eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸
1.7هزار دنبال‌کننده
8.3هزار عکس
2هزار ویدیو
61 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
﷽ ━━━━💠🌸💠━━━━ آری اگر ردای وصـالش به تــن نـشد جای گلایه نیست که ما بی قواره ایم ━━━━💠🌸💠━━━━
ای آتش سودای تو خون کرده جگرها بر باد شده در سر سودای تو سرها در گلشن امّید به شاخ شجر من گل‌ها نشکفتند و برآمد نه ثمرها ای در سر عشّاق ز شور تو شَغَب‌ها وی در دل زُهّاد ز سوز تو اثرها آلوده به خونابهٔ هجر تو روان‌ها پالوده ز اندیشهٔ وصل تو جگرها وی مهرهٔ امّید مرا زخم زمانه در ششدَر عشق تو فرو بسته گذرها کردم خطر و بر سر کوی تو گذشتم بسیار کند عاشق از این گونه خطرها خاقانی از آن‌گه که خبر یافت ز عشقت از بی‌خبری او به جهان رفت خبرها 🍃
گر ز تن جانم و از سینه دل آید بیرون تخم مهرت کِی‌ام از آب و گل آید بیرون گر مرا ریشۀ جان ز آب و گل آید بیرون مهر جور تو مبادم ز دل آید بیرون عشق جرمی است که در روز قیامت از خاک این گنه هرکه ندارد خَجل آید بیرون عهد من گر گسلد یار، دلم ممکن نیست کز کف آن بت پیمان‌گسل آید بیرون حذر از آه من سوخته‌جان کن کآتش بارد ابری که ز دریای دل آید بیرون هست دنیا چو خرابات، که شد هرکه در آن داخل از کردۀ خود منفعل آید بیرون چه عجب زین دل پرجوش که چون عِقد گهر اشکم از دیده به هم متصل آید بیرون کی تواند رهد از قید خودی، خود "مشتاق" مگر از خویش به امداد دل آید بیرون شاعر قرن دوازدهم 🍃
تا کی ز فراق بر دلم بند بود اندوه فراق بر دلم چند بود آن دل که به دلبر آرزومند بود در فرقت او چگونه خرسند بود شاعر قرن پنجم 🍃
ما به جنّت از برای کار دیگر می‌رویم نه تفرّج کردن طوبی و کوثر می‌رویم مقصد ما حسن یوسف باشد اندر شهر مصر ما نه در مصر از برای قند و شکّر می‌رویم اندر آن خلوت که در وی ره نیابد جبرئیل بی‌سروپا ما به پیش دوست اکثر می‌رویم می‌گریزند زاهدان خشک از تردامنی ما برِ خورشید خود با دامن تر می‌رویم پارسا گوید به کوی ما بیا شو نام‌نیک ما در آن کوچه، خدا داناست، کمتر می‌رویم ما ز دنیا کاو قلندرخانهٔ عشق خداست سوی عقبی عاشق و مست و قلندر می‌رویم شیخ ما عشق است ما پی‌درپی او تا ابد بی عصا و خرقه و کجکول و لنگر می‌رویم زَهرهٔ ما را مبر از قهرها با نیکویی ما اگر نیکیم و گر بد هم بدان در می‌رویم بر کفن ما را تو ای غسّال بوی خوش مسا ما به گور از بهر آن دلبر، معطّر می‌رویم دولت دیدار می‌خواهیم در جنّات عدن ما نه آنجا از برای زیور و زر می‌رویم "محیی" ما را همچو کوه افسرده می‌بینی ولی ما به سر چون ابر خوش بی‌پا و بی‌سر می‌رویم شاعر قرن ششم 🍃
شاها، ملِکان مُلک سپارند به تو وز بیم تو خان و مان گذارند به تو تو کعبۀ اقبال جهانی لابد شاهان زمانه روی آرند به تو شاعر قرن ششم 🍃
جان را چو نیست وصل تو حاصل کجا برم؟ دل را که شد ز درد تو غافل کجا برم؟ بی وصل جان‌فزای و حدیث چو شکّرت این عیش همچو زهر هلاهل کجا برم؟ بگسست چرخ تار حیاتم به دست هجر چون وصل نیست گو همه بگسل کجا برم؟ بنیاد خوشدلیّ من از سیل‌خیز اشک گیرم که خود نگردد باطل، کجا برم؟ بی پایمرد وصل ز غرقاب حادثات کشتیّ عمر خویش به ساحل کجا برم؟ منزل دراز و بارکشم لنگ و من ضعیف بارم گران و راه پر از گل کجا برم؟ ریگ روان و تیره شب و ابر و تندباد من چشم درد، راه به منزل کجا برم؟ مشکل‌گشای وصل اگر دیرتر رسد چندین هزار قصّۀ مشکل کجا برم؟ گیرم که آرزوی دلم جمله حاصل است اکنون چو نیست روی تو حاصل کجا برم؟ گفتند: برگرفت فلان دل ز مهر تو من داوریّ مردم جاهل کجا برم؟ گر بر کنم دل از تو و بردارم از تو مهر آن مهر بر که افکنم؟ آن دل کجا برم؟ شاعر قرن هفتم 🍃
جز غم عشقت نگارا در جهانم هیچ نیست خاک پایت را نثاری غیر جانم هیچ نیست من سری دارم فدای راه تو کردم از آن کز تو ای جان آشکارا و نهانم هیچ نیست در سرابستان عشقت همچو بلبل هر زمان غیر مدح روی چون گل بر زبانم هیچ نیست بوی وصلت در دِماغ جان نمی‌آید از آن بر سر کوی تو شب‌ها جز فغانم هیچ نیست یک زمان بخرام و بنشین در سراب چشم من در خیالم بین که جز سرو روانم هیچ نیست ای عزیز من، نمی‌گویی که سالی یا مهی التماس از وصل تو جز یک زمانم هیچ نیست بوسه‌ای کردم تمنّا از لب چون نوش او گفت دندان طمع برکن دهانم هیچ نیست گفتمش رحمی بکن بهر خدا بر جان من زآنکه جز لطف تو جانا در جهانم هیچ نیست گفت صبری پیش گیر و بیش‌ازاین زاری مکن گفتمش زین بیشتر صبر و توانم هیچ نیست شاعر قرن هشتم 🍃
گَر گُنَه باشَد که مَردُم بَرنَدارَند از تو دیده دَر هَمـه عالَـم نَمانَـد غِیـرِ کوران بی‌گُناهی
‌بۍ تو از خواب عدم دیده گشودن نتوان بۍ‌تو بودن نتوان باتو نبودن نتوان!!!
هر جا روی تو با منی ای هر دو چشم و روشنی خواهی سوی مستیم کش خواهی ببر سوی فنا ‌ ‌‌‌سلاااام عصرتون شیرین🌹🌹🌸🌸🌸🌸🌹🌹
ای خوشا وقتی که بگشایم نظر در روی دوست!! سر نهم در خط جانان جان دهم بر بوی دوست!!