خواهــــرمــ❣ وظیفہ سنگینۍ بر دوش دارۍ!! #حجاب توسٺ ڪه از #خون هزاران شهیـــد ڪوبنده تر اسٺ ....💔 فــراموش نڪن رفتند تا بمانے و پاســدار چادرحضرت زهرا باشے به زیبایـے هاے فریبنده این دنیا دل نبند ڪه تمام این زیبایـے ها گذراسٺ [🍃🌸] #چادر‌مادرمن‌‌فاطمه‌حرمٺ‌دارد ╔═~^-^~🥀═ೋೋ #جَوانانِـ_مَــهـدَویَٺــ❥ @Youth_of_mahdi ೋೋ🥀═~^-^~═╝ ‌

تو از تبار مادری 🌹✨ #پارت_هفتم فضاحال وهوای سنگینےدارد.یعنےبایدخداحافظـےڪنم؟ ازخاڪےڪه روزی قدمهای پاڪ آسمانےهاآن رانوازش ڪرده،..باپشت دست اشڪهایم راپاڪ میڪنم دراین چندروزآنقدرروایت ازآنهاشنیده ام ڪه حالا میتوانم براحتےتصورشان ڪنم… دوربین رامقابل صورتم میگیرم وشمارامیبینم،اڪیپـےڪه از۱۴ تا۵۰ساله درآن درتلاطم بودند،جنب و جوش عاشقـے…ومن درخیال صدایتان میزنم. _ آهای #معراجی ها ! برای گرفتن یک عڪس ازچهره های معصومتان چقدرباید هزینه ڪنم؟.. ونگاه های مهربان شما ڪه همگـےفریاد میزنند :هیچ…هزینه ای نیست!فقط حرمت #خون مارا حفظ ڪن…حجب رابخر،حیارابه تن ڪن.نگاهت رابدزد ازنامحرم آرام میگویم:یڪ..دو…سه… صدای فلش وثبت لبخند خیالےِشما لبخندی ڪه #طعم_سیب میدهد شاید لبهای شما با سیب حرم ارباب رابطه ی عاشق و معشوق داشته دلم به خداحافظـےراه نمیدهد،بےاراده یڪ دستم رابالامی آوردم تا… اما یڪےازشماراتصورمیڪنم ڪه نگاه غمگینش رابه دستم میدوزد… _باماهم خداحافظی میڪنے؟؟ خداحافظےچرا؟؟… توهم میخوای بعدازرفتنت مارو فراموش ڪنے؟؟….خواهرم توبـےوفانباش دستم را پایین می آورم و به هق هق می افتم؛احساس میڪنم چیزی درمن شڪست. #ریحان_قبلی_بود #غلطهای_روحم_بود… نگاه ڪه میڪنم دیگرشمارا نمیبینم… #شهدا بال و پر #بندگی هستند وخاڪےڪه زمانـے روی آن سجده میڪردندعرش میشودبرای #توبه.. #تولدم_تکرارشد… ڪاش ڪمڪم ڪنیدڪه پاڪ بمانم… شماراقسم به سربندهای خونی تان… درتمام مسیر بازگشت اشڪ میریزم…بےاراده و ازروی دلتنگے…. شاید چیزی ڪه پیش روداشتم ڪارشهداست… بعنوان یڪ هدیه… هدیه ای برای این شڪست وتغییر هدیه ای ڪه من صدایش میڪنم: #علی_اکبر ♡ صدای بوق ازاددرگوشم میپیچد شماره راعوض میڪنم #خاموش! ڪلافه دوباره شماره گیری میڪنم بازم #خاموش فاطمه دستش رامقابل چشمانم تڪان میدهد: _ چی شده؟جواب نمیدن؟ _ نه!نمیدونم ڪجا رفتن …تلفن خونه جواب نمیدن…گوشےهاشونم خاموشه،ڪلیدم ندارم برم خونه چندلحظه مڪث میڪند: _ خب بیافعلا خونه ما ڪمےتعارف ڪردم و ” نه ” آوردم… دودل بودم…اما آخرسردربرابراصرارهای فاطمه تسلیم شدم واردحیاط ڪه شدم،ساڪم راگوشه ای گذاشتم و یڪ نفس عمیق ڪشیدم مشخص بودڪه زهراخانوم تازه گلهاراآب داده. فاطمه داد میزند:ماااماااان…ما اومدیمم… وتویڪ تعارف میزنےڪه: اول شما بفرمائید… اما بـےمعطلےسرت راپائین مےاندازی ومیروی داخل. چنددقیقه بعد علےاصغرپسرڪوچڪ خانواده وپشت سرش زهرا خانوم بیرون می آیند… #روزانه‌دو‌پارت‌هر‌شب‌ساعت۲۱

✿❀رمان #واقعی ✿❀ #زندگینامہ_شہیدایوب_بلندے ✿❀نیمہ ݐــنہان ماه ۱۵ ✿❀قسمت #چهاردهم دوست هایم وقتی توی خیابان من و ایوب را با هم می دیدند، می گفتند: "تو که می خواستی با جانباز ازدواج کنی پس چی شد؟؟" هر چه می گفتم ایوب هم #جانباز است، باورشان نمی شد. مثل خودم، روز اول خواستگاری. بدن ایوب پر از تیر #ترکش بود و هر کدام هم برای یک عملیات. با #ترکش های توی سینه اش مشهور شده بود. آنها را از #عملیات_فتح_المبین با خودش داشت. از وقتی ترکش به قلبش خورده بود تا اتاق عمل، چهل و پنج دقیقه گذشته بود و او زنده مانده بود. روزنامه ها هم خبرش را نوشتند، ولی بدون اسم تا خانواده اش نگران نشوند. همان عملیات فتح المبین تعدادی از #رزمنده ها زیر آتش خودی و دشمن گیر می افتند،طوری که اگر به توپخانه یک گرای اشتباه داده می شد، رزمنده های خودمان را می زد. ایوب طاقت نمی آورد، از فرمانده اجازه می گیرد که با ماشین برود جلو و بچه ها را بیاورد... چند نفری را می رساند و بر می گردد. به مجروحی کمک می کند تا از روی زمین بلند شود، #خمپاره کنارشان منفجر می شود.ترکش ها سرِ آن مجروح را می برد و بازوی ایوب را. موج انفجار چنان ایوب را روی زمین می کوبد که اشهدش را می گوید. سرش گیج می رود و نمی تواند بلند شود. کسی را می بیند که نزدیکش می شود.می گوید بلند شو. و #دستش_رامیگیردوبلندش_میکند. ایوب بازویش را که به یک پوست آویزان شده بود، بین کش شلوار کردیش می گذارد و تا خاکریز می رود می گفت: _ من از بازمانده های #هویزه هستم. این را هر بار می گفت...، صدایش می گرفت و اشک در چشمانش حلقه میزد. دکترها می گفتند سردرد های ایوب برای آن #سه_تاترکشی است که توی سرش جا خوش کرده اند... از شدت درد #کبود می شد و #خون چشمانش را می پوشاند. برای آنکه آرام شود سیگار می کشید. روز خواستگاری گفتم که از سیگار بدم می آید، قول داد وقتی عمل کند و دردش خوب شود، سیگار را هم بگذارد کنار. دکترها موقع عمل به جای سه تا، پنج تا ترکش دیدند که به قسمت حساسی از #مغز نزدیک بودند. عمل سخت بود و یک اشتباه کوچک میتوانست #بینایی ایوب را بگیرد. وقتی عمل تمام شد،... دکتر با ذوق دور ایوب تازه به هوش آمده می چرخید. عددهایی را با دست نشانش می داد و ایوب که درست می گفت، دکتر بیشتر خوشحال می شد ادامـہ‌دارد . . . بہ‌روایــت✍🏻⁩«همسرشہــــــیدبلنـدۍشهلاقیـاثوند🌿»

✿❀رمان #واقعی ✿❀ #زندگینامہ_شہیدایوب_بلندے ✿❀نیمہ ݐــنہان ماه ۱۵ ✿❀قسمت #بیست_وسوم از آموزش و پرورش برای ایوب نامه آمده بود که باید برگردی سر شغلت، یا بابت اینکه این مدت نیامده ای، پنجاه هزار تومان خسارت بدهی. پنجاه هزار تومان برای ما خیلی زیاد بود. گفتم: + بالاخره چه کار میکنی؟ _ برمیگردم سر همان معلمی، اما نه توی شهر، می رویم #روستا اسباب و اثاثیه مان را جمع کردیم رفتیم #قره_چمن، روستایی که با #تبریز یک ساعت و نیم فاصله داشت. ایوب یا #بیمارستان بود یا #جبهه یا #نامه می فرستاد یا هر روز #تلفنی صحبت می کردیم. چند روزی بود از او خبری نداشتیم. تنهایی و بی هم زبانی دلتنگیم را بیشتر می کرد. هدی را باردار بودم از صدای مارشی، که تلویزیون پخش می کرد معلوم بود #عملیات شده. شب خواب دیدم ایوب می گوید "دارم می روم #مشهد" شَستم خبر دار شد دوباره #مجروح شده. صبح محمد حسین را بردم توی حیاط و سرش را با دوچرخه اش گرم کردم. خودم هم روی پله ها نشستم و دستم را گذاشتم زیر چانه ام. نمیدانم چه مدت گذشت که با صدای _"عیال، عیاااااال" گفتن ایوب به خودم آمدم. تمام بدنش باندپیچی بود. حتی روی چشم هایش گاز استریل گذاشته بودند. + چی شده ایوب؟ کجایت زخمی شده؟ _ میدانستم هول می کنی، داشتند مرا می بردند بیمارستان مشهد. گفتم خبرش به تو برسد نگران می شوی، از برادرها خواستم من را بیاورند شهر خودم، پیش تو.. شیمیایی شده بود با #گاز_خردل مدتی طول کشید تا #سوی_چشم_هایش برگشت. توی بیمارستان آمپول #اشتباهی بهش تزریق کرده بودند و #موقتاًنابینا شده بود. پوستش #تاول داشت و #سخت نفس می کشید. گاهی فکر می کردم ریه ی ایوب اندازه یک #بچه هم قدرت ندارد و هر لحظه ممکن است نفسش بند بیاید. برای ایوب فرقی نمی کرد. او رفته بود همه #هستیش را یک جا بدهد و خدا #ذره_ذره از او می گرفت. . نفس های ثانیه ای ایوب #جزئی از زندگیمان شده بود. تا آن وقت از شیمیایی شدن فقط این را می دانستم که روی پوست #تاول های ریز و درشت می زند. دکتر برای تاول های صورتش دارو تجویز کرده بود. با اینکه دارو ها را می خورد ولی #خارش تاول ها بیشتر شده بود. صورتش #زخم می شد و از زخم ها #خون می آمد. #ریشش را با #تیغ زد تا زخم ها #عفونت نکند. وقتی از سلمانی به خانه برگشته بود خیلی گرفته بود. گفت: _"مردم چه #ظاهربین شده اند، می گویند تو که خودت جانبازی، تو دیگر چرا؟؟" ادامـہ‌دارد . . . بہ‌روایــت✍🏻⁩«همسرشہــــــیدبلنـدۍشهلاقیـاثوند🌿»