#رمان_مدافع_عشق_قسمت14 #هوالعشــق: چندروزی خانه عمه جان ماندگار شدم در این مدت فقط تلفنـےبا فاطمه سادات در ارتباط بودم! عمه جان بزر گـترین خواهرپدرم بودو من خیلـےدوستش داشتم. تنها بوددر خانه ای بزرگو مجلل. مادرم بالخره بعداز پنج روز تماس رفت.. * صدای گوش خراش زنگ تلفن گوشم راڪرمیڪند؛بشقاب میوه ام را روی مبل میگذارمو تلفن را برمیدارم. _ بله؟ _ مامانـےتویـے؟؟...ڪجایـے شما! خوش گذشته موندگار شدی؟ _ چرا گریه میڪنـے؟؟ _ نمیفهمم چےمیگیـــ.... صدای مادرم در گوشم میپیچد! بابابزرگ.... مرد! تمام تنم سردمیشود! اشڪ چشم هایم را میسوزاند! بابایـــے... یادڪودڪـــےو بازی های دسته جمعی شلوغ ڪاری در خانه ی باصفایش!.. چقدر زوددیر شد. * حالت تهوع دارم! مانتوی مشڪےام را گوشه ای از اتاق پرت میڪنم و خودم را روی تخت میندازم. دو ماه است ڪه رفته ای بابا بزرگ!هنوز رفتنت را باور ندارم!همه چیز تقریبا بعد از چهلمت روال عادی بخود رفته! اما من هنوز.... رابطه ام هرروز با فاطمه بیشتر شده و بارها خود او مرادلداری داده. با انگشت طرح گل پتویم را روی دیوار میڪشم و بغض میڪنم. چندتقه به در میخورد _ ریحان مامان؟! _ جانم مامان!.. بیا تو! مادرم با یڪسینــےڪه رویش یڪفنجان شکالت داغ و چندتکه کیک که در پیشدستــے چیده شده بودداخل می اورد روی تخت مینشنیدو نگاهم میڪند _ امروز عڪاسـےچطور بود؟ مینشینم یک برش بزرگ از کیک رادردهانم میچپانم و شانه بالا میندازم! یعنـےبدنبود! دست دراز میکند ودسته ای از موهای لخت و مشڪےام را ازروی صورتم کنار میزند. با تعجب نگاهش میڪنم: چقدیهو احساساتی شدی مامان _ اوهوم! دقت نکرده بودم چقدر خانوم شدی! _ واع...چیزی شده؟! _ پاشو خودتو جم و جورڪن، خواستگارت منتظره مـا زمـان بـدیم بیـاد جلو!... و پشـــــت بندش خندید کیـک بـه گلویم میپرد بـه ســـــرفـه میفتم و بین سرفه هایم میگویم... _ چی...چ...چی دارم؟ _ خب حالا خفه نشوهنو چیزی نشده که! _ مـامـان مریم ترو خـداا.. منـک بهتون گـفتم فعلا قصد ندارم _ بیخود میکنی! پسره خیلیم پسر خوبیه! _ اخی حتمن یه عمر باهاش زندگی کردی _ زبون درازیا بچه! _ خا کی هس ای پسر خوشبخت!؟ _ باورت نمیشه.... داداش دوستت فاطمه! با ناباوری نگاهش میکنم! یعنـےدرست شنیدم؟ گـــیـــج بـــودم . فـــقـــط مـــیـــدانســـــــتـــم کـــه #منتظرت_میمانم. #نویسنده #محیاسادات هاشمی♡ 😍🌿♥️🍃 {@zfzfzf

#ادامه باورم نمیشوداین همان علــےاکبراست!دهانم خشک شده و تنها با ترس نگاهت میکنم... ترس ازینڪ چقدربا ان چیزی که از تو در ذهنم داشتم فاصله داری"!! _ شایدفکر کنید میخوام شما رو مثل پله زیرپا بزارم و بالابرم! اما نه.! من فقط کمک میخوام. گونه هایم داغ میشوند. با پشت دست قطرات اشکم را پاک میکنم یک ماهه که درگیر این مسعله ام!.. که اگربگم چی میشه!؟؟؟ دردلم میگویم چیزی نشد... تنها قلب من شکست!...اما چقدر عجیب که کلمه کلمه ات جای تلخی برایم شیرین بود! تومیخواهےاز قفس بپری! پدرت بالت رابسته! و من شرط رهایـےتوام...! ذهنم انقدردرگیرمیشودکه چیزی جز سکوت در پاسخت نمیگویم!! _ چیزی نمیگید؟؟... حق دارید هر چی میخواید بگید!!... ازدواج کردن بدنیست! فقط نمیخوام اگر توفیق شهادت نصیبم شد... زن و بچم تنها بمونن. درسته خدا بالا سر شونه! اما خیلـےسخته... خیلی...! من که قصدموندن ندارم چرا چندنفرم اسیر خودم کنم؟؟ نمیدانم چرا میپرانم: _ اگر عاشق شید چی؟؟!!! جمله ام مثل سرعت گیرهیجانت را خفه میکند! شوکه نگاهم میکنی! این اولین بار است که مستقیم چشمهایم را نگاه میکنی و من تا عمق جانم میسوزم! بخودت می ایی و نگاهت را میگردانـے. جواب میدهیـ: _ کسی که عاشقه...دوباره عاشق نمیشه! " میدانم عاشق پریدنـے! اما... چه میشود عشق من درسینه ات باشد و بعدبپری " گویـےحرف دلم را از سڪوتم میخوانـے... _ من اگر ڪمڪ خواستم... واقعا کمک میخوام! نه یه مانع!.... از جنس عاشقـے! " بـےاختیار لبخندمیزنم... نمیتوانم این فرصت را ازدست بدهم. شـــاید هر کس که فکرم را بخواند بگوید #دختر_تو چقـدراحمقی... اما... اما من فقط این را درک میکنم! که قرار اســـت مال من باشـے!!... شاید کوتاه... شاید... من این فرصت را... یا نه بهتر است بگویم من تورا به جان میخرم!! #حتی_سوری #نویسنده #محیاسادات هاشمی ♡ 😍🌿♥️🍃 {@zfzfzf

#رمان_مدافع_عشق_قسمت18 #هوالعشــق پشتت را میکنی تا بروی که بازوات را میگیرم... یک لحظه صدای جمعیت اطراف ما خاموش میشود تمام نگاه ها سمت ما می چرخد و توبهت زده برمیگردی و نگاهم میکنی نگاهت سراسر سوال است که _ چرا این کارو کردی!؟ابروم رفت! دوستانت نزدیک می ایند و کم کم پچ پچ بین طالب راه می افتد. هنوز بازوات را محکم گرفته ام. نگاهت میلرزد...از اشک؟نمیدانم فقط یک لحظه سرت را پایین میندازی دیگرکار از کار گذشته. چیزی رادیده اندکه نباید! لب هایت و پشت بندش صدایت میلرزد _ چیزی نیست!...خانوممه. لبخندپیروزی روی لبهایم مینشیند. موفق شدم! همان پسر که بگمانم اسمش رضا بود جلو میپرد: _ چی داداش؟زن؟کی رفتی ما بی خبریم؟ کالفه سعی میکنی عادی بنظر بیایـی: _ بعدن شیرینی شو میدم... یکی میپراند: _ ا ه زنته چرا در میری؟ عصبی دنبال صدا میگردی و جواب میدهی: _ چون حوزه حرمتداره. نمیتونم بچسبم به خانومم! این را میگویـی،مچ دستم را محکم دردستت میگیری و بدنبال خود میکشی. جمع را شکاف میدهی و تقریبا به حالت دو از حوزه دور میشوی و من هم بدنبالت... نگاه های سنگین را خیره به حالتمان احساس میکنم... به یک کوچه میرسیم،می ایستی و مراداخل ان هل میدهی و سمتم می ایی . خشم از نگاهت میبارد. میترسم و چندقدم به عقب برمیدارم. _ خوب شد!... راحت شدی؟... ممنون ازدسته گلت... البته این نه!)به دسته گلم اشاره میکنی( اونومیگم ک اب دادی _ مگه چیکارکردم؟ _ هیچی!...دنبالم نیا. تاهوا تاریک نشده برو خونه! به تمسخرمیخندم! _ هه مگه مهمه برات تو تاریکی برم یا نه؟ جا میخوری... توقع این جواب را نداشتی _ نه مهم نیست... هیچ وقتم مهم نمیشه. هیچ وقت! و بسرعت میدوی و از کوچه خارج میشوی... دوستت دارم و تمام غرورمرا خرج این رابطه میکنم چون این احساس فرق دارد.. بندی است که هر چه بیشتر در ان گره میخورد ازاد ترمیشوم فقط نگرانم نکند دیر شود... هشتاد و پنج روز مانده... #نویسنده #محیاسادات هاشمی♡ 😍🌿♥️🍃 {@zfzfzf