با نگاهت باز شعر بی حساب آورده ای نم نمک با گیسوانت عطرِ ناب آورده ای آسمان را دیدم و امشب ندیدم ماه را با سر مویت به روی مه نقاب آورده ای؟ خنده ی مستانه ات پر کرده امشب خانه را سخت مستم کرده ای با خود شراب آورده ای؟ آسمان سینه ام مهتاب را گم کرده است در دل شب با حضورت آفتاب آورده ای با تو من حالی به حالی میشوم دیوانه جان با خودت یک بیدلستان انقلاب، آورده ای

❤️ انگشت‌های بیشتری می‌خواهم تا با همه‌ی آن‌ها به تو اشاره کنم و فریاد بزنم : این محبوب من است..! #غاده_السمان🍁

هوا ابرے و نم نم با قدم هاے تو بارانی به دنبالت تمام واژه ها درگیر حیرانی تو مدتهاست رفتے و به پاهایت نیفتادم هنوزم خواب میبینم همانجا،روی ایوانی من از ترس نبود تو به بیدارے چه مشڪوڪم چه غوغا میشود وقتی،که هستے و نمیدانی ڪه میرے و نمیبینے، برایت شعر مے چینم چه شد؟ےڪ لحظه برگشتی،هنوزم شعر میخوانی؟ زمےن هم خیس شد اما همانجایے و آرامی مگر دائم نمیگفتے ڪه از ماندن پشیمانی؟ هنوزم چاے مینوشی،هنوزم خواب میبینم خودت را ڪه نمیدانم،نگاهت گفت میمانی

قصد دارے به دلم حمله‌ے آنے بڪنی سرمه برچشم ڪِشے، مرثیه خوانے بڪنی دست بر زلف بِڪِش شانه بزن گیسو را تا ڪه چشمان مرا خوب روانے بڪنی همه ییلاق نشینان به غزل ڪوچ ڪنند تو در این بیت بپا خیزے و خانے بڪنی غنچه‌ها دست به سینه دهنے رو به سڪوت همه‌ے دشت نشستند، بیانے بڪنی ڪشتگان درصف چشمان تو شاهند و شهید اے خوش آن‌روز ڪه تو قصد به جانے بڪنی قصد دارے به دلم حمله ڪنے؟ منتظرم نڪند صلح ڪنے یا ڪه تبانے بڪنی

تا بین من و تو نفسے رد و بدل شد لبخند تو در مذهب من خیرالعمل شد خندیدے و این ڪوچه سر از شعر دراورد خندیدے و این شهر پر از قول و غزل شد با چادر گلدار تو یک طایفه ڪوچید در تاب و تب زلف ڪجت ڪوه گسل شد من پاے تو ماندم بتو ثابت ڪنم این عشق وصلش به هر آیینه ڪه شد، حدّاقل شد القصّه همین بس ڪه اگر پاے تو مُردم جلب نظرت مشڪل من بود ، ڪه حل شد

جانم به فداے سر و چشمان قشنگت یعنے بخورد بر دل من تیر تفنگت... ای ماه لب من ڪاش به نازی دستت برسد نیمه شبے دست پلنگت گفتے ڪه دلم تنگ شده دست فواصل گفتم ڪه دل خسته فداے دل تنگت... گفتم ڪه رسیده ست دو لیموے سپیدت گفتے ڪه محال است بیفتد سر چنگت پیغمبر عشقیم و قسم بر غزل عشق صد یونس دل ڪشته شده دست نهنگت تسلیم توام، مال منے، اے همه تن عشق هر چند توان نیست ڪه آیم سر جنگت ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‎‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌

تا ڪه آرَم رخ زیباے تو را در نظرم دیده را اشک فرا گیرد و سوزد جگرم من نه این بودم و حالم نه چنین بود،ولی اےن بلا از غم هجران تو آمد به سرم در غمت غرقم و طوفان زده دنیاے مرا بس ڪه مے بارد از آن حادثه ، چشمان ترم آرزویم همه این است ڪه یک بار دگر دست در دست تو بگذارم و آیے به برم از شڪرخند ، لبم باز شڪر مے طلبد عاقبت مے ڪند این وسوسه از ره به درم ترک عشقت نڪنم گرچه مرادم ندهی تا ڪه جان را نفسے هست تو را همسفرم دلخوشم زانڪه هر از گاه ، تو هم یاد منی با چنین فاصله ، از حال دلت با خبرم قلب ویران شده ام را به نگاهے بنواز تا دگر هیچ ڪجا ، هیچ ڪجایش نبرم

به چشمانت نمی آید بفهمی رازداری را بیا پنهان کنیم از هم ازین پس بیقراری را دل بی طاقت خود را به دست عقل بسپاریم مگر از او بیاموزیم راه بردباری را پشیمانی گناه عشق را کمتر نخواهد کرد چرا با گریه باید زد نقاب شرمساری را؟ من و تو سرنوشت بوسه پروانه و شمعیم که در دنیا یکی کردند جشن و سوگواری را همیشه عشق در بازی دنیا وقت نشناس است تو هم تمرین کن ای دل با خودت چشم انتظاری را.‌‌..

شود با من مهَم گرمِ عتاب آهسته آهسته حرارت می‌دهد صبح آفتاب آهسته آهسته عرق بر عارضش از تابِ می در جلوه می آید بلی گل می‌دهد زآتش گلاب آهسته آهسته کند تاثیر بر دل چون ملایم گو بوَد واعظ به‌نرمی جا کند در سنگ آب آهسته آهسته #نجیبااصفهانی

به شرابِ ارغوانی مشکن خمار ما را به نسیم مهربانی بنشان غبار ما را ‌ گل باغ دوستی را به سرشک پروراندم تو به باد غم سپردی همه برگ و بار ما را فریدون_مشیری ‌ ‌

خورشــید چشم روشنت را ، دوست دارم دل دادن و ،  دل بستنــت را دوست دارم مــرداد آغــوشت ، بــرایم زندگـــانیست اردیــبهشت دامــنت را ، دوســت دارم در سايه ي پيـراهنت ، گـل ، جان گرفته عـطــر گـل پـيراهــنت را دوســـت دارم وقتـی که بـرمیـگردم از یک روز دشـــوار در خــانه ، پیدا کـردنـت را دوست دارم "من را در آغوشت بگير" ، اين جمله ات را "من را رهـــا کن" گفتنـت را دوست دارم بعد از هزاران روز ، یک شب هم جدایی یک شــب جـــدا افتادنـت را دوست دارم یک شب که شاید پیش من ، یک قرن باشد فـــردا شبش ، برگشتنـت را دوست دارم ای پـادشـاه قلـب مـن ، سوگـــند بر عشق مـــن کـــشور امــن تنــت را ، دوســت دارم #محسن_نظری

تو نباشی غم دل را به خیابان بدهم بغض چشمان ترم را به زمستان بدهم سبزه ها زرد شد و باغ و درختان مردند کاش میشد به همه مژده ی باران بدهم یوسفی نیست درین دور زمان ای حافظ ! تا خبرهای خوشش برده به کنعان بدهم مادری را که از اندوه ِ پسر می گرید با تسّلای خودم مرهم و درمان بدهم چه کنم تا همه ی شهر بخندد از شوق به گدا های سر کوچه کمی نان بدهم کاش میشد که تو برگردی و من هم روزی به غزل مویه ی خود نقطه ی پایان بدهم

همه از چشم تو گفتند و هنرمند شدند وای از آن روز که چشمت هنرستان بشود هر کسی روی تو را دید از این کوچه نرفت نگرانم، نکند کوچه خیابان بشود! #علی صفری سلام شب همگی بخیر🌹🌹

بی سر و پا بودم و راهم نداد حضرت معشوق به می خانه‌اش روی سیاه و دل ناپاکِ من بست رهِ وصل به کاشانه‌اش با همه درماندگی خود ولی عاشق او بودم و دیوانه‌اش نور هدی بود و من ِ گمشده در پی آن نور چو پروانه‌اش مانده و درمانده کنون برده‌ام روی گدایی سوی دردانه اش مست کند کل جهان را فقط جرعه ای از ساغرِ پیمانه اش هرکه شناساند به من عشق را تا ابد آباد دل و خانه اش خوش به دلِ آنکه در این اربعین کوله ی او بود سر ِ شانه‌اش رفت غزل‌خوان به دیار بلا سوختم از نغمه‌ی مستانه‌اش یاصاحب‌صبر

من گدا هستم ولی تنها گدای کربلا دوره گردی می‌کنم در جای جای کربلا سال‌ها سرگشته‌ی این تربت پاکم ولی باز هم پیدا نکردم اعتلای کربلا عادتم این است شب‌ها تا سحر کنج اتاق اشک می‌ریزم برای ماجرای کربلا روزها هم در حرم دنبال یاری آشنا چشم می‌دوزم به مردم با نوای کربلا حتما او می آید اینجا می‌شناسم ماه را چشم‌های خیس دارد در بلای کربلا روی نورانی و شالی سبز بر روی سرش تابِ ابرویش شبیه طاق‌های کربلا می‌رسد روزی که می‌بینم رخ معشوق را می‌کنم جان را فدایش در سرای کربلا یاصاحب‌صبر

تا دید سربرهنگیِ طفلِ اشکِ ما دریا، به دستِ موج، کلاهِ حباب بست #غنی_کشمیری 🍃🌺

“عكس را بزرگ كنيد" انگشتتان را روى هر پرنده بزاريد صداي آن پرنده را خواهيد شنيد. خيلي زيباست 🙏🏻 🌿 ‏https://coneixelriu.museudelter.cat/ocells.php

لبهای تو هنگام سخن جام شراب است #جذابیت چشم تو تک بیتی ناب است وقتی نزنی شانه به مویت وسط باد حال همه ی شهر ازین غصه خراب است ترکیب عسل ترشی و تلخیست رخ تو معنای لبت خنده و ابروت عتاب است شد میوه ی باغ تن تو سوژه و مضمون هر قسمت از اعضای تو هفتاد کتاب است هر چند که آرامش چشم تو زیاد است لبهای پذیرنده ی تو عضو شتاب است غوغای النگو قدمت پیچش مویت موسیقی رقص آور بی حد و حساب است اینکه تو نشستی و غزل خوان شده ام من بیداری محض است و یا شورش خواب است ؟ سرمستی و رقص و غزل و جام لبالب افسوس که این صحنه فقط خواب و سراب است #حسین_مرادی

شب شد تو چرا باز نداری به سرت خواب حتما که نباید دلِ دنیا بشود آب رحمی به دلم کن شبِ تارم بدرخشان شب خوش به خودم گو که منم عاشق بیتاب #سید_طباطبایی

آرام بخش مغز غرق های و هویم با لحن زیبای تو لفظ شب بخیر است #حسین_مرادی

حالا درست اینکه خسیسی نگار من یک شب بخیر ساده که خرجی نداشته #حسین_مرادی شب بخیر و پراز آرامش

شبت بخیر میشود شبم به سر نمیشود تو خوب خواب و هم دلت ز من خبر نمیشود تویی قمر در آسمان مکن سفر ز چشم ما رَوی اگر ز شهر ما شبش سحر نمیشود به من بگو شبت بخیر،خیرِ شب فقط تویی به شعر عشق میرسم که مختصر نمیشود #سید_طباطبایی

در دلم بیشتر از حجم جهان غم دارم باز هم شب شد و آغوش تورا کم دارم #حسین_مرادی

خواهشی دارم کجا گویم هم #آغوشت منم تا شبی #تاریک هستی شمع خاموشت منم تا غمم #دلواپسی میگیرد از این ماجرا #خاطراتم با شما چون گوش تا گوشت منم #سید_طباطبایی

در چشم تو صبحانه دو تا چای مهیاست لبخند غزلساز تو با طعم مرباست در جمع تو خوشبخت ترین فرد زمینم افسوس که بیدارم و اینها همه رویاست #حسین_مرادی