🌷نکته تفسیری صفحه ۲۸۴🌷 دنیاخواهان و آخرت‏ طلبان: ما انسان ها در عالمی به وجود آمده ایم که «دنیا» نام دارد. مدّتی در دنیا می مانیم و پس از آن، به عالمی به نام «آخرت» منتقل می شویم. آفریدگار دنیا و آخرت، در این چهار آیه، نکات بسیار مهمّی را در مورد ما انسان ها و ارتباطمان با عالمی که در آن هستیم و سرایی که به آن خواهیم رفت، بیان کرده است. در اینجا به چهار نکته‏ اشاره می شود: 1ـ دنیا و امکانات آن، ابزار رسیدن به آخرت است، و اگر کسی در دنیا به خدا ایمان داشته باشد و امکانات دنیا را برای خود فراهم کند و از این امکانات برای آبادانی آخرتش بهره برد، پیروز و سربلند خواهد شد. داشتن ثروت، خانواده، سلامت و... ـ که از نعمت های دنیا محسوب می شوند ـ برای به‏ دست آوردن سعادت آخرت، لازم است؛ امّا مهم این است که انسان، با ایمان به خدای جهان آفرین، این نعمت ها را در مسیر هدف اصلی خود قرار دهد، از مال خود انفاق کند، خانواده اش را کانون توجّه به خدا و دستورهای او قرار دهد و از سلامت اش برای عبادت خدا و خدمت به خلق او بهره برد. از این رو امیر مؤمنان علی، چنین دنیایی را ستوده و آن را «تجارت‏ خانه‏ ی دوستان خدا» معرفی کرده است . این تجارت، تجارت پرسودی است؛ زیرا انسان به ‏وسیله‏ ی نعمت های محدود و پایان‏ پذیر دنیا، به نعمت های نامحدود و بی پایان آخرت دست می یابد. 2ـ اگر هدف اصلی انسان در زندگی، رسیدن به دنیا و امکانات آن باشد، چند مشکل اساسی برایش پیش می آید. نخست این که به تمام آنچه می خواهد، نمی رسد؛ بلکه تنها به مقداری می رسد که خدا می خواهد(عَجَّلنا لَه فیها ما نَشاِّء)؛ زیرا نعمت های دنیا محدود، و خواست و آرزوی انسان، نامحدود است، و انسان هر چه بیشتر برای به‏ دست آوردن دنیا بدود، خسته تر می شود. از این رو در روایات پیشوایان دین، دنیا به آب شور دریا تشبیه شده که شخص تشنه هر چه بیشتر از آن بنوشد، تشنه تر می شود، و آن قدر از این آب می نوشد تا هلاک می شود . دوم این که همین مقدار از دنیا نیز به همه‏ ی دنیاپرستان نمی رسد؛ بلکه به کسانی می رسد که خدا بخواهد(لمن نرید). چه بسیار افرادی که شب و روز برای به‏ دست آوردن ثروت و شهرت تلاش می کنند؛ امّا دستِ آخر به هیچ چیز نمی رسند. نکته ی سوم که از همه مهم تر است، این که دنیاپرستان به‏ سبب توجّه افراطی به دنیا و غفلت از آخرت، سرمایه‏ی محدود عمر خود را از دست می دهند و با کوله‏ باری پر از گناه، به آخرت قدم می گذارند و به جای ورود در بهشت پرنعمت، در جهنّم پرآتش خواهند سوخت (ثُمَّ جَعَلنا لَه جَهَنَّمَ یَصلیها مَذموماً مَدحورا). 3ـ دنیا‏خواهان و آخرت‏ طلبان، هر دو در زندگی دنیایی شان از لطف عمومی خدا برخوردارند و از نعمت های خدا مانند سلامت، ثروت، فهم و درک و ... بهره می گیرند، و از این نظر، تفاوتی میان این دو گروه وجود ندارد؛ ولی هر یک، با اختیار خودشان این نعمت ها را در هدفی متفاوت به کار می بندند(کُلّاً نُمِدُّ هّْؤُلاِّءِ وُ هّْؤُلاِّءِ مِن ...). 4ـ انسان ها در دنیا از نظر امکانات، بسیار متفاوت اند. خانه های حقیرانه و قصرهای بزرگ، پاهای ترک خورده و مرکب های گران قیمت، بی نام ونشان ها و افراد مشهور و ...، همگی شواهد این تفاوت اند. البته دنیا محدود است و تفاوت های دنیایی نیز محدود است؛ ولی تفاوتِ درجات افراد در جهان آخرت که محدودیتی ندارد، با درجات دنیا مقایسه شدنی نیست. در روایتی می خوانیم: «فاصله‏ ی بالاترین درجه‏ ی بهشت و پایین ترین درجه‏ ی آن، به اندازه‏ ی فاصله‏ ی آسمان و زمین است.» #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن

🔴امام رضا علیه‌السلام: در لحظات شبانه روز زیاد صلوات بفرستید و زیاد برای مردان و زنان مومن دعا کنید که صلوات بهترین کار خیر است

❤️اللهم عجل لولیک الفرج شــوقِ دیـدارِ تـو سـر رفت زِ پـیـمانـۀ مـا کِـی قـدم می‌نهی ای شـاه به ویرانۀ ما؟ ماهنوز ای نفست‌گرم،پر از تاب و تبیم سـر و سـامان بده بـر این دلِ دیـوانـۀ ما