٢.
🔸 خلفاى ظالم در دوران امامت حضرت
آن حضرت ۲۰ سال داشتند كه امامت به ايشان منتقل شد و مدت ۳۵ سال امامت فرمودند.
در اين مدت بعد از شهادت امام جعفر صادق عليه السّلام مقدارى همزمان با ابوجعفر منصور بودند كه او متعرض آن حضرت نشد.
بعد از منصور قريب به ده سال ايام خلافت مهدى بود. او حضرت را به عراق طلبيد و حبس كرد.
شبى أمير المؤمنين عليه السّلام را در خواب ديد كه به او فرمود: «فهل عسيتم ان توليتم أن تفسدوا فى الارض و تقطعوا ارحامكم»
(اگر (از این دستورها) روی گردان شوید، جز این انتظار میرود که در زمین فساد و قطع پیوند خویشاوندی کنید؟!)
(محمّد، ۲۲)
وقتى بيدار شد مراد حضرت را دانست و موسى بن جعفر عليه السّلام را از زندان آزاد كرد.
پس از مهدى، پسرش هادى خواست آن حضرت را محبوس كند ولى اجل او را مهلت نداد، چه اينكه كمتر از يك سال بيشتر خلافت نكرد.
خلافت به هارون ملعون كه رسيد، به ظاهر براى زيارت و در حقيقت براى دستگير نمودن حضرت موسى بن جعفر عليه السّلام و فرستادن آن حضرت از مدينه به بغداد به مسجد النبى صلّى اللَّه عليه و آله آمد.
بعد از آن، امام عليه السّلام را از زندانى به زندان ديگر میفرستاد، تا در سال چهاردهم خلافتش آن حضرت را در سن ۵۵ سالگى به زهر جفا شهيد كرد.
📚 قلائد النحور: ج رجب، ص ۳۳-٣۴؛ كافى: ج ۲، ص ۵۰۷
#ماه_رجب #امام_کاظم
#شهادت_امام_کاظم
🆔 @TaghvimShia1
٣.
💠 غسل و تدفين حضرت
پس از شهادت بدن شريف حضرت را طبق دستور هارون با جامههاى كهنه، جهت اهانت به آن بزرگوار، روى نردبانى گذاردند و چهار حمّال بر دوش گرفتند، و كسى جلوى جنازه صدا مى زد: «اين امام رافضيان است».
امام رضا عليه السّلام قبلاً متوجه غسل و كفن و نماز آن حضرت شده بودند. سپس شيعيان آمدند و گل آوردند و احترام كردند و در محل فعلى حرم مطهر، بدن آن حضرت را دفن كردند.
📚 وقايع الأيام: ج رجب، ص ۲۷۹
#ماه_رجب #امام_کاظم
#شهادت_امام_کاظم
🆔 @TaghvimShia1
١.
🖤 وفات حضرت ابوطالب (ع)
در چنین روزی سيّد بطحاء حضرت ابوطالب عليه السّلام سه سال قبل از هجرت و در سال ۱۰ بعثت از دنيا رفت. بنابر نقلى سن آن حضرت به هنگام رحلت ۸۱ سال بوده است.
📚 منتخب التواريخ: ص ۴۳
#ماه_رجب #حضرت_ابوطالب
🆔 @TaghvimShia1
٢.
💠 نسب حضرت ابوطالب (ع)
نام مبارك آن حضرت عمران است، و پدرشان جناب عبدالمطلب، و مادرشان فاطمه بنت عمرو بن عائذ است.
ابوطالب عليه السّلام با عبداللَّه پدر پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و زبير بن عبدالمطلب برادر ابوينى بودند، يعنى از طرف پدر و مادر يكى بودند و ساير اولاد جناب عبدالمطلب با اين سه بزرگوار فقط از پدر يكى بودند.
📚 بحار الأنوار: ج ۱۹، ص ۲۴
#ماه_رجب #حضرت_ابوطالب
🆔 @TaghvimShia1
٣.
✨ ايمان حضرت ابوطالب (ع)
مجلسى رحمة اللَّه مىفرمايد: اماميه اتفاق دارند بر اسلام و ايمان جناب ابوطالب عليه السّلام به پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و اينكه هيچ گاه عبادت بتى نكرده است.
بلكه ابوطالب عليه السّلام يكى از اوصياء حضرت ابراهيم عليه السّلام است و امر اسلام و ايمان او در شيعه مشهور است و علماى شيعه كتابها در ايمان آن بزرگوار تأليف كردهاند.
صدوق رحمة اللَّه مىفرمايد: در حديث آمده كه جناب عبد المطلب عليه السّلام حجت الهى و جناب ابوطالب عليه السّلام وصى ايشان بوده است.
طبق روايت ودايع انبياء، عصاى حضرت موسى عليه السّلام و انگشتر حضرت سليمان عليه السّلام و ...، توسط عبدالمطلب عليه السّلام به ابوطالب عليه السّلام سپرده شد كه ايشان آنها را به خاتم الانبياء صلّى اللَّه عليه و آله سپردند.
ابن اثير جزرى شافعى مى گويد: اهل بيت عليهم السّلام بر ايمان ابوطالب عليه السّلام اجماع دارند و اجماع اهل بيت عليهم السّلام حجّت است.
كتب زيادى در ايمان حضرت ابوطالب عليه السّلام تأليف شده كه اولين آنها در سال ۶۳۰ ه.ق نوشته شده است.
از آن زمان تاكنون كتبى به زبانهاى مختلف در ايمان، عظمت و بزرگى آن بزرگوار تأليف و چاپ شده است كه بر اهل تحقيق پوشيده نيست.
حضرت رضا عليه السّلام مىفرمايند: «كسى كه معتقد باشد ابوطالب عليه السّلام با حالت كفر از دنيا رفته، كافر است».
اشعار حضرت ابوطالب عليه السّلام در حمايت از پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله، اشعار منسوب به أمير المؤمنين عليه السّلام هنگام رحلت ابوطالب عليه السّلام و كلمات آن بزرگوار به قريش در مسجد الحرام هنگام سوء قصد قريش نسبت به پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله، و كلمات آن حضرت هنگام رحلت، كلمات آن حضرت در طلب ياران همه دلالت دارد بر اينكه داراى ايمانى منحصر به فرد بوده است كه در روايات تشبيه به ايمان اصحاب كهف شده است.
بعضى از ابيات أمير المؤمنين عليه السّلام در مرثيه آن بزرگوار نيز دلالت بر افضليت آن بزرگوار بر حمزه عليه السلام دارد.
اصبغ بن نباته مىگويد: أميرالمؤمنين عليه السّلام فرمود: «به خدا قسم هرگز پدرم و جدم عبدالمطلب و هاشم و عبد مناف عبادت بت نكردهاند».
گفتند: «پس چه را عبادت مىكردند؟ فرمودند: به سوى كعبه نماز مىخواندند و بر دين ابراهيم و به آن متمسك بودند.
ابن ابى الحديد در ضمن اشعارى مىگويد: اگر ابوطالب و پسرش نبودند، از دين اثرى نبود كه اينچنين استوار شود.
ابوطالب در مكه از پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله حمايت كرد و پسرش در مدينه بى دريغ از پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله حمايت و دفاع مىنمود.
به گفته سيوطى احاديثى كه جسارت به آن بزرگوار كردهاند، از موضوعات زمان معاويه و غير آن است، براى شادى شجره ملعونه بنى اميه، و از جمله از راويان آن مغيرة بن شعبه است كه در عداوت و دشمنى با بنى هاشم شهره آفاق است.
📚 منتخب التواريخ: ص ۱۱۳-۱۱۴؛ وقايع الأيام: ج ۱، ص ۲۸۶-۳۰۶؛ شرح ابن أبى الحديد: ج ۱۴، ص ۶۶-۸۵
#ماه_رجب #حضرت_ابوطالب
🆔 @TaghvimShia1
۴.
🏴 پيامبر (ص) در وفات ابوطالب (ع)
هنگامى كه حضرت أميرالمؤمنين عليه السّلام خبر وفات ابوطالب عليه السّلام را به پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله داد، آن حضرت به شدت ملول و محزون شدند و فرمودند:
«يا على برو و او را غسل و حنوط و كفن كن و چون بر روى سرير (تخت) نهادى به من خبر بده».
هنگامى كه آن حضرت دستورات پبامبر صلّى اللَّه عليه و آله را انجام داد و پدر بزرگوار را بر روى سرير گذاشت،
پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله خودشان تشريف آوردند و چون نظر مباركشان بر نعش عموى بزرگوارشان افتاد، رقت و حزن به آن حضرت دست داد و فرمودند:
«اى عمو، صله رحم و مهربانى كردى و جزاى خير ديدى. اى عمو، در كوچكى مرا كفالت كردى و در بزرگى مرا نصرت و حمايت نمودى».
بعد به مردم رو كردند و فرمودند: «سوگند به خدا كه اذن شفاعت مىدهم در روز قيامت به عمويم كه جن و انس از آن شفاعت تعجب كنند».
با رحلت ابوطالب عليه السّلام جبرئيل نازل شده به پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله عرض كرد: «ياور تو از دنيا رفت، هجرت كن».
أميرالمؤمنين عليه السّلام در زمان حيات خود نائب مىگرفت كه براى عبداللّه و آمنه و ابوطالب عليهم السّلام حج انجام دهند، و هنگام شهادت به اولاد خود وصيت فرمودند كه نايب براى حج از طرف آن بزرگواران بگيرند.
📚 بحار الأنوار: ج ۱۹، ص ۶۹؛ وقايع الأيام: ج ۱، ص ۳۰۳
#ماه_رجب #حضرت_ابوطالب
🆔 @TaghvimShia1
.
✨ بعثت پيامبر (ص)
مبعث مبارك پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله در سن ۴۰ سالگى و آغاز نزول قرآن بر پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله در اين روز بوده است.
اين روز يكى از اعياد بزرگ است، و روزى است كه حضرت رسول صلّى اللَّه عليه و آله به رسالت مبعوث گرديد و جبرئيل عليه السّلام بر پيامبرى آن حضرت نازل شد.
غير شيعه مبعث را در ۱۷ يا ۱۸ يا ۲۴ ماه رمضان و بعضى در ۱۲ ربيع الاول مى دانند.
در اين روز صلوات بر پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و اهل بيت آن حضرت و نيز زيارت آن حضرت و امير المؤمنين عليه السّلام وارد شده است.
ساليان سال بود كه از بعثت انبياء عليهم السّلام مىگذشت، و هر قوم و قبيلهاى با عقيدههاى مختلف خود زندگى مىكردند و در حجاز و مكه آن روز بسيارى بت مىپرستيدند: بت سنگى، فلزى، چوبى، و گاهى از جنس خرما.
دختران را زنده به گور مىكردند. اكثر قبايل در حال جنگ و خونريزى بودند. دنيا غرق در گمراهى و ضلالت بود. تا اينكه چهل سال از ولادت با سعادت اشرف مخلوقات و سرور كائنات حضرت محمّد بن عبداللَّه صلّى اللَّه عليه و آله گذشت.
خداوند آن حضرت را به پيامبرى مبعوث فرمود، و جبرئيل بر آن حضرت نازل شد و وحىهاى الهى را با آداب و مراسمى مخصوص به آن حضرت رسانيد كه در كتب روائى با سندهاى مختلف ذكر شده است.
طبق بعضى روايات هنگامى كه آن حضرت از كوه حرا بر مىگشتند انوار جلال و عظمت ايشان را فرا گرفته بود، به حدى بود كه هيچكس را ياراى آن نبود كه به آن حضرت نظر كند.
از كنار هر درخت و گياه و سنگ كه مىگذشت در برابر آن حضرت خم مى شدند و به زبان فصيح مىگفتند: «السّلام عليك يا نبى اللَّه، السّلام عليك يا رسول اللَّه».
هنگامى كه آن حضرت داخل خانه حضرت خديجه سلام اللَّه عليها شدند، از شعاع انوار جمال آن حضرت خانه منور شد.
خديجه سلام اللَّه عليها عرض كرد: اى محمّد، اين چه نور است كه از شما مشاهده مىكنم؟ آن حضرت فرمودند: اين نور پيامبرى است.
سپس خطاب به حضرت خديجه سلام اللَّه عليها فرمودند: بگو: «لا اله الا اللَّه محمّد رسول اللَّه».
خديجه سلام اللَّه عليها عرض كرد: سالهاست من پيامبرى شما را مىدانم. سپس به وحدانيت خداوند متعال و رسالت پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله شهادت داد.
در اين هنگام آن حضرت فرمودند: «اى خديجه! احساس سرما مىكنم. جامهاى بر من بپوشان». حضرت جامه بر خود كشيد و خوابيد.
از جانب حقتعالى ندا رسيد: «يا أيها المدّثر، قم فانذر و ربّك فكبّر... »
«اى جامه به خود پيچيده، برخيز و بترسان مردم را از عذاب پروردگار خود، و تكبير بگو و پروردگارت را به بزرگى ياد كن».
(سوره مدّثر)
آن حضرت برخاست و انگشت مبارك در گوش خود گذاشت و فرمود: «اللَّه اكبر، اللَّه اكبر» پس صداى آن حضرت به همه موجودات رسيد، و همه با او موافقت كردند.
پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله سه سال پنهانى مردم را به خداى يكتا دعوت مىفرمود، و پس از سه سال جبرئيل آمد و عرض كرد: «خداوند متعال امر فرموده كه دعوت خويش را آشكار فرمائى».
سپس آن حضرت از كوه صفا بالا رفتند و مردم را انذار فرمودند و دعوت خود را علنى نمودند.
📚 زاد المعاد: ص٣۶ و۴٠؛ منتهى الامال: ج۱، ص۴۷؛ بحار الانوار: ج۱۹، ص ۱۷۴-۱۸۶
#ماه_رجب #پيامبر #عید_مبعث
🆔 @TaghvimShia1
١.
🔸 خروج امام حسين (ع) از مدينه به سوى مكه
در اين روز در سال ۶۰ ه.ق امام حسين عليه السّلام از مدينه منوره متوجه مكه شدند.
در اين سفر همراه ايشان، عقيله بنى هاشم زينب كبرى، برادرشان حضرت ابوالفضل العباس، امّ كلثوم، على اكبر و ديگر اهل بيت عليهم السّلام بودند.
خواهران سيّد الشّهداء عليه السّلام با عقيله بنى هاشم سلام اللَّه عليها ۱۳ نفر بودند.
بانوان ديگر از منسوبين حضرت، عليا مخدره امّ كلثوم صغرى دختر زينب كبرى سلام اللَّه عليها كه با شوهرش به كربلا آمد و ديگرى خواهر أمير المؤمنين عليه السّلام جمانه دختر ابوطالب عليه السّلام. همچنين ۹ كنيز با حضرت از مدينه خارج شدند و ۱۰ نفر غلام با حضرت بودند.
چند نفر از همسران امام مجتبى عليه السّلام و ۱۶ نفر از اولاد دختر و پسر امام مجتبى عليه السّلام و خانواده مسلم بن عقيل عليه السّلام و ديگر اصحاب و بستگان حضرت نيز همراه بودند.
لوازم و سوارى هائى كه داشتند عبارت بود از ۲۵۰ اسب، ۲۵۰ ناقه. از اين تعداد، ۷۰ ناقه براى حمل خيمه ها، ۴۰ ناقه براى حمل ديگ و ظروف و ادوات ارزاق، ۳۰ ناقه براى حمل مشكهاى آب، ۱۲ ناقه براى جامهها و دراهم و دنانير، ۵۰ ناقه براى حمل ۵۰ هودج تعبيه شده براى حمل مخدرات و علويات و اطفال و ذرارى و خدمتگزاران و كنيزان، و بقيه شتران براى حمل وسائل مختلف كه مورد لزوم بود.
📚 بحار الأنوار: ج ۴۴، ص ۳۲۹؛ مدينه تا مدينه: ص ۷۷-۹۰
#ماه_رجب #امام_حسین
🆔 @TaghvimShia1
٢.
🔹 اولين اقامه نماز در اسلام
در اين روز اولين كسى كه بعد از بعثت با پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله نماز خواند، أمير المؤمنين عليه السّلام بود.
روز دوشنبه ۲۷ رجب پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله مبعوث شدند و در ۲۸ رجب حضرت أمير المؤمنين عليه السّلام با آن حضرت نماز اقامه فرمودند.
📚 وقايع الأيام: ج رجب، ص ۲۴۷
#ماه_رجب #پيامبر #امام_علی
🆔 @TaghvimShia1