■ صبا وقتِ سحر بویی ز زلفِ یار می‌آورد دل شوریدهٔ ما را به بو، در کار می‌آورد من آن شکلِ صنوبر* را ز باغِ سینه* بَرکَندَم که هر گُل کز غمش بِشْکُفت مِحنت بار می‌آورد فروغِ ماه می‌دیدم ز بامِ قصر او روشن که رو از شرمِ آن خورشید در دیوار می‌آورد ز بیمِ غارتِ عشقش دلِ پُرخون رها کردم ولی می‌ریخت خون و رَه بِدان هنجار می‌آورد به قولِ مطرب و ساقی، برون رفتم گَه و بی‌گَه کز آن راهِ گرانْ قاصد، خبرْ دشوارْ می‌آورد -حافظ *مراد از شکل صنوبر قلب است (برگ درخت صنوبر از جهت شکل به قلب آدمی شباهت دارد) در این بیت از بن‌مایه‌های گیاهی برای بیان مطلب استفاده شده. #حضرت_حافظ #ادبیات #شعر #غزل #قلب