💠 توحید و وحدت‌گرایی ▫️ #توحید عامل وحدت و هماهنگی، و #شرک عامل تفرقه و پراکندگی است. ﴿واعتصموا بحبل الله جمیعاً ولاتفرقوا﴾، ﴿ولاتکونوا من المشرکین ٭ من الّذین فرّقوا دینهم وکانوا شیعاً کل حزبٍ بما لدیهم فرحون﴾؛ و از مشرکان نباشید، از کسانی که دین خود را پراکنده ساختند و به دسته ها و گروه ها تقسیم شدند و هر گروهی به آنچه نزد آنهاست خوشحال اند. ▫️ شرک، از آن جهت که ناشی از #هواپرستی نه #عقل_گرایی است، و هواپرستی همواره تابع شهوت و غضب است، و مولودی غیر از تعصب و جهل و کبر ندارد، هرگز نمی تواند عامل وحدت و همدلی باشد، تعدد معبودها با روش های متفاوت پرستش و تعصب گروه های مختلف نسبت به معبودها و روش های خود، بر عمق و گسترش اختلاف ها می افزاید و آنان را تا لبه هولناک جهنم جنگ و دشمنی به پیش می برد. تلاش و خواست شیاطین انس و جن هم ایجاد هر چه بیشتر عداوت و کینه است؛ ﴿إنّما یرید الشَّیطان أن یوقع بینکم العداوة والبغضاء﴾... . ▫️ هم تاریخ گواه است و هم در زمان خود شاهدیم که هرگاه زمام امور به دست مشرکان اعم از بت پرستان و اهل کتاب و منافقان باشد، آنان جز #بذر_کینه و عداوت بین مردم نکشته اند و جز جنگ و خونریزی ره آوردی برای بشریت نداشته اند. قرآن کریم نیز جامعه شرک آلود قبل از اسلام را این گونه وصف می کند: ﴿واذکروا نعمة الله علیکم إذ کنتم أعداءً فألف بین قلوبکم فأصبحتم بنعمته إخواناً وکنتم علی شفا حفرة من النّار فأنقذکم منها﴾؛ و نعمت خدای را بر خود یاد کنید، هنگامی که با یکدیگر دشمن بودید پس میان دل های شما همدمی و پیوند داد تا به نعمت وی با هم برادر گشتید؛ و بر لبه گودال آتش بودید پس شما را از آن رهانید. ▫️ تشتت عصر بت پرستی از دو جهت بود: 1️⃣ یکی از جهت #تکثر_معبودهای_فردی، که هر یک از افراد جامعه، معبود، بلکه معبودهای خاص خود را داشت. این تکثر موجب اختلاف و چندگانگی بین افراد جامعه می شد. 2️⃣ دیگر از جهت #معبودهای_قبیله_ای بود که هر قبیله برای دفاع از معبود و شیوه پرستش خاص خود، و دعوت دیگران به آن با قبایل دیگر به نزاع برمی خاست؛ و اگر گاهی چند قبیله برای تأمین منافع دنیوی و حفظ یا توسعه قدرت خود با یکدیگر هم پیمان می شدند، وحدت آنها ظاهری و ساختگی بود: ﴿بأسهم بینهم شدید تحسبهم جمیعاً وقلوبهم شتّی ذلک بأنهم قوم لایعقلون﴾؛ جنگشان میان خودشان سخت است. آنان را متحد می پنداری ولی دل هاشان پراکنده است؛ چون مردم بی خردی هستند. 👈 واقعیت دشمنی بین مشرکان در قیامت که روز ظهور حق است کاملاً آشکار خواهد شد؛ ﴿الأخلّاء یومئذٍ بعضهم لبعضٍ عَدوّ إلّا المتّقین﴾؛ در آن روز دوستان [دنیایی] با یکدیگر دشمن اند، مگر پرهیزکاران. ▫️ در آن روز تابع و متبوع از هم تبری می جویند و از ارتباط با یکدیگر شرمسارند و آرزو می کنند ای کاش چنین دوستانی نداشتند که آنان را گمراه کنند؛ ﴿یا وَیْلَتَا لیتنی لم أتخذ فلاناً خلیلاً ٭ لقد أضلّنی عن الذِّکر بعد إذ جاءَنِی﴾؛ ای وای بر من! کاش فلانی را دوست خود نگرفته بودم؛ او بود که من را به گمراهی کشانید، پس از آنکه قرآن به من رسید و گاه برخوردهای شدیدتری نسبت به یکدیگر پیدا می کنند و به خدا می گویند شیاطین انس و جنی را که موجب گمراهی ما شدند، به ما بنما تا آنان را زیر گام های خود بگذاریم تا فرومایه ترین زبونان شوند. #فاطمیه #خطبه_فدکیه #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی #در_محضر_استاد 📚 تفسیر موضوعی قرآن كریم، جلد 2 ، ص685 🌐 https://esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra