#آب_و_آبادی نظر به مخارج زیاد احداث و نگاهداری #قنات، معمولا #اهالی یک یا چند روستا، #مشترکاً اقدام به حفر قنات می‌کنند. اگر #آب قناتی زیاد شد به زودی در کنارش #آبادی بزرگی پدید می‌آید و به همین شکل اگر آب قناتی نشت کرد یا بر اثر عدم مراقبت بند آمد، این آبادی به همان سرعت از صفحه روزگار محو می‌گردد. مأخذ: گروته، هوگو (۱۳۶۹). سفرنامۀ گروته. ترجمۀ مجید جلیلوند. تهران: نشر مرکز. #وزارت_دفاع_و_پشتیبانی_نیروهای_مسلح #سازمان_جغرافیایی_نیروهای_مسلح #اندیشکده_حکمرانی_آب @WaterGovernanceThinkTankNGO

سلسله گفتاری پیرامون #مسئله_آب_در_کربلا با استناد به منابع(۳) در #کربلا دشمنان، در بَدوِ اَمر براى اعلان جنگ از #حربه_آب استفاده نمودند. چنان که #عبیدالله_بن_زیاد طى نامه اى از #حُر مى خواهد که امام حسین(ع) را در سرزمینى #بدون_پناهگاه و #آب_و_آبادى فرود آورد. سپس #عمر_بن_سعد، مأموریت یافت که بین امام و آب حایل گردد. #ابو_حنیفه_دینورى در این باره مى نویسد: «ابن زیاد به عمر بن سعد نوشت که از حسین(ع) و یاران او، آب را باز گیرد و نباید یک جرعه آب بنوشد، هم چنان که این کار را نسبت به #عثمان_بن_عفان پرهیزکار انجام دادند». عمر بن سعد مأموریت حفاظت از آب را به #عمرو_بن_حجاج_زبیدى به همراه #۵۰۰_سوار واگذار کرد. آنان از روز #هفتم_تا_دهم_محرّم با جدّیت تمام از #شریعه_فرات حفاظت مى نمودند که مبادا امام و یارانش از آن، آب بَردارند. آنها با به راه انداختن #جنگ_روانى بر آثار ناشى از تشنگى افزودند. #عبدالله_بن_حصین_ازدى که از قبیله بجیله بود؛ ندا می داد: «اى حسین آیا این آب را مى بینى که مانند قلب آسمان صاف است! تو یک قطره از آن را نخواهى چشید تا آنکه از تشنگى بمیرى». #شمر نیز از جمله کسانى بود که در رابطه با آب به امام حسین(ع) زخم زبان مى زد. عمر بن سعد شخصى را نیز مأمور نمود که ندا دهد: «اى پسر فاطمه(ع) و رسول خدا(ص) تو از این آب یک قطره نچشى، تا آن وقت که طعم مرگ را بچشى یا به حکم عبیدالله گردن نهى». #ادامه_دارد... منبع: فروغى اَبرى، اصغر (۱۳۸۲). تاریخ در آیینه پژوهش #وزارت_دفاع_و_پشتیبانی_نیروهای_مسلح #سازمان_جغرافیایی_نیروهای_مسلح #اندیشکده_حکمرانی_آب @WaterGovernanceThinkTankNGO