها را تماشا می کنند؛ اما کسی حساسیت نشان نمی دهد، رسانه ای نمی شوند و کسی هم بد و بیراه نمی گوید، با اینکه آنها با همین پیراهن یقه شیخی در آن جا شرکت کرده اند و ریش بلندی هم دارند و کسانی که اطراف آنها در ورزشگاه نشسته اند، متوجه طلبه بودن آنها هستند. چیزی که مسأله را زننده می کند، نوع پوشش است. این لباس برای این کارها نیست. 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۱۲) 💠 آسیب های فردی لباس روحانیت ۱. رانت منزلت و خودبزرگ بینی پنهان 🔹تصور کنید وقتی آدمی می خواهد وارد حوزه شود، احساس می کند وارد مسیری شده که مسیر بهترین های خداست. انبیای هر قوم، اشرف آن قوم بودند و علما هم، ورثه علم و معرفت و درجات آنها هستند. همین احساس وقتی در جان طلبه بنشیند و حتی مقداری از آن در وجودش رخنه نماید، برای آسیب پذیر کردنش کفایت میکند. 🔸این طلبه در این فضا رشد میکند و بعد از چند سال معدود، به پوشیدن لباس دین مفتخر می شود. وقتی لباس دین را می پوشد، یا از همان اول توهم می زند و خیال می کند اشرف مخلوقات شده و یا حواسش است؛ اما به سبب لباس دین هم که شده، انتظار دارد کوچک و بزرگ، زن و مرد، خواهر و برادر، پدر و مادر و همه عالم و آدم او را تکریم کنند. اگر بزرگتری که زودتر از من معمم شده، از دری وارد یا خارج شود، هر چقدر هم که به خودم نگیرم، از این که احساس میکنم به شأن لباس توهین شد، دلخور می شوم. در یک جلسه هر چند افراد بسیار باتقواتر از من باشند، من باید پیش نماز بشوم و اگر غیر از این اتفاق بیفتد توهین به تمام مقدسات عالم تلقی می شود. اگر کسی در آن جلسه، عهده دار سخن گفتن باشد، حتی اگر لعل و در از دهانش بریزد، چون در حضور من سخن گفته، به دین خدا بی ادبی کرده است. 🔻 ناخواسته این تصور در طلبه ایجاد می شود که از حیث منزلت و جایگاه در رتبه برتری قرار دارد؛ حتی اگر خودش هم شایسته نباشد، بالاخره این لباس اقتضا می کند که چنین منزلتی برایش قائل شوند. عده ای نیز ضعف نفس دارند و دنبال کار و کاسبی هستند و برای علم و عمل به حوزه نیامده‌اند. لباس دین بهترین پوشش برای این افراد است تا بدون هیچ تلاشی از منزلت صنفی بهره ببرند و دنیای خود را بسازند و دین مردم را خراب کنند. 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۱۳) 💠 آسیب های فردی لباس روحانیت ۲. تقویت روحیه نفاق 🔹پیش تر نیز گفتیم که یکی از آفات لباس، آن است که طلبه جوان، سرشار از شور و جنب و جوش جوانی را ناگزیر از رفتارهایی می کند که متناسب این لباس است؛ ولی متناسب سن و سال و شور و نشاط نیست؛ او را وادار میکند تظاهر کند و خود را خیلی بهتر از چیزی نشان دهد که واقعیت دارد؛ او را ناگزیر میکند رفتارهایی را از خود نشان دهد که در خلوت تقیدی به آن ندارد؛ یعنی از طلبه جوان یک بازیگر می سازد؛ برخلاف کسانی که این لباس را فرصتی برای بندگی می شمارند، بنده آن را آفتی برای دوگانگی شخصیتی می دانم، زیرا تقیدات اجباری غیر اختیاری اگر گذرا نباشند نفاق تولید می کنند. 🔸این لباس که طلبه یک لا قبا را به یک قدیس تبدیل می کند و احترام دیگران را بر می انگیزد و در امر دین جلو می اندازد، دقیقا او را آماج تیر امثال روایات نفاق قرار می دهد. 🔻مردم از صاحب این لباس، انتظار شوخی های زیاد و خنده های طولانی و حرکت های سبک ندارند؛ در حالی که این ها طبیعت جوانی است. یک جوان تا کی و چند روز و چند ساعت می تواند مثل یک آدم میانسال و جا افتاده، آرام و موقر باشد؟! 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۱۴) 💠 آسیب های فردی لباس روحانیت ٣. منزوی شدن 🔹پیش تر درباره احتجاب به لباس صحبت کردیم. این جا از نظر تربیتی و شخصی به این مسأله می پردازیم؛ یعنی مشکلاتی که برای خود ما طلبه ها منهای مردم و تأثیرات منفی اجتماعی وجود دارد. 🔸شاید در یک مقایسه، این مطلب روشن تر شود. یک پلیس در حین مأموریت مثلا سر چهار راه از این که لباس متفاوتی به تن دارد، هیچ حس بدی ندارد و حتی تعامل خوبی با مردم برقرار می کند؛ اما اگر بنا باشد این آدم همیشه این لباس را در همه جا بپوشد، منزوی می شود. فرض کنید بخواهد روز جمعه برای صبحانه دو تا نان داغ بگیرد، لباس فرم بپوشد یا برای خرید چیزی با لباس فرم پلیسی ساعت ها در صف بایستد. آیا این آدم احساس راحتی خواهد کرد؟ یا احساس می کند میان این لباس خاص با صف تناسبی نیست؟ این لباس توی ذوق میزند و همان مردمی که با این لباس در سر چهار راه کنار آمده بودند، در صف خرید نمی توانند کنار بیایند. پس او ناگزیر فاصله می گیرد یا راحت سخن نمی گوید. من طلبه هم داخل مسجد با این لباس مشکلی ندارم و با مردم گرم می گیرم؛ زیرا از نظر مردم، مقدس است و مسجد هم مکان مقدسی است، نه صف خرید چیزی. مسجد با این لباس، بی تناسب نیست؛ اما وقتی از مسجد بیرون می رویم و وارد ابعاد دیگر زندگی می شویم؛ یعنی فضایی که دیگر مقدس نیست، این لباس به چشم می آید و انگشت نما می شود و طلبه را منزوی می کند. 🔻البته من هم می دانم که برخی طلبه ها درون این لباس هم منزوی نیستند؛ اما آنها در صد کمی هستند که شخصیت خاص و فوق العاده ای دارند. چه در لباس یا در غیر آن، کار خودشان می کنند؛ اما این عده ملاک قضاوت نیستند؛ چون عملکرد نوابغ، ملاک قضاوت درباره یک نظام آموزشی قرار نمی گیرد. 🔻این انزوا به شخصیت اجتماعی ما ضربه زده است. شخصیت اجتماعی، بخشی از هویت ماست. بخشی از آن چیزی است که دین در صدد تربیت آن است. 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍️ لباس دین(۱۵) 💠 آسیب های فردی لباس روحانیت ۴. کم تحرکی 🔹لباسی که به تن ماست، برای غیر منبر و مسجد، محدودیت دارد. لباس بسیار سنگینی است که اجازه تحرک را می گیرد. گذشته از جنبه های روانی که طلبه را منزوی می کند، خود لباس هم سنگین است و عملا اجازه تحرک را از طلبه می ستاند؛ مثلا شما می خواهید بروید سر کوچه و نان بگیرید. اگر لباس عادی و سبک بپوشید، خیلی زود به این تصمیم می رسید؛ چون هم از نظر روانی و هم از نظر جسمی سختتان نیست؛ اما اگر بنا باشد برای رفتن به سر کوچه عمامه و عبا و قبا بپوشید و تصور کنید که احتمالا باید با این لباس صف هم بایستید و نگاه های مردم را هم تحمل کنید، خیلی سختتان می شود و شاید اگر مجبور نشوید، اقدام نکنید یا اگر فرد دیگری را سراغ داشته باشید، وی را بفرستید. 🔸من به عنوان یک طلبه دقت کرده ام، اغلب طلبه ها بعد از معمم شدن، وزن زیاد می کنند و این نه از پرخوری بلکه از کم تحرکی بعد از پوشیدن لباس است. کم تحرکی هم مادر بسیاری از بیماری ها است. 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۱۶) 💠آسیب های خانوادگی لباس روحانیت ۱. مشکل در ازدواج کردن 🔹از همه جا خبر ندارم؛ ولی می دانم در اغلب شهرها به ویژه شهرهای بزرگ، مردم اغلب به این که دخترشان زن طلبه شود، رغبت نشان نمی دهند. این در برخی شهرها، حالت زننده ای هم دارد؛ یعنی در همان گفتگوی اولیه مادرانه، وقتی متوجه طلبه بودن خواستگار معلوم می شود، یک «نه» معنادار می گویند و گفتگو را فیصله می دهند. طلبه های فاضل بسیاری را دیده ام که از این مسأله، رنج های فراوانی برده اند. 🔸بر این باورم که بیش از نفس کار طلبگی، لباس طلبگی و محدودیت های رنج آور زندگی طلبگی عامل این «نه»های پیاپی است. شاهدش این که این «نه» گفتن ها وجه مشترک خانواده های متدین و غير متدین است! در حالی که خانواده های متدین با جنس کار طلبگی و تحصیل معرفت دینی و خدمت به دین مشکلی ندارند. مشکل آنها زندگی دشواری است که با این لباس رقم خواهد خورد. دست کم مشکل اصلی آنها زندگی با این لباس است. باز شاهد دیگر اینکه یکی از گفتگوهای رایج در خواستگاری طلاب، بحث بر سر لباس است. خانواده عروس یا خودش، اغلب درباره این موضوع، بحث دارند. 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍️ لباس دین(۱۷) 💠آسیب های خانوادگی لباس روحانیت ۲. اخلال در وظایف همسری 🔹همان طور که ما خودمان وقتی برای حضور در جامعه با این لباس متمایز مشکل داریم و اغلب احساس راحتی نمی کنیم، خانواده های ما بیشتر این مشکل را دارند. احتمالا شما هم هر دو نوع حضور را تجربه کرده اید. چه تفاوتی میان بیرون رفتن به اتفاق خانواده با عبا و قبا و عمامه و بیرون رفتن بدون این ها و با لباس معمولی و متداول، احساس کرده اید؟ جز این است که در اولی مانند یک آدم مقدسی که نباید هنگام سخن گفتن با همسرش لبخند بزند یا بخندد یا حرف بزند، خشک و بی احساسید و البته چاره ای هم ندارید؛ زیرا مردم همین طوری هم شما را تحت نظر دارند، بماند به این که بگو و بخند هم داشته باشید! پیش تر گفتم که حوزه مقدمات که بودیم می گفتند و تأکید می کردند «دست کم خانم هایتان ده قدمی از شما عقب تر بیایند.» آیا در این زندگی که بناست دختر جوان این جامعه و نه جامعه صد سال پیش، ده قدم از شوهرش عقب تر راه برود، آسایش خواهد داشت؟ تا چه مدتی این دختر می تواند این طور زندگی کند و دم بر نیاورد؟ 🔻طلبه ای می گفت: سال ها پیش همسرم دوست داشت مثل بقیه زن ها همراه شوهرش خرید بکند. برای همین، برای تعویض طلای مختصرش به بازار طلای قم، نه شهرستان رفتیم. من با عمامه و عبا و قبا بودم و در کنارم زن جوانی بود که دوست داشت در کنار شوهرش راه برود و از او در خریدش نظر بگیرد. از لحظه ای که وارد پاساژ طلافروشها شدیم، عذاب شب اول قبر من شروع شد. انبوه زنها راست و چپ عبور می کردند و با نگاه های تند و تیز آزارم می دادند. کاملا مشهود بود که مثل انگشت زایدی که بیرون می زند، در بازار طلا معلق هستم. میان آن همه زن، یک طلبه یک لاقبا، گیج و منگ کنار همسرش قدم می زند و به طلاها نگاه میکند و از این مغازه به آن مغازه می رود. در آن فشار روانی هر چه همسرم می گفت و می پرسید فقط تأیید میکردم و مدام تأکید می کردم که زودتر بخر برویم! خلاصه داستان را بگویم که با خوشحالی رفتیم با دعوا برگشتیم! البته که تقصیر از من بود. چون من در آن فضا نمی توانستم تقاضای طبیعی همسرم را برآورده سازم و با حوصله با او همراهی کنم. 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍️ لباس دین(۱۸) 💠آسیب های خانوادگی لباس روحانیت ٣. اخلال در وظایف پدری 🔹شما هر کسی که می خواهید باشید؛ اما وقتی بچه دار می شوید، شأن پدر بودن پیدا می کنید. پدر بودن تکالیفی را به گردن می آورد. مثال ساده ای می زنم. بچه ها حق دارند که پدرانشان آنها را به فضاهای آزاد ببرند و با آنان همبازی شوند. آیا یک طلبه با این لباس سنگین می تواند دست دختر و پسرش را بگیرد و آنها را پارک یا شهر بازی ببرد؟ اگر نبرید که خلاف وظایف پدر عمل کرده اید و این بچه عقده ای می شود. اگر هم ببرید، خوش نمی گذرد؛ زیرا شما راحت نیستید و این ناراحتی به آنها منتقل می شود. 🔻تازه اگر به اندازه ای برسند که خوب و بد را بفهمند، متوجه نگاه های سنگین مردم خواهند شد. شاید از آن به بعد خودشان به همراهی شما راضی نشوند. به تازگی شنیدم که خواهر یکی از طلبه ها به او گفته بود: یک بار با پدر رفتیم میوه بخریم، آن قدر مردم متلک گفتند که از آن به بعد دیگر حاضر نشدم با پدر جایی بروم! خلاصه سخن این که نمی دانم این چه لباسی است که برای دین دوخته ایم که نه تنها کمکی به حال دین نمی کند، بلکه هر طور نگاه می کنید، مانع آن می شود؟ 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍️ لباس دین(۱۹) 💠آسیب های خانوادگی لباس روحانیت ۴. محدودیت در کسب و کار 🔹 خدای متعال از هیچ پیغمبری نخواست که به خاطر تبلیغ دین، از کار و زندگی دست بکشد، کار نکند و منتظر امدادهای غیبی باشد! تا جایی از کتاب و سنت بر می آید، همه انبیا مثل بقیه مردم کسب و کار داشتند. شاهد آن همین است که می فرمودند: ما از شما مزدی بابت رسالت نمی خواهیم (قل لا أسئلكم علیه أجرا). اگر آنها هم مثل ما کار و کاسبی نداشتند، ناگزیر باید به دست مردم نگاه می کردند. این نشان میدهد که آنها برای خودشان کار و کاسبی داشتند. روی این حساب دست بده داشتند، نه بگیر! داستان ما برعکس است.  🔻انبیا در کنار کار تبلیغی خودشان برای معاش خانواده وقت می گذاشتند و اغلب هم افراد ثروتمندی بودند که می توانستند به فقرا رسیدگی کنند. این در حالی است که وضعیت مالی ما روشن نیست. نه نظام اسلامی، آن را به عهده گرفته است و نه مراجع تقلید. 🔸تأمین معاش خود و خانواده، یکی از واجبات عقلی و نقلی است و هیچ فقیهی در آن تردید نکرده است. در شرایطی که حوزه نمی تواند معاش متعارف طلبه را تأمین کند و طلبه، شرمنده زن و بچه اش است، چرا کار نکند؟ 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۲۰) 💠 طرح پیشنهادی: 🔹یکی از اصناف ریشه دار که مخاطب عمومی دارد، صنف روحانیت است. شاید هیچ یک از اصنافی که یونیفرم دارند، به اندازه روحانیت قدمت نداشته باشند. در دنیای مدرن و پیچیده با شهرهای پرجمعیت و شلوغ، ناگزیریم با علائمی، خودمان را به مردم معرفی کنیم و به آنها بگوییم که «ما عالم و مبلغ دین اسلام و مذهب تشیع هستیم. اگر کار مرتبط با دین داشتید، در خدمتتان هستیم.» ما از یک سو موظفیم مطابق ربوبیت خدای متعال عمل کنیم و از مردم فاصله نگیریم و تا ممکن است همرنگ آنها باشیم و از سویی ناگزیریم متمایز شویم تا شناخته شویم. وجه جمع این دو، «لباس سازمانی با نهایت مشابهت به لباس مردم و کمترین تفاوت از لباس آنها» است؛ بر خلاف لباس فعلی که «نهایت تفاوت» را دارد و متأسفانه کمترین تشابهی هم ندارد! 🔸با این حساب می توانیم لباسی طراحی کنیم که: 🔻 عفیف تر از لباس عمومی باشد؛ مثلا پیراهن بلندتری بپوشیم تا عورتین را به طور کامل بپوشاند؛ یعنی حدود ۱۰-۲۰ سانت بلندتر باشد. 🔻آثار غربزدگی آن به حداقل برسد؛ مثل این که یقه آن، کراوات خور نباشد؛ یعنی مثل پیراهن های کنونی که به آنها یقه آخوندی می گویند. 🔻 به جای عبا و قبا، کتی طراحی شود که هم یقه ساده داشته باشد و هم پیراهن را پوشش بدهد. 🔻می شود برای این لباس، ملحقاتی برای تابستان و زمستان هم طراحی کرد؛ مثلا کت مخصوص هوای سرد یا گرم؛ مثل نظامی ها که کت زمستانی مخصوصی دارند. 🔻می شود با لباس، درجات علمی و مقبولیت اخلاقی افراد را هم نشان داد. یا با تنوع رنگ یا آرمی روی یقه؛ مثلا در سه رنگ لباس تولید کنیم یا یکرنگ باشد؛ ولی آرم، بیانگر سطح علمی افراد باشد، تا مردم با همین شاخص ها بدانند که چه سطح انتظاراتی باید داشته باشند. 🔹اگر ما این لباس را بپوشیم؛ چون شباهت بالای ۹۰ درصدی به لباس عمومی دارد، هم جلب توجه نمی کند و هم مانع قرابت و نزدیکی نمی شود و هم تحرک طلبه را در جامعه افزایش می دهد. 👇👇 @Taammolate_talabegi