☘ انسان وطغیان ☘ #انسان_درقرآن كَلَّا إِنَّ الْإِنْسانَ لَيَطْغى‌ «۶» أَنْ رَآهُ اسْتَغْنى‌ «۷» نه چنين است (كه مى‌پندارند). بى‌گمان آدمى طغيان مى‌كند. چون خود را بى‌نياز مى‌بيند. ۰ ✍ اين گونه نيست كه انسان به ياد گذشته خود باشد كه خداوند او را آفريد و به او آموخت، پس بنده او باشد، بلكه به جاى بندگى طغيان‌ مى‌كند و مانع بندگى ديگران نيز مى‌شود. ☘اگر انسان ظرفيّت نداشته باشد، 🔹 يا ثروت او را مغرور مى‌كند، چنانكه قارون مى‌گفت: «إِنَّما أُوتِيتُهُ عَلى‌ عِلْمٍ عِنْدِي» «۲» 🔹يا قدرت او را مغرور مى‌كند، چنانكه فرعون مى‌گفت: «أَ لَيْسَ لِي مُلْكُ مِصْرَ» «۳» 🔹 يا علم او را مغرور مى‌كند. چنانكه بلعم باعورا به آن گرفتار شد. «آتَيْناهُ آياتِنا فَانْسَلَخَ مِنْها» «۴» ☘ ولى اگر ظرفيّت باشد، حتى هر سه در يك نفر جمع مى‌شود 🔸مثل حضرت يوسف و سليمان ولى مغرور نمى‌شود، چون همه را از خداوند مى‌داند نه خود. چنانكه حضرت سليمان گفت: «هذا مِنْ فَضْلِ رَبِّي» «۵» 🔸و حضرت يوسف گفت: «رَبِّ قَدْ آتَيْتَنِي مِنَ الْمُلْكِ وَ عَلَّمْتَنِي مِنْ تَأْوِيلِ الْأَحادِيثِ» «۶» ❌ آرى خطر آنجاست كه انسان به خود بنگرد نه خدا. «أَنْ رَآهُ اسْتَغْنى‌» #طغيانگر نه خدا را #بنده است، نه دستورات الهى را به #رسميّت مى‌شناسد، نه #استدلال مى‌پذيرد و نه به نداى #وجدان و ناله #مظلومان گوش مى‌دهد۰ 📚استاد قرائتی تفسیر نور ج ۱۰