رمان آنلاین عشق بی انتها ❤️ #پارت_شانزدهم . وقتی وارد صحن شدم و چشمم به گنبد خورد اشکهام همینطوری بی اختیار میومد. . به سمانه گفتم من باید برم جلو و زیارت کنم😣 . سمانه گفت خیلی شلوغه ها ریحانه 😯 . گفتم نه من حتما باید برم و ازش جدا شدم و وقتی وارد محوطه ضریح شدم احساس کردم یه دقیقه راه باز شد و تونستم جلو برم.فقط گریه میکردم. چیزی برای دعا یادم نمیومد اون لحظه .فقط میگفتم کمکم کن. . وقتی وارد صحن انقلاب شدیم سمانه گفت وایسا زیارت وداع بخونیم . تا اسم وداع اومد باز بی اختیار بغضم گرفت😢 . یعنی دیگه امروز همه چیز تمومه 😔 . دیگه نمیتونیم شبها تو حرم بمونیم 😕 . سریع گفتم من میخوام بعدش باز دو رکعت نماز بخونم😕 . -باشه ریحانه جان☺ . مهرم رو گذاشتم و اینبار گفتم نماز حاجت میخوانم قربتا الی الله . اینبار دیگه نه فکر آقا سید بودم نه هیچکس دیگه...فقط به حال بد خودم فکر میکردم😔 . بعد نماز تو سجده با خدا حرف زدم و بازم بی اختیار گریه ام گرفت و اولین بار معنی سبک شدن تو نماز رو فهمیدم. . . بعد نماز تو راه برگشت به حسینیه بودیم که پرسیدم: . -سمانه؟!😕 . -جانم؟!☺ . -میخواستم بپرسم این اقا سید و زهرا باهم نسبتی هم دارن؟!😯 . #کپی‌از‌رمان‌پیگردقانونی روزانه دو پارت، هرشب ساعت ۲۱ ╔═~^-^~🌼🌾═ೋೋ #جَوانانِـ_مَــهـدَویَٺــ❥ @Youth_of_mahdi ೋೋ🌾🌼═~^-^~═╝ ‌

رمان آنلاین سفر عشق ❤️ #پارت_شانزدهم با این حرف سمانه دلم به حالش سوخت، ولی با بدجنس رو به مامان گفتم: آخه به شما هم می گن مادر شوهر؟! بدم میاد انقدر به این عروس رو می دی! سمانه که می دونست دارم شوخی می کنم، خندید و گفت: اوه! چه خواهر شوهر بدی! ابرو بالا انداختم و گفتم: حالا کجاش رو دیدی؟! قبل اینکه چیزی بگم، مامان رو بهم گفت: اینجوری نگو دختر! سمانه نمی دونه تو خل و چلی، فکر می کنه داری جدی می گی! با این حرف مامان، سمانه خندید و گفت: نه می دونم! من که با خاک یکسان شده بودم، رو بهش گفتم: دستت درد نکنه! من خل و چلم آره؟! حالا یه بچه ای برات نگه دارم که حالت جا بیاد. سمانه با صدای بلند خندید و گفت: منظورم اینه که می دونم داری شوخی می کنی‌. به شوخی گفتم: نه دیگه! حرفت رو زدی، حالا از این بعد یه خواهر شوهر بازی برات در بیارم که کیف کنی. سمانه می دونست دارم بلوف می زنم و می خندید! خدارو شکر به قدری خوب بود که اندازه ی خواهر نداشته دوستش داشتم و در آخر هم گفتم نگران یاسین نباشه و راحت بگیره بخوابه! تا ظهر با یاسین بازی کردم و ناهار هم براش فرنی درست کردم و بهش دادم ساعتای دو بعد از ظهر بود که اون رو کنار سمانه که توی اتاق من خوابیده بود، خوابوندم تا سمانه بهش شیر بده و اون رو بخوابونه که همینطور هم شد و یاسین که حسابی خسته شده بود، خیلی زود خوابش برد و عمیق خوابید. با خوابیدن یاسین، برای برداشتن کتابم به حیاط رفتم که دوباره زنگ در به صدا در اومد. برای اینکه صداش بقیه رو بیدار نکنه، هول هولکی چادر سر کردم و با دویدن خودم رو به در حیاط رسوندم و بعد اینکه پشت در نفس عمیق کشیدم، در رو باز کردم. از اومدن حیدر ناامید شده بودم که با دیدنش پشت در، ناگهان نفسم توی سینه ام حبس شد و به سختی بهش سلام کردم. با اینکه باز هم سرش پایین بود، ولی من لبخند محو گوشه ی لبش رو دیدم که جواب سلامم رو داد و ? با گرفتن پاکتی مقابلم، گفت: نمی دونم به نظرتون خوب تمیز شده یا نه! ولی من همه ی تلاشم رو برای تمیز شدنش کردم. از خجالت سرم رو پایین انداختم و در همون حال که پاکت مشکی رنگ رو از دستش می گرفتم، با لحنی توأم با خجالت گفتم: شرمنده! من دیروز حالم خوب نبود و این شد که ناراحتیم رو سر شما خالی کردم! #روزانه‌دو‌پارت_هرشب‌ساعت۲۱

تو از تبار مادری🌹✨ #پارت_شانزدهم نفسهام به شماره میافته.فقط ڪمـےدیگه مونده که تڪونےمیخوره و چشمهاش روباز میڪنه… قلبم به یڪباره میریزه!بهت زده به صورتم خیره میشه وسریع ازجایش بلند میشه… _ چیکار میکردی! مِن مِن میکنم…. _من….دا…داش…داشتم…چ… میپره بین نفسهای بشماره افتاده ام: _ میخواستم برم پایین گفتم مامان شک میکنه…تو اخه چرا!…نمیفهمم ریحانه این چه کاریه!چیو میخوای ثابت کنی ؟چیو!؟ ازترس تمام تنم میلرزه،دهانم قفل شده… _ اخه چرا!…چرا اذیت میکنی… بغض به گلوم میدوه وبےاراده یڪ قطره اشک گونه ام رو ترمیڪنه.. _ چون…چون دوست دارم! بغضم میترکه و مثل ابربهاری شروع میکنم به گریه کردن.خدایا من چم شده.چرااینقدر ضعیف شدم.یکدفعه مچ دستم رومیگیره و فشار میده. _ گریه نکن.. توجهی نمیکنم بیشتر فشار میده _ گفتم گریه نکن اعصابم بهم میریزه.. یک لحظه نگاهش میکنم.. _ برات مهمه؟…اشکای من!؟ _ درسته دوست ندارم …ولی ..آدمم دل دارم!…طاقت ندارم…حالا بس کن.. زیر لب تکرار میکنم. _ دوسم نداری.. و هجوم اشکها هرلحظه بیشترمیشه. _ میشه بس کنی..صدات میره پایین! دستم رواز دستش بیرون میکشم _ مهم نیست.بزاربشنون! پشتم رو بهش میکنم و روی تختش میشینم‌ .دست بردار نیستم …حالا میبینی! میخوای جونمو بگیری مهم نیست تاتهش هستم.میاد سمتم که چند تقه به در میخوره: _ چه خبره!؟..علی؟ریحان ؟ چی شده؟ نگرانی رو میشد از صدای فاطمه فهمید هل میکنه،پشت درمیره و ارام میگه.. _ چیزی نیست…یکم ریحان سردرد داره! _مطعنید!؟ میخواید بیام تو؟ _ نه!…توبروبخواب.من مراقبشم! پوزخندمیزنم: _ آره!مراقبمے! چپ چپ نگاهم میڪه.فاطمه دوباره میگه: _باشه مزاحم نمیشم…فقط نگران شدم چون حس ڪردم ریحانه داره گریه میڪنه…اگرچیزی شدحتمن صدام ڪن! _ باشه!شب خوش! چندلحظه میگذره وصدای بسته شدن دراتاق فاطمه شنیده میشه باڪلافگےموهاش رو چنگ میزنه،همونجاروی زمین میشینه وبه درتڪیه میده. چادرم روسرمیڪنم،به سرعت ازپله ها پائین میدوم و مادرش رو صدامیڪنم: _ مامان زهرااا!..مامان زهرااا!!اقاعلےاڪبرکجاست!؟ زهراخانوم ازآشپزخانه جواب میده: اولن سلام صبح بخیر!دومن همین الان رفت حیاط موتورش رو برداره.میخواد بره حوزه! به آشپزخانه سرڪ میڪشم،گردنم روکج میکنم وبالحن لوس میگم: آخ ببشید سلام نکردم!حالا اجازه مرخصی هست؟ _ کجا؟بیا صبحانت رو بخور! _ نه دیگه کلاس دارم باید برم. _ ا؟خب پس به علےبگو برسونتت! _ چشم مامان !فعلا خدافظ! و در دل میخندم اتفاقا نقشه بعدی همینه!به حیاط میدوم فاطمه درحال شونه زدن موهاش است.منو که میبنه میگه: _ اووو…کجا این وقت صبح! _ کلاس دارم _ خب صبر کن باهم بریم! _ نه دیگه میرسونن منو و لبخند پررنگے میزنم. _ آهااااع!توراه خوش بگذره پس… و چشمک میزنه.جلوی در میرم و به چپ و راست نگاه میکنم.میبینمش که داره موتورش رو تاسرکوچه کنارش میکشه.بےاراده لبخند میزنم و دنبالش میرم #روزانه‌دو‌پارت‌هر‌شب‌ساعت۲۱