هدایت شده از کانال رسمی وابسته به آیت الله العظمی جوادی آملی
💠 زهد و نصیحت
🔹این دعاها واقعاً نورانی است، یك وقت انسان #دعا را می خواند برای ثواب، البته همه ما این كار را می كنیم، اما #اساس_دعا فهم است؛ از یك خارج و فقه و اصول خیلی سنگین تر است! اصرار این دعاها این است كه آدم را #آبرومند كند؛ یعنی طوری انسان را می پروراند كه در صحنه نبرد مبارزه با ابلیس پیروز در بیاید. یك بیان نورانی از امام عسکری (سلام الله علیه) است که فرمود هر كاری كه بالأخره پایانش بی آبرویی است نكن! «مَا أَقْبَحَ بِالْمُؤْمِنِ أَنْ تَكُونَ لَهُ رَغْبَةٌ تُذِلُّهُ»[1] یك چیزی كه پایانش بی آبرویی است هوس آن كار را نداشته باشید، سخن از جهنم و اینها بعد است «مَا أَقْبَحَ بِالْمُؤْمِنِ أَنْ تَكُونَ لَهُ رَغْبَةٌ تُذِلُّهُ» یك وقت است انسان هوس یك كاری را دارد كه پایانش بی آبرویی است؛ یعنی در آن كار باید با آن رقیب درگیر شود موفق نمی شود بی آبرو می شود. این #دعای_ندبه این همه سفارش تنها برای ثواب است یا اینها واقعاً علم است؟ می بینید ما به ائمه(علیهم السلام) #اقتدا می كنیم، در چه اقتدا می كنیم؟ در آغاز همین دعایی است كه «بَعْدَ أَنْ شَرَطْتَ عَلَیهِمُ الزُّهْدَ فِی دَرَجاتِ هٰذِهِ الدُّنْیا»[2] ما به كسی سر سپرده ایم كه خدای سبحان اگر خواست به آنها مقام دهد چه اینكه داد اولین شرط آن #زهد است «بَعْدَ أَنْ شَرَطْتَ عَلَیهِمُ الزُّهْدَ فِی دَرَجاتِ هٰذِهِ الدُّنْیا».
🔹 این دعای نورانی امام زمان (سلام الله علیه) را كه غالب روزها می خوانیم «اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا تَوْفِیقَ الطَّاعَةِ» دارد «عُلَمَائِنَا بِالزُّهْدِ وَ النَّصِیحَةِ».[3] زاهد یعنی بی رغبت، آدم وقتی رغبت نداشت اگر چیزی نبود، نبود و دیگر دنبال آن نمی رود تا شود «مسلوب الحیثیة». اینها فهمیدند كه میدان جنگ كجاست و اصرار اینها هم این است كه یك چیزی كه آبروریزی به دنبال دارد نرو، زیرا آنجا پیروزی شیطان را به همراه دارد، این را می گویند علم؛ یعنی یك چیزی كه انسان با تجربه و بحث های فلسفی و كلام و اینها به دست آدم نمی آید، با آبروی آدم به دست می آید که محل ابتلای خود ما هم هست؛ این را به صورت دعا بیان كردند، به صورت حدیث بیان كردند که می گویند شما هر كاری كه می خواهید انجام دهید بالأخره ببینید كه می توانید یا نمی توانید یا یك هوس بی جاست؟ اگر هوس بی جاست «مسلوب الحیثیة» بودن به جا را به همراه دارد، كسی كه بی جا كار می كند آبروریزی بهجا به دنبال او هست «مَا أَقْبَحَ بِالْمُؤْمِنِ أَنْ تَكُونَ لَهُ رَغْبَةٌ تُذِلُّهُ». شما به اینها مقام خواستید بدهید؟ بله، دیگر شرط كه نكردید. فرمود مسئله #جهاد و #دفاع و رعایت #حقوق_محرومان و اینها سر جایش محفوظ است، مگر امام مسئولیت او همین زاهد بودن است؟ این همه وظایف او را در كتابهای كلامی می گوید برای امام هست که همه آنها دارا هستند، اما آن وظیفه محوری كه در #دعای_ندبه و امثال ندبه آمده این است كه «بَعْدَ أَنْ شَرَطْتَ عَلَیهِمُ الزُّهْدَ فِی دَرَجاتِ هٰذِهِ الدُّنْیا الدَّنِیةِ» نفرمود «بعد ان شرطت علیهم الجاه، بعد ان شرطت علیهم الاقتصاد» اینها مسائل عادی است كه خود بشر عادی هم می فهمد. آن چیزی كه آدم را بی آبرو می كند رغبت بی جاست و همین را هم وجود مبارك #ولی_عصر (ارواحنا فداه) در آن دعای «اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا تَوْفِیقَ الطَّاعَةِ» می رسد به جایی كه می فرماید: «عُلَمَائِنَا بِالزُّهْدِ وَ النَّصِیحَةِ».
👇👇👇👇👇