آشوب خیابان سایه ای کوچک از جنگ رسانه ای بود 🔺باور کنید هنوز هم خیلی از مسوولین نفهمیده اند که «آشوب های برآمده از شبکه مجازی» با «آشوبهای سنتی کف خیابان» فرق های جدی دارند. 🔺آشوبی که در فضای مجازی زیست میکند و بعد مثل فاضلابی داخل شهر میریزد، چه تفاوتهایی با آشوبهای سنتی دارد. ⚡️آشوب سنتی برای دیده شدن نیاز به جمعیت زیاد داشت. اما آشوب جدید با جمعیت کم هم کارش راه میافتد. کافی است یک رفتار ساختار شکن عجیب و غریب انجام دهیم. خونی بریزیم. چیزی را بشکنیم. فحش خیلی ناجور بدهیم. ⚡️ آشوب سنتی در هر نقطه ای انجام شود قابل پیگیری و پیشگیری از پیش است. اگر بخواهد جابجا شود نیروهای انتظامی میتوانند پیش گیری کنند. آشوب جدید هر جایی ممکن است اتفاق بیفتد. ⚡️آشوبهای سنتی را کسانی راه میاندازند که تحلیل سیاسی اجتماعی متفاوتی دارند. سابقه ای دارند. در سخن خود جدی اند ولو اشتباه کرده باشند. اما آشوبهای جدید را کسانی راه میاندازند که در کف شبکه های مجازی زیست میکنند و بدون عمق و مبنا. جماعت تحت تاثیر و منفعل. میانگین سنی پانزده سال با مشغولیت جدی زیست مجازی. آشوبهای سنتی ریشه دارد اندیشه دارد عمق دارد، باید درباره اش‌ عمیقتر اندیشید. آشوبهای جدید بی ریشه است. احساسی است. هیجانی است. لذا میتواند هر زمان دیگری هم شکل بگیرد. ⚡️آشوبهای سنتی را احزاب و گروهها و نخبگان رهبری و جهت دهی میکنند. اما آشوبهای جدید را سلبریتی ها و بازیکن ها و بازیگرها و اینفلوینسرها جهت میدهند. ⚡️آشوبهای سنتی درش راست و دروغ وقایع و اختلاط حق و باطل مهم است اما آشوبهای مجازی سر ریز شده در خیابان، کافی است با یک داستان ولو کلا دروغ اما هماهنگ با یک کلان روایت شکل میگیرد. همان روایت کلان که ذره ذره در ذهنتان میسازند. 🔺اگر صحنه مجازی ول و رها باشد و در اختیار دشمن باشد همیشه منتظر آشوبهایی از این دست باید بود. 🔺مراقبت از آشوب مجازی نیاز به قوه امنیت بخش دیگری دارد. نیاز به صیانت دیگری دارد. نیاز به حکمرانی دیگری دارد. نیاز به حضور مردمی دیگری دارد. نفی حضورهای خیابانی نمیکنم اما بدون توجه به مبدا و صحنه اصلی جوشش آشوب و ضابطه مند کردن آن، عملا کشور، خود را خلع سلاح میکند. #سواد_رسانه

#سواد_رسانه چگونه مارپیچ سکوت را بشکنیم؟ چند شب قبل در منزل داشتم شام می خوردم، یکباره صدای مبهم ولی ممتدی را شنیدم. دو سه دقیقه ای گذشت ولی صدا ادامه دارد بود. رفتم پنجره را باز کردم. صدا واضح تر شد. یک نفر از وسط کوچه فریاد می زد: «مرگ بر دیکتاتور» کم کم یکی دو نفر دیگر هم... با او همراهی کردند و شعار دادند: «زن، زندگی، آزادی» و «مرگ بر دیکتاتور» با صدای بلند فریاد زدم: «مرگ بر منافق!» چند ثانیه همه شان سکوت کردند:) طبیعتا انتظار شنیدن این شعار را نداشتند و تصور می کردند هرچقدر شعار خودشان را تکرار کنند، افراد بیشتری با آنها همراهی خواهند کرد... لذا به محض اینکه دوباره شعارشان را تکرار کردند با صدای رسا تر فریاد زدم: «مرگ بر منافق» چند ثانیه بعد این بار صداهای دیگری به گوش رسید: «مرگ بر ضدولایت فقیه»، «مرگ بر منافق» و... چه اتفاقی افتاده بود؟ خیلی از ساکنین همان کوچه که مخالف شعارهای آنها بودند... احتمالا تا قبل از اینکه شعار «مرگ بر منافق» را بشنوند انگیزه ای برای شعار دادن در برابر آنها نداشتند. چرا؟ چون به اشتباه فکر می کردند اگر حرف خودشان را بزنند کسی همراهی نمی کند و در انزوا هستند. اما وقتی می بینند افراد دیگری هم هستند که با آنها همراه هستند... ترس از انزوا از بین می رود و با خیال راحت حرف شان را می زنند. لذا آن کسی که اولین بار شروع کرد «مرگ بر دیکتاتور» گفتن، احتمالا فهمید در کوچه خودش هم در اکثریت نیست، چه برسد به اینکه بخواهد نظام را عوض کند:) و جالب اینکه از فردایش دیگر هیچ شعاری ندادند... نظریه مارپیچ سکوت همین است، یعنی در برابر «جو به ظاهر غالب» تسلیم نشوید و حرف خود را بزنید. اتفاقا این ایام این کار ضرورت بیشتری دارد، چون براندازها که سواد و منطق زیادی ندارند، فقط توهم شان زیاد است و اتفاقا باید همین توهم شان را شکست. شعار در برابر شعار، تجمع در برابر تجمع... این جماعت نه تشکیلاتی تر از منافقین و حزب توده هستند و نه بدنه اجتماعی بیشتری از سال 88 دارند، چندی بعد نیز افسرده تر و منزوی تر خواهند شد. فقط چند روزی عرض خود می‌برند و زحمت ما می‌دارند.../ پایان 🗣 امیرحسین ثابتی 👈 پاسخ‌به‌شبهات‌فــجازی👇 https://eitaa.com/joinchat/1042808834C1d4becaa06

📻 #بشنوید| جنگ تمام عیار سایبری 👤 استاد مرحوم محمد حسین فرج نژاد 📆 8 اسفند 1395 #سواد_رسانه #فضای_مجازی 🔻💡کانال روشنگری شیخ قمی💡🔻 ⏩https://eitaa.com/joinchat/23527424Cc6ba52ee21 کانال پاسخ به شبهات: @Israel666