✍✍✍ پا بـه پایت عاشقانـه این همه راه آمدم غافل اما همچو یوسف بر لبِ چاه آمدم قالبِ احساس من را دیدی و بَه بَه زدی مثلِ زاغی ساده دل سمتِ تو روباه آمدم عاشقی بودم که با چشمانِ تو شاعر شده چشمِ خودرا بستی و بیراه و همراه آمدم آمدم شاید مرا باعشقِ خود تسکین دهی چون گدایۍبودم وپیشِ تو من شاه آمدم با من و عشقم همیشه از جدایی دَم زدی من بـه یادِ عشقِ پاکم بـاتـو کوتاه آمدم راهِ تـو از من جدا شـد رفتی و تنها شدم تا به خود من آمدم دیدم که گمراه آمدم نقطـهٔ ضعفِ مـرا فهمیدی از روزِ نخست من ولی با چشمِ بازم در کمین گاه آمدم

به دنبال تو می گردم نمی یابم نشانت را بگو باید کجا جویم مدار کهکشانت را تمام جاده را رفتم غباری از سواری نیست بیابان تا بیابان جسته ام رد نشانت را نگاهم مثل طفلان زیر باران خیره شد بر ابر ببیند تا مگر در آسمان رنگین کمانت را کهن شد انتظار اما به شوقی تازه, بال افشان تمام جسم و جان لب شد که بوسد آستانت را کرامت گر کنی این قطره ناچیز را شاید که چون ابری بگردم کوچه های آسمانت را الا ای آخرین طوفان! بپیچ از شرق آدینه که دریا بوسه بنشاند لب آتش نشانت را

عزیزم با خیال تو صدای تار می‌چسبد کنارِ گوشهءِ دنجِ همین دیوار می‌چسبد هوایِ خانه دلگیر و هوایِ کوچه بارانی عزیزم با چنین حالی فقط سیگار می‌چسبد همیشه فکر می‌کردم غزل را ساده بنویسم برای شرح حال من همین اشعار می‌چسبد نباید مرگ بنویسم، نباید درد بنویسم اگر ترکم کنی بانو ولی انگار می‌چسبد عزیزم درک کن گویا کمی دلگیرم از دوری اگر مغرور هم باشم کمی اقرار می‌چسبد نباید شعر می‌گفتم برای مردم اینجا نمی‌خواهم که بنویسم ولی هر بار می‌چسبد هوایِ تازه می‌خواهم هوایی تازه‌تر بهتر برای شاعری چون من، کمی تکرار می‌چسبد..

شمع باشی یا نباشی من همان پروانہ‌ام تو سرعقل آمـدے من همچنان دیوانہ‌ام حالتی دارم ڪہ دلتنڪَی براے آن ڪم است دردهایی ڪہ فدایت باد اے دُردانہ‌ام....

کاش می شد که دلت قصد عبادت بکند چون نسیم از گل پژمرده عیادت بکند عاشقت سخت به دوری تو عادت کرده کاش می شد که به آغوش تو عادت بکند چه کسی هست که با این که فراموش شده باز هم یک طرفه این همه یادت بکند چه کسی مثل من آن لحظه که غمگین هستی همه کاری کند آن لحظه که شادت بکند کاش من آینه قدّی اتاقت بودم دیدی آن کس که به آیینه حسادت بکند؟

این قلب ترک خورده ی من بند به مو بود  من عاشق او بودم و او عاشق "او" بود  باشد که به عشقش برسد هیچ نگفتم  یک عمر در این سینه غمش راز مگو بود  من روی خوش زندگی ام را که ندیدم هر روز دعا کرده ام ای کاش دو رو بود عمر کم و بی همدم و غرق غم و بی تو  چاقوی نداری همه دم زیر گلو بود  من زیر سرم سنگ لحد بود و دلم خوش که زیر سرش نرم شبیه پر قو بود

شعرِ نازل دارم از سوی تو، تکفیرم نکن تا ابد پیغمبرم، فکر خدایی نیستم با تو آری، با تو نه، با تو چنان، با تو چنین هیچ، در گیروکش چون و چرایی نیستم

در عشق توام نصیحت و پند چه سود زهراب چشیده‌ام مرا قند چه سود گویند مرا که بند بر پاش نهید دیوانه دل‌ست پای در بند چه سود ...؟!

آنچه در چشم تو دیدم، غزلی هست عجیب حرف های شکرینت ، عسلی هست عجیب مدتی هست میان دل من با غم تو بوسه و ناز و نیاز و بغلی هست عجیب

[🧡🍂] - بیا برویم در جنگل گم بشویم ؛ کلبه‌ای بسازیم، ڪنارِ شومینه کتاب بخوانیم ، برگ ‌هاے پاییـزی را براے خشک کردن جمع کنیم ، روی شعله کم جان گاز قهوه گرم کنیم ، به دورترین جای ممکن برویم و پاییـز را آنجا زندگی کنیم*•*🍁

چشمَت به ‌چشمِ ما و دلَت پیش دیگری‌ ست جای گِلایه نیست که این رَسمِ دلبری‌ ست #فاضل_نظری

به اشتیاقِ تو، جَمعیَتی است در دِل من بگیر تَنگ در آغوش و قَتلِ عامَم کُن شهید نیستم اما، تو کوچۀ خود را به پاس این همه سرگَشتگی به نامَم کُن #علیرضا_بدیع