دلم آشفته آن مایه ناز است هنوز مرغ پر سوخته در پنجه‌ باز است هنوز جان به لب آمد و لب بر لب جانان نرسید دل به جان آمد و او بر سر ناز است هنوز گر چه بیگانه ز خود گشتم و دیوانه ز عشق یار عاشق کش و بیگانه نواز است هنوز خاک گردیدم و بر آتش من آب نزد غافل از حسرت ارباب نیاز است هنوز گرچه هر لحظه مدد می دهدم چشم پر آب دل سودا زده در سوز و گداز است هنوز همه خفتند به غیر از من و پروانه و شمع قصه ما دو سه دیوانه دراز است هنوز #عماد خراسانی

✍✍✍ پا بـه پایت عاشقانـه این همه راه آمدم غافل اما همچو یوسف بر لبِ چاه آمدم قالبِ احساس من را دیدی و بَه بَه زدی مثلِ زاغی ساده دل سمتِ تو روباه آمدم عاشقی بودم که با چشمانِ تو شاعر شده چشمِ خودرا بستی و بیراه و همراه آمدم آمدم شاید مرا باعشقِ خود تسکین دهی چون گدایۍبودم وپیشِ تو من شاه آمدم با من و عشقم همیشه از جدایی دَم زدی من بـه یادِ عشقِ پاکم بـاتـو کوتاه آمدم راهِ تـو از من جدا شـد رفتی و تنها شدم تا به خود من آمدم دیدم که گمراه آمدم نقطـهٔ ضعفِ مـرا فهمیدی از روزِ نخست من ولی با چشمِ بازم در کمین گاه آمدم

به دنبال تو می گردم نمی یابم نشانت را بگو باید کجا جویم مدار کهکشانت را تمام جاده را رفتم غباری از سواری نیست بیابان تا بیابان جسته ام رد نشانت را نگاهم مثل طفلان زیر باران خیره شد بر ابر ببیند تا مگر در آسمان رنگین کمانت را کهن شد انتظار اما به شوقی تازه, بال افشان تمام جسم و جان لب شد که بوسد آستانت را کرامت گر کنی این قطره ناچیز را شاید که چون ابری بگردم کوچه های آسمانت را الا ای آخرین طوفان! بپیچ از شرق آدینه که دریا بوسه بنشاند لب آتش نشانت را

عزیزم با خیال تو صدای تار می‌چسبد کنارِ گوشهءِ دنجِ همین دیوار می‌چسبد هوایِ خانه دلگیر و هوایِ کوچه بارانی عزیزم با چنین حالی فقط سیگار می‌چسبد همیشه فکر می‌کردم غزل را ساده بنویسم برای شرح حال من همین اشعار می‌چسبد نباید مرگ بنویسم، نباید درد بنویسم اگر ترکم کنی بانو ولی انگار می‌چسبد عزیزم درک کن گویا کمی دلگیرم از دوری اگر مغرور هم باشم کمی اقرار می‌چسبد نباید شعر می‌گفتم برای مردم اینجا نمی‌خواهم که بنویسم ولی هر بار می‌چسبد هوایِ تازه می‌خواهم هوایی تازه‌تر بهتر برای شاعری چون من، کمی تکرار می‌چسبد..

شمع باشی یا نباشی من همان پروانہ‌ام تو سرعقل آمـدے من همچنان دیوانہ‌ام حالتی دارم ڪہ دلتنڪَی براے آن ڪم است دردهایی ڪہ فدایت باد اے دُردانہ‌ام....

کاش می شد که دلت قصد عبادت بکند چون نسیم از گل پژمرده عیادت بکند عاشقت سخت به دوری تو عادت کرده کاش می شد که به آغوش تو عادت بکند چه کسی هست که با این که فراموش شده باز هم یک طرفه این همه یادت بکند چه کسی مثل من آن لحظه که غمگین هستی همه کاری کند آن لحظه که شادت بکند کاش من آینه قدّی اتاقت بودم دیدی آن کس که به آیینه حسادت بکند؟

این قلب ترک خورده ی من بند به مو بود  من عاشق او بودم و او عاشق "او" بود  باشد که به عشقش برسد هیچ نگفتم  یک عمر در این سینه غمش راز مگو بود  من روی خوش زندگی ام را که ندیدم هر روز دعا کرده ام ای کاش دو رو بود عمر کم و بی همدم و غرق غم و بی تو  چاقوی نداری همه دم زیر گلو بود  من زیر سرم سنگ لحد بود و دلم خوش که زیر سرش نرم شبیه پر قو بود

شعرِ نازل دارم از سوی تو، تکفیرم نکن تا ابد پیغمبرم، فکر خدایی نیستم با تو آری، با تو نه، با تو چنان، با تو چنین هیچ، در گیروکش چون و چرایی نیستم

در عشق توام نصیحت و پند چه سود زهراب چشیده‌ام مرا قند چه سود گویند مرا که بند بر پاش نهید دیوانه دل‌ست پای در بند چه سود ...؟!

آنچه در چشم تو دیدم، غزلی هست عجیب حرف های شکرینت ، عسلی هست عجیب مدتی هست میان دل من با غم تو بوسه و ناز و نیاز و بغلی هست عجیب

[🧡🍂] - بیا برویم در جنگل گم بشویم ؛ کلبه‌ای بسازیم، ڪنارِ شومینه کتاب بخوانیم ، برگ ‌هاے پاییـزی را براے خشک کردن جمع کنیم ، روی شعله کم جان گاز قهوه گرم کنیم ، به دورترین جای ممکن برویم و پاییـز را آنجا زندگی کنیم*•*🍁

چشمَت به ‌چشمِ ما و دلَت پیش دیگری‌ ست جای گِلایه نیست که این رَسمِ دلبری‌ ست #فاضل_نظری

به اشتیاقِ تو، جَمعیَتی است در دِل من بگیر تَنگ در آغوش و قَتلِ عامَم کُن شهید نیستم اما، تو کوچۀ خود را به پاس این همه سرگَشتگی به نامَم کُن #علیرضا_بدیع

🍁 هرروز براي خودت،براي دلت كاری بكن! اين حوالی بايد به دنبال حال خوش دويد؛ حال بد هركجا كه باشی، كمين ميكند...

🧡 تشخیص پزشک است کنارم باشی عطر تو برای ریه هایم خوب است😌 #محیاغلامی

ای عشق! سر بِزَن به دلِ سَنگِ من که گاه رویَد ز سنگ‌فرشِ خیابان جوانه‌ای #فاضل_نظری

نفسـم، هم‌نفسـم کاش کنارم بودی چشم در چشم من و #عاشق و یارم بودی یک نفس فاصله داریم و نفس بی تو گرفت بی تو پاییز شدم، چون تو بهارم بودی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌ ‍‌ ‌ ‌‌ ‌‌ 🦋🌺🦋

از عشق تنها در مسیر من خطر مانده آهم اثر دارد دعایم بی اثر مانده اشکم که خشکید از فراغش شعر جاری شد آتشفشانی از غزل روی جگر مانده مثل بتی هستم که از طغیان ابراهیم آوار تهمت روی دوشش با تبر مانده مانند مریم در هجوم طعنه وتهمت از قوم خود در روز میلاد پسر مانده مانند طفل بی کس و کاری که بعد از سیل مبهوت و مات و زخمی و آسیمه سر مانده بیهوده دارید انتظار ازمن نمیفهمید ای دوستان درمانده ام درمانده درمانده دست از سرم بردار ای دنیای غارتگر چیزی ندارم جانی اما مختصر مانده #حسین_مرادی

چقدر امشب بر آن هستم که از آغاز بنویسم از آن اول – تلاقی مان – دوباره باز بنویسم از آن وقتی که پیش از من خدا را مست می کردی تبارک گوی چشمت را چه بی آغاز بنویسم طلوع خلسه ی شوقی میان رعشه ی گفتن تو را چون ذکر می خوانم ، شبیه راز بنویسم جهان را سایه ای باشم که چشم از تو بپوشاند به جای واژه ی زیبا، تو را اعجاز بنویسم تنت شرجی، رطب ؛ آغوش گرمت ساحل کارون چقدر امشب سزاواری، تو را ” اهواز ” بنویسم نمی خواهم کسی باشم، دو تا  “تو” جای “ما” بنویس قلم را باز بردار و در این ایجاز بنویسم کمی آغوش مهمان کن به جای مقطع شعرت خرابم کن؛ خرابم کن، دوباره باز بنویسم #ایمان_عباس_پی

من از نگاهِ حسودان شهر می‌ترسم بنا نبود که موی تو تا کمَر برسد..! #مهدی_خداپرست 🌺✌️😊

من آسمانِ پر از ابرهای دلگیرم اگر تو دلخوری از من، من از خودم سیرم .. #فاضل_نظری

سِر عاشق شدنم لطف طبیبانه توست ورنه عشق تو کجا،این دل بیمارکجا؟ #اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج سلام شب همگی بخیروخوشی🌹🌹

بـر "بلنـدای" شـب.... ازدحـام #تـنهاااااااااااااایی،، #نبـودنـت را به رخم می کشد... قبـول کـن که "بی انـدازه" #نیـستی..!!!

تیشه یِ فرهاد و کوه بیستون افسانه شد از طلا نایاب تر در شهر ما دُرّ وفاست

چون قدم رنجه كند دوست به پرسيـدن من ، خانه تاريک و دلم تنـگ كجا بنشينـد ؟! #بیدل_دهلوی