🌷 چشمان تو را پر از غزل خواهم کرد در کام تو انگشت عسل خواهم کرد بااینکه شـده بـهـای عشقت سنگین یک روز ولی تو را بغل خواهم کرد! #بداهه #جواد_محمدی_دهنوی

آن کنیزم که در سرای علی همچو زهرا شدم فنای علی ریختم عشق را بپای علی شد همه هستی ام فدای علی کودکانی که پرورانیدم همه را بر حسین بخشیدم چونکه طفلان من بزرگ شدند با غم بی کفن بزرگ شدند با هزاران محن بزرگ شدند زیر دست حسن بزرگ شدند دوره های دفاع را دیدند راه و رسم جهاد فهمیدند داشت مولا از این جهان میرفت روح پاکش به لامکان میرفت نم نمک سوی آسمان میرفت اشک چشمش، چکان چکان میرفت با اشاره گذاشت نورِ دو عین دست عباس را بدست حسین گفت ای نور دیده، عباسم ای تمام امید و احساسم وی چراغ حرم، گل یاسم در صف رزم، اَشجع الناسم همه جا پرتوِ دو عینم باش کربلا همرهِ حسینم باش شبِ هجران فرا رسید آخر دلِ شب با برادرانِ دگر رفت شیر دلاورم به سفر شد علمدار و ساقی لشگر در شب غربت و قرارِ حسین یارِ زینب شد و وقار حسین روز آخر بنا شد آب آرَد آب بر کودک رباب آرد از شریعه کمی جواب آرد یا که تا خیمه درّ ناب آرد چشمتان روز بَد نبیند وای غرق خون شد امیر، سر تا پای وای از هجمه ها به نخلستان قطع شد دستها به نخلستان فرق او شد دوتا به نخلستان پاره شد مشکها به نخلستان شد امیدش که ناامید عباس یاس را دید و شد شهید عباس همه دست بریده را دیدند یارِ قامت خمیده را دیدند رنگ و روی پریده را دیدند گریه های ندیده را دیدند کمرش خم شد از غمِ سقا هلهله شد بپا در آن غوغا چونکه ماه مدینه ام برگشت زینب بی قرینه ام برگشت همرهِ او سکینه ام برگشت علت سوز سینه ام برگشت دخترم بی برادر آمده بود قد کمان پیش مادر آمده بود همه موهای او پریشان بود دلش آتش ز دست عدوان بود ناله هایش عجیب سوزان بود بین روضه صداش لرزان بود از اسیری چو کرد شِکوه تمام گفت از مجلسِ شرابِ شام #محمود_ژولیده

خدایی بوده از آغاز باورهای این خانه به مُهر مِهر حق بود از ازل سرهای این خانه میان کوچه های معرفت چرخیدم و دیدم تمام واژه ها را چون کبوترهای این خانه و ننشینند از این بام بر بامی دگر هرگز که جای دانه دُر بخشند اخترهای این خانه پر از شوق اجابت در قنوت نور می سازد تمام شهر را الله اکبرهای این خانه به روی غیرباید بسته باشد آری از آن رو که سوی آسمان وامی شود درهای این خانه تمام پرده های بارگاه ستر و عفت را خدا بسته است با یک تار معجرهای این خانه کدامین روضه راگویم که میخ و زهر و نی عمری به پهلو یا جگر رفته ست یا سرهای این خانه ولی یک بار در راهی به جز راه رضای حق نشد دور ازغلاف صبرخنجرهای این خانه نبخشند از چه رو انگشتر وزیور فقیران را؟! که مهر وبخشش و لطف است زیورهای این خانه امیرالمومنین استاد این خانه ست، جا دارد بخوانم تا ابد شعر از دلاورهای این خانه گره در کار اگرداری توسل کن که واگردد گره های جهان با دست مادرهای این خانه تمام حاجتم در شعر آیینی همین باشد که بنْویسند من راهم ز نوکرهای این خانه احمدرفیعی وردنجانی

امشب برایت شعر های محشـری دارم در پیشگاهِ چشمَ تو افسون گری دارم امشب تو مهمانی و من غرقِ تماشایت با خـطِ نستعلیقِ چشمت دلبـری دارم بر وزنی از مُستَفعَلُن های دو چشمانت آهنــگِ پــر شـور و لطیفِ بهتری دارم گاهی به هنگامِ دعا در مسجدِ چشمت در باورم گویـا خــــدای دیـگری دارم امشب بیا در خانـه باغم ، پشتِ آبادی در باغِ شعرم میوه ی شیرین تری دارم با من تبانی کن که در ایـن کودتای نرم با طرح ونقشه قصدِ یک غارتگری دارم امشب بیــا بنشیـن کنــارم روی کاناپه معجونی از شعر و شرابِ محشری دارم #محمود_خاتمی(خاتم)

🔳 #وفات_حضرت_ام_البنین 🌴من مادر ابالفضل مادر شهیدانم 🌴مادر #مدافعان_حرم حسین‌ام 🎤 #سید_رضا_نریمانی

رباعی گفتی و تقدیم سلطان غزل کردی 🌷 شعرخوانی محسن رضوانی در مدح حضرت ام‌البنین سلام‌الله علیها #وفات_حضرت_ام_البنین 🏴 #محسن_رضوانی

لا اله الا الله تسبیح من کو؟

ای کاش دست‌های تو را کم نداشتم حوا نمی‌شدم غمِ آدم نداشتم ای کاش در برابرِ این روزهای تلخ بی تو گلایه‌های دمادم نداشتم مانند آسمان پُرم از ابر و ابر و ابر چشمی برای بارشِ نم نم نداشتم ای زندگی تمامی من را گرفته‌ای بد یا که خوب، کاش تو را هم نداشتم دلواپسی به آهِ دلم چنگ می‌زند زخمم! که بی‌حضورِ تو مرهم نداشتم دیگر بدونِ تو غزلم روبه‌راه نیست ای کاش بودی و غمِ عالم نداشتم #صفيه_قومنجانی #بداهه

ببین باید چه دریایی از ایمان و یقین باشی که همراه امیری، چون امیرالمؤمنین باشی ببین باید چقدر احساس باشد در دل شیرت، که در بین زنان، تنها تو عباس‌آفرین باشی شجاعت را، شرافت را، بلاغت را، ولایت را خدا، یک‌جا به تو بخشید، تا اُمّ البنین باشی همه عالم، پسر دارند، تو قرص قمر داری مگر بی‌نور می‌شد، مادر زیباترین باشی؟ مگر بی‌نور می‌شد، در دل خورشید بنشینی؟ تمام عمر با عباس و زینب همنشین باشی گرفتی دستِ ماهی را که از ما دست می‌گیرد رسیدی، باغبانِ غیرةٌ للعالمین باشی رسیدند و فقط پرسیدی از زینب: حسینم کو؟ تویی اُمّ الادب؛ آری! تو باید اینچنین باشی پسرهای تو را کشتند، اما اِرباً اِرباً، نه! نبودی شاهد تکرار اکبر، بر زمین باشی هوای پر کشیدن سوی حق داری و حق داری پس از کرببلا سخت است که اُمّ البنین باشی #قاسم_صرافان #وفات_حضرت_ام_البنین