یک شب میانِ گریه و لبخند، دیدمت پروانه بودم، از تبِ شمعِ تو سوختم... #شب_گفت #غریبه

به مزارِ آرزوها، قدمی گذار و بنگر که نهفته داغ دارد، سرِ هر امیدواری... #شب_گفت #غریبه

من و این صبوری و دل، غم و آه و درد و مشکل، به چنان تبی دچاریم، که پناهِ جان نداریم... #شب_گفت #غریبه

وطن آنجاست، آنجایی که دل خو کرده با غم‌ها و شادی‌ها وطن، جایی به غیر از رفتن و رفتن... وَ رفتن نیست... #شب_گفت #غریبه

شعر، خدای من، شعر... این مست‌کننده‌ی ازلی و ابدی برای من... از خود بی‌خود کننده‌ی حقیقی و شیرین... آه اگر کسی را نداشتم که این معجزه را یادم بدهد، باید به کجا، به چه چیزی، به چه کسی پناه می‌بردم که نجاتم بدهد؟؟؟ می‌گوید:، خدا... آه بیچاره!... مگر کوری؟... نمی‌بینی؟ خدا هم شعرِ لبریز از خداوندی‌ست... که او خود، خالق شعر است و زیبایی‌ست، هم زیباست، هم خود دوست دارد این همه زیباییِ نایابِ پر جان را... امان از شعر، این جان‌بخشِ بی‌مانندِ انسان... #شاید_نو #غریبه #شب_گفت

مهربانا! مهمانمان کنید به یک بیت شعر... به یک لحظه بودن در کنار خودتان... چه شعری بهتر از این؟؟؟ #شب_گفت

به زندگی قسم، اینجا طنابِ حیرانی به مو نمی‌رسد اما، چه قدر پاره شده‌ست... #لاطایلات #شب_گفت

اینجا برای ابراز احساسات، کمتر، از کلام و بیشتر، از نگاه استفاده می‌شود... خیرگی و لبخند، در حینِ متوجه نبودنِ مخاطب و دزدیدنِ نگاه به هنگام هشیار شدنِ طرف مقابل... و این، اوجِ ابرازِ احساساتِ مردمِ آذربایجان است... می‌نشینم پهلویش... نگاهم را قفل می‌کنم به ضریحِ وجودش... و حض می‌کنم از این که هست و بودنش را به لبخند، جشن می‌گیرم... #او را بیش از پیش عاشقم و این را به هنگامِ پا گذاشتن به دنیای خواب، درِ گوشش زمزمه می‌کنم... نمکین‌لبخند‌هایی دارد که روی خیارِ پوست‌کنده‌ی قلبم می‌ریزد و حالِ بودنم را جا می‌آورَد... گاه که به دنیای دیگری پا می‌گذارد، دلم، آن‌قدَر پشت سرش می‌دَوَد که نفس، کم می‌آورد و #او شاید که می‌پسندد کمی سر به سرم بگذارد تا بیشتر، قدرِ نرگسِ بیمارش را بدانم و نگاهم را قفل کنم به ضریحِ وجودش... سلام می‌کنم... آن‌چنان جوابِ سلامش را منتظرم که گویی مجنونی در پیِ لیلایِ مشرقی‌اش، کوچه‌های پُر اورنگِ بغداد را می‌جوید و تشنه‌ی یک جرعه نگاه است... برایم از نیاز بگو... بگرد و باده بگردان و از نماز بگو... خطا اگر که نباشد، نمازِ نازِ نیازِ تو را به وقتِ غروبِ نگاه تو خواندیم... و در طلوعِ چشمِ سیاهِ تو، خود فرو ماندیم... #او #آذربایجان #شب_گفت

تو برو تا به شب سلام کنیم... #شب_گفت