فقط من نیستم که عاشق غذا خوردن تو قابلمه ام. مگه نه؟

نوجوانی، محدوده سنی مزخرفی میباشد.

و صد البته دردناک*

توضیح دادن دلیل ناراحتی که بدون دلیل و یهو اتفاق میوفته خیلی سخته اینکه نمیدونی چرا ناراحتی ، چطور میتونی خوب بشی ، چطور به بقیه بفهمونی دست خودت نیست ،اینکه اصلا این حالت "ناراحتی" حساب میشه یا نه و هزاران سوال دیگه

دلم میخواد مغزمو دربیارم و بهش بگم یا خفه میشی یا خفت میکنم

لعنت به هر چی صبح زود بیدار شدنه

چطور وقتی فقط "یه نفر" نباشه میتونه کل روزتو داغون کنه؟

امروز چقدر کم حرف زدم میدونین چرا؟ چون داشتم به اون "یه نفر" فکر میکردم و باهاش حرف میزدم. تا وقتی ببینمش 2 روز طول میکشه. سخت به نظر میاد ، اونم وقتی از درونش برام گفت و من فهمیدم چقدر دلم براش تنگ شده.

حس وحشتناک و ترسناکی تو وجودم رخنه کرده که اسمش "وابستگی" عه.

میتونین درک کنین چقدر ترسناکه؟