#سلسله_نوشتاری پیرامون بازشناسی #هویت_جغرافیایی_و_تاریخی رود #فرات (۴)
#فرات به معنای #آب_بسیار_گوارا است (ابن جبیر، ۱۳۷۰). #ایرانیان هر #آب_شیرین و #گوارا و #زلال را فرات میگفتند. (مستوفی، ۱۳۶۲). #امام_علی (ع) از فرات با نام « #نطفه به معنای #آب_صاف» یاد کرده اند (نهجالبلاغه، ۱۳۶). در #تورات فرات را با نام « #پرات» خواندهاند. (سفر پیدایش، برشیت، فصل دوم) در #متون_باستانی و در #کتیبه_بیستون، این رود با همان نام فرات در #بند_هفدهم_کتیبه آمده است. فرات با فاء مضموم، معرب لفظی فارسی است به نام « #پالاذ» یا به نگارش عربی « #فالاذ_روذ» یعنی #رود_پالاد. در نثر قدیم فارسی دال و ذال به جای هم به کار برده میشد. (یاقوت حموی، بیتا، ذیل فرات ص۲۴۱) فرات به زبان #سومری «Buranunu» و به زبان #آکادی «Purattu» است. (بهمنش، ۱۳۷۴) به نوشته #بلاذری، در زمان فتح اسلامی #شهر_ابله، شهری به نام فرات وجود داشته که #مجاشع_بن_مسعود بر آنجا گمارده شد و به دستور #عمر_بن_خطاب نیز چندی #حجاج_بن_ثقفی بر این شهر ولایت داشت (بلاذری، ۱۳۶۷). #ابن_فقیه نیز از شهری به نام #فرات_بصره (بهمن اردشیر خره) نام برده و بانی آن را #اردشیر بن #بابک بن #ساسان یاد کرده است. (ابن فقیه، ۱۹۸۸؛ یاقوت حموی، بیتا، ذیل فرات، ص۲۴۲).
ادامه دارد...
منبع: دلبری، شهربانو (۱۳۹۶).
#اندیشکده_حکمرانی_آب
@WaterGovernanceThinkTankNGO