eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸
1.7هزار دنبال‌کننده
8.2هزار عکس
2هزار ویدیو
58 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
تا بین من و تو نفسے رد و بدل شد لبخند تو در مذهب من خیرالعمل شد خندیدے و این ڪوچه سر از شعر دراورد خندیدے و این شهر پر از قول و غزل شد با چادر گلدار تو یک طایفه ڪوچید در تاب و تب زلف ڪجت ڪوه گسل شد من پاے تو ماندم بتو ثابت ڪنم این عشق وصلش به هر آیینه ڪه شد، حدّاقل شد القصّه همین بس ڪه اگر پاے تو مُردم جلب نظرت مشڪل من بود ، ڪه حل شد
جانم به فداے سر و چشمان قشنگت یعنے بخورد بر دل من تیر تفنگت... ای ماه لب من ڪاش به نازی دستت برسد نیمه شبے دست پلنگت گفتے ڪه دلم تنگ شده دست فواصل گفتم ڪه دل خسته فداے دل تنگت... گفتم ڪه رسیده ست دو لیموے سپیدت گفتے ڪه محال است بیفتد سر چنگت پیغمبر عشقیم و قسم بر غزل عشق صد یونس دل ڪشته شده دست نهنگت تسلیم توام، مال منے، اے همه تن عشق هر چند توان نیست ڪه آیم سر جنگت ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‎‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌
تا ڪه آرَم رخ زیباے تو را در نظرم دیده را اشک فرا گیرد و سوزد جگرم من نه این بودم و حالم نه چنین بود،ولی اےن بلا از غم هجران تو آمد به سرم در غمت غرقم و طوفان زده دنیاے مرا بس ڪه مے بارد از آن حادثه ، چشمان ترم آرزویم همه این است ڪه یک بار دگر دست در دست تو بگذارم و آیے به برم از شڪرخند ، لبم باز شڪر مے طلبد عاقبت مے ڪند این وسوسه از ره به درم ترک عشقت نڪنم گرچه مرادم ندهی تا ڪه جان را نفسے هست تو را همسفرم دلخوشم زانڪه هر از گاه ، تو هم یاد منی با چنین فاصله ، از حال دلت با خبرم قلب ویران شده ام را به نگاهے بنواز تا دگر هیچ ڪجا ، هیچ ڪجایش نبرم
به چشمانت نمی آید بفهمی رازداری را بیا پنهان کنیم از هم ازین پس بیقراری را دل بی طاقت خود را به دست عقل بسپاریم مگر از او بیاموزیم راه بردباری را پشیمانی گناه عشق را کمتر نخواهد کرد چرا با گریه باید زد نقاب شرمساری را؟ من و تو سرنوشت بوسه پروانه و شمعیم که در دنیا یکی کردند جشن و سوگواری را همیشه عشق در بازی دنیا وقت نشناس است تو هم تمرین کن ای دل با خودت چشم انتظاری را.‌‌..
شود با من مهَم گرمِ عتاب آهسته آهسته حرارت می‌دهد صبح آفتاب آهسته آهسته عرق بر عارضش از تابِ می در جلوه می آید بلی گل می‌دهد زآتش گلاب آهسته آهسته کند تاثیر بر دل چون ملایم گو بوَد واعظ به‌نرمی جا کند در سنگ آب آهسته آهسته
به شرابِ ارغوانی مشکن خمار ما را به نسیم مهربانی بنشان غبار ما را ‌ گل باغ دوستی را به سرشک پروراندم تو به باد غم سپردی همه برگ و بار ما را فریدون_مشیری ‌ ‌
خورشــید چشم روشنت را ، دوست دارم دل دادن و ،  دل بستنــت را دوست دارم مــرداد آغــوشت ، بــرایم زندگـــانیست اردیــبهشت دامــنت را ، دوســت دارم در سايه ي پيـراهنت ، گـل ، جان گرفته عـطــر گـل پـيراهــنت را دوســـت دارم وقتـی که بـرمیـگردم از یک روز دشـــوار در خــانه ، پیدا کـردنـت را دوست دارم "من را در آغوشت بگير" ، اين جمله ات را "من را رهـــا کن" گفتنـت را دوست دارم بعد از هزاران روز ، یک شب هم جدایی یک شــب جـــدا افتادنـت را دوست دارم یک شب که شاید پیش من ، یک قرن باشد فـــردا شبش ، برگشتنـت را دوست دارم ای پـادشـاه قلـب مـن ، سوگـــند بر عشق مـــن کـــشور امــن تنــت را ، دوســت دارم
تو نباشی غم دل را به خیابان بدهم بغض چشمان ترم را به زمستان بدهم سبزه ها زرد شد و باغ و درختان مردند کاش میشد به همه مژده ی باران بدهم یوسفی نیست درین دور زمان ای حافظ ! تا خبرهای خوشش برده به کنعان بدهم مادری را که از اندوه ِ پسر می گرید با تسّلای خودم مرهم و درمان بدهم چه کنم تا همه ی شهر بخندد از شوق به گدا های سر کوچه کمی نان بدهم کاش میشد که تو برگردی و من هم روزی به غزل مویه ی خود نقطه ی پایان بدهم
همه از چشم تو گفتند و هنرمند شدند وای از آن روز که چشمت هنرستان بشود هر کسی روی تو را دید از این کوچه نرفت نگرانم، نکند کوچه خیابان بشود! صفری سلام شب همگی بخیر🌹🌹
بی سر و پا بودم و راهم نداد حضرت معشوق به می خانه‌اش روی سیاه و دل ناپاکِ من بست رهِ وصل به کاشانه‌اش با همه درماندگی خود ولی عاشق او بودم و دیوانه‌اش نور هدی بود و من ِ گمشده در پی آن نور چو پروانه‌اش مانده و درمانده کنون برده‌ام روی گدایی سوی دردانه اش مست کند کل جهان را فقط جرعه ای از ساغرِ پیمانه اش هرکه شناساند به من عشق را تا ابد آباد دل و خانه اش خوش به دلِ آنکه در این اربعین کوله ی او بود سر ِ شانه‌اش رفت غزل‌خوان به دیار بلا سوختم از نغمه‌ی مستانه‌اش یاصاحب‌صبر
من گدا هستم ولی تنها گدای کربلا دوره گردی می‌کنم در جای جای کربلا سال‌ها سرگشته‌ی این تربت پاکم ولی باز هم پیدا نکردم اعتلای کربلا عادتم این است شب‌ها تا سحر کنج اتاق اشک می‌ریزم برای ماجرای کربلا روزها هم در حرم دنبال یاری آشنا چشم می‌دوزم به مردم با نوای کربلا حتما او می آید اینجا می‌شناسم ماه را چشم‌های خیس دارد در بلای کربلا روی نورانی و شالی سبز بر روی سرش تابِ ابرویش شبیه طاق‌های کربلا می‌رسد روزی که می‌بینم رخ معشوق را می‌کنم جان را فدایش در سرای کربلا یاصاحب‌صبر
تا دید سربرهنگیِ طفلِ اشکِ ما دریا، به دستِ موج، کلاهِ حباب بست 🍃🌺
“عكس را بزرگ كنيد" انگشتتان را روى هر پرنده بزاريد صداي آن پرنده را خواهيد شنيد. خيلي زيباست 🙏🏻 🌿 ‏https://coneixelriu.museudelter.cat/ocells.php
لبهای تو هنگام سخن جام شراب است چشم تو تک بیتی ناب است وقتی نزنی شانه به مویت وسط باد حال همه ی شهر ازین غصه خراب است ترکیب عسل ترشی و تلخیست رخ تو معنای لبت خنده و ابروت عتاب است شد میوه ی باغ تن تو سوژه و مضمون هر قسمت از اعضای تو هفتاد کتاب است هر چند که آرامش چشم تو زیاد است لبهای پذیرنده ی تو عضو شتاب است غوغای النگو قدمت پیچش مویت موسیقی رقص آور بی حد و حساب است اینکه تو نشستی و غزل خوان شده ام من بیداری محض است و یا شورش خواب است ؟ سرمستی و رقص و غزل و جام لبالب افسوس که این صحنه فقط خواب و سراب است
شب شد تو چرا باز نداری به سرت خواب حتما که نباید دلِ دنیا بشود آب رحمی به دلم کن شبِ تارم بدرخشان شب خوش به خودم گو که منم عاشق بیتاب
آرام بخش مغز غرق های و هویم با لحن زیبای تو لفظ شب بخیر است
حالا درست اینکه خسیسی نگار من یک شب بخیر ساده که خرجی نداشته شب بخیر و پراز آرامش
شبت بخیر میشود شبم به سر نمیشود تو خوب خواب و هم دلت ز من خبر نمیشود تویی قمر در آسمان مکن سفر ز چشم ما رَوی اگر ز شهر ما شبش سحر نمیشود به من بگو شبت بخیر،خیرِ شب فقط تویی به شعر عشق میرسم که مختصر نمیشود
در دلم بیشتر از حجم جهان غم دارم باز هم شب شد و آغوش تورا کم دارم
خواهشی دارم کجا گویم هم منم تا شبی هستی شمع خاموشت منم تا غمم میگیرد از این ماجرا با شما چون گوش تا گوشت منم
در چشم تو صبحانه دو تا چای مهیاست لبخند غزلساز تو با طعم مرباست در جمع تو خوشبخت ترین فرد زمینم افسوس که بیدارم و اینها همه رویاست
تو اهل هم نشینی کاش بودی 😅 و مثل ما زمینی کاش بودی 😜 برا تکمیل دینم ماه بانو! 😁 دبیر درس دینی کاش بودی 😬 😁😂😜😜😅😬
کم گوی و بجز مصلحت خویش مگوی چیزی که نپرسند تو از پیش مگوی
سوت و کور است گروه و همه در خوابِ عمیق😐 نه کسی شعر بخواند، نه که یک یار و رفیق😐 خسته ام، پر غم و دردم،کو نگاری همراز🤔 که شفا بخش دلم باشد و دلدار و شفیق😊
می آفرینمت وسط شعر تازه ای حالا که ای شفیقم ندارمت ☺️✌️
نبودن تو برایم چقدر خاطره شد و فصل مشترک خاطرات پنجره شد ببینمت و بگویم که دوستت دارم همیشه عقده ی تلخی برای حنجره شد بخواب دیده ام این صحنه را که چشمانم به دست گرم تو از پشت سر محاصره شد ولی چپ است خواب ظن همیشه رفیق که قصه ی شب اسیر هزار و یک گره شد و داوران غم یک شعر را نمی فهمند که رتبه ام ته جدول برای گنگره شد
تو آرزوی منی، من وبال گردن تو تو گرم کشتن من، من به گور بردن تو تو آبروی منی، پس مخواه بنشینم رقیب تاس بریزد به شوق بردن تو! تویی نماز و منم مست، مانده ام چه کنم که هم اقامه خطا هم سبک شمردن تو سپرده ام به خدا هرچه کرده ای با من خطاست دست کسی جز خدا سپردن تو خدا کند که نفهمی غمت چه با من کرد که مرگ من نمی ارزد به غصه خوردن تو
بازهم ازعمل خویش به دل غم دارم خسته از این همه آلودگی و تکرارم دل من تنگ برای همه شد الا تو وای از تیرگی این دل بی مقدارم معصیت کرده مرا دور ز تو، میدانم پر شده نامه ی من از گنه بسیارم نامه ام اشک تورا باز درآورده، ببخش وای بر من که همیشه سر تو سربارم مهربانتر زخودت درهمه ی عالم نیست با همه تیرگی ام سوی شما رو آرم یک نظرکن که من ازدست خودم خسته شدم بی نگاه تو اثر نیست بر استغفارم من اسیر غم دنیا شده ام کاری کن تا رها گردم از این زندگی غم بارم هرکه دورازسرکوی تو شده خوار شده نده غیرازخودت آقا به کسی افسارم باهمه پستی من دست مرا میگیری ای فدای تو و بخشیدن تو دلدارم سِمَتِ نوکریت را به دو عالم ندهم فخرم این است که من نوکراین دربارم : گرچه این شهر شلوغ است، ولی باورکن آنچنان جای تو خالیست، صدا می پیچد سلام عليكم ورحمة الله،صبحتون بخير، روزتون معطر بنام
سلام عرض ادب دم نوش و عسل، بربری و خنده ی نابت صبحانه ی کامل مگر ای دوست جز این است؟
این دل دیوانه من یار میخواهد بیا این سر بی درد هم دستار میخواهد بیا در دلم آشفته بازاریست بی تو نازنین حسن رویت را سربازار میخواهد بیا من در این طوفان امواج بلا چون کشتی ام کشتی بیچاره سکاندار میخواهد بیا عاشقی در حالتی از انقراض افتاده است ثبت احوال از جنون آمار میخواهد بیا هر که جز لیلا مسیرش هست آسان نازنین مرد مجنون راه ناهموار میخواهد بیا ورژن فرهاد وشیرین چون نمی آید بکار قصه ی اسطوره ها تکرار میخواهد بیا گرچه این شهر دلم ویرانسرایی بیش نیست بم که باشد باز فرماندار میخواهد بیا