«لحظه ی دیدار نزدیک است باز من دیوانه ام ، مستم باز می لرزد ، دلم ، دستم باز گویی در جهان دیگری هستم های ! نخراشی به غفلت گونه ام را ، تیغ های ، نپریشی صفای زلفکم را ، دست و آبرویم را نریزی ، دل ای نخورده مست لحظه ی دیدار نزدیک است...» 🍀اخوان ثالث https://eitaa.com/Writingskills

سلام روزتون بخیر؛ طبق قولی که دادم، متن‌های چالش روزهای آخر رو میذارم توی کانال. روز چهاردهم هم که شد تمرین هفتگی، هنوز کسی نفرستاده... نکنه سخت بوده؟!🧐

رفته بودم به اون باغ بزرگی که در انتهای کوچه بود باغی پر از درخت های میوه که باحضور بچه ها وسر و صداهاشون عصر ها ی شلوغی داشت ، صاحبش بجای دیوار یک ردیف درخت کاج کاشته بود تا اهالی بتوانند به راحتی هم به میوه ها دسترسی داشته باشند وهم از محیطش برای تفریح و سرگرمی بچه‌های محل استفاده کنند ،هر وقت که خودش برای سرکشی به باغ میومد چند بسته آبنبات با خودش برای بچه ها هم میاورد خیلی مهربون و سخاوتمند بود بچه‌ها همه دوستش داشتند. مثل همیشه دخترها یه گوشه باغ چند دسته شده بودن ،بعضی هاشون مشغول لی لی بودن، بعضی قایم باشک و بعضی هم خاله بازی ،من عاشق خاله بازی بودم عزیزم همیشه می‌گفت این دختره یه کدبانوی میشه برای خودش ،به جمع دوستان اضافه شدم کلی خوش گذشت تو بازی، مثلاً مهمون اومد خونمون ،مهمونی رفتیم و الکی مثلاً آشپزی کردیم و خلاصه مشغول شام خوردن بودیم که یکدفعه توپ فوتبال پسرها با شدت افتاد تو کاسه آبگوشت وسط سفره و من از جا پریدم جا خوردم هیچکی نبود و یهو همه جا تاریک شد و خبری از باغ نبود که نبود ، تازه متوجه شدم که چند لحظه‌ای با قطار سریع السیر رویا سفری به لحظه های شیرین و ناب کودکی داشتم دلتنگ اون روزها شدم یه نفس عمیق کشیدم و جرعه‌ای آب خوردم و دوباره رفتم در آغوش لحاف و تشک و شاید برگشت دوباره به باغ...........

#تمرین #دست_نوشته توی مسجد، منتظر شروع نماز دوم نشسته بود و به دانه دانه افتادن مهره های تسبیح توی دستش نگاه میکرد و هر ازگاهی طوطی وار جملات "خدا رفتگان شما رو رحمت کنه" و "خدا سایه ی عزیزانتونو بالای سرتون نگه داره" و... را به همسایگانی که نتوانسته بودند این مدت برای عرض تسلیت بیایند، تحویل میداد. با شنیدن صدای خادم مسجد که برای درست کردن شیرهای خراب وضوخانه ی مسجد کمک جمع میکرد، آه میکشد‌. از آن آه هایی که ۱۴روز پیش هرکس‌ توی مراسم آن را شنید، چشمانش از تعجب گرد شد. شاید در دل با خود می گفتند که با آن همه حسن خلقِ نداشته ی مرحوم، مگر نباید الان با نبودِ او اندکی دلش آرام گرفته باشد و روی خوش زندگی را دیده باشد؟ پیرزن اما با اینکه دل خوشی از او نداشت، بازهم حس میکرد طی سالها زندگی با او، وابسته ی او شده و با رفتنش در غار تنهایی رها شده. با اندکی گشتن، پولی را که برای کمک به مسجد میخواست، درون کیفش پیدا میکند و وقتی آنرا درون کیسه ی کمک ها می اندازد، نفسی عمیق میکشد و نمیداند که دوباره آه کشیده از تنها شدنش و یا نفسی راحت کشیده‌ از اینکه توانسته بعد از ۵۰سال آنگونه که این سالها دلش میخواست خرج کند و نگران غرغرها و دعواهای کسی نباشد.توی فکر میرود و با خود می اندیشد که همیشه همین بوده و چرخ دنیا جوری چرخیده که تلخ و شیرین دنیا کنار هم باشند. شاید برای اینکه نه تلخی ها آدم را هلاک کند و نه شیرینی ها دلش را بزند. 🍀ف.ق

لای پر قو بزرگ شدن، یعنی این...😊🥰 https://eitaa.com/Writingskills

سلام، روزتون بخیر و خوشی☘ دیروز با دخترهای عزیز و نویسنده مون یک دورهمی داشتیم که خیلی درگیرش شدم و نتونستم به قولی که برای نقد متن ها دادم، عمل کنم. ان‌شاءالله امروز با تجمیع بقیه متن‌ها براتون میگم...😊💐

#تمرین #دست_نوشته همینطور که داشت دیس میوه رو می‌چید یاد آ میرزا خدابیامرز می کرد که چقدر بعضی از اون میوه ها رو دوست داشت ولی بخاطر بیماریش خودش به خودش پرهیز داده بود پرهیزی که هیچ دکتری نه قبول داشت و نه براش تجویز کرد،بیماریش دست های بی بی گل روهم بسته بود نمی‌توانست از غدغن های آقای خونه بگذره نه اینکه دلش نخواد یا اون هم مبتلا به اون بیماری باشه چون توانش رو نداشت، دیس میوه که پر شد گذاشتش رو اپن کنار عکس آ میراز یه صلوات هدیه فرستاد براش دیس دوم رو پر از تنقلات کرد بخاطر بچه‌ها و داشت تصور می‌کرد اگر بودش الان چقدر حرص می‌خورد و غر می زد، پر که شد گذاشتش کنار دیس میوه و یک صلوات دیگه فرستاد ،انار های دون شده رو از یخچال در آورد وتو کاسه گود قدیمی که داشت ریخت دلگیر بود از اینکه ظرف و ظروف پذیراییش همه تا به تا ولب پرشده است تو این چند سال همیشه این روزها که عروس ها و دامادهاش میومدن از اینکه مجبور بود با اون ظرف ها ازشون پذیرایی کنه شرمنده میشد هم پیش بچه‌ها و هم خیلی بیشتر جلوی همسراشون ،نه اینکه دلش نخواد ظرف ها رو عوض کنه توانش رو نداشت. صدای زنگ در بی‌بی گل رو از فکر و خیال در آورد،ظرف انار رو هم گذاشت کنار تنقلات و یه نگاهی به عکس انداخت و با افسوس سری تکان داد، با همون پادردش مجبور شد پله رو بازم پایین بره تا بتونه در رو باز کنه آخه آمیرزا تشخیص داده بود زنگ های قدیمی با صفا تره با وجود اصرار زیاد خانم و بچه ها نصب آیفون تصویری یا حتی آیفون ساده رو غدغن کرده بود ،در رو که باز کرد آغوش گرفتن یک یک نوه‌ها و دیدن روی ماه بچه ها مثل یه آب خنکی بود بر داغی خاطرات تلخش با آمیرزا، که چند ماهی بود بی بی گل رو تنها گذاشته بود و راهی دیار باقی شده بود ،همسری که بخاطر یک خصیصه بد،که میشه بهش گفت یه بیماری روحی خاطرات تلخی برای خانوادش گذاشت. بعد از اینکه جمع بچه ها تکمیل شد بی‌بی گل چای هم ریخت و با قند و شکلاتی که تو سینی گذاشته بود به مهمون های شب یلداش ملحق شدو مرور گذشته رو کنار گذاشت تا بعد..... 🍀یاس