آمدی آتش زدی ته ماندهٔ دل را چرا رونقی دادی به کاغذ پارهٔ باطل چرا گفتی از ماندن به پای عهد جانان تا ابد رفتی و طوفان زدی بر خواب این ساحل چرا باورت کردم که سبزم میکنی مثل بهار دانه افشاندی به خاک سرد بی حاصل چرا عاقلی در عاشقی هرگز نگنجد ، بی وفا من که مجنونت شدم پس تهمتِ جاهل چرا در مرام و مذهبم جز چشم تو دینی نبود سوی این کافر نمودی آیه را ، نازل چرا در میان باغ دستانت جوانه زد دلم این نهال تازه را تو میکنی ، زایل چرا زنده ام کردی دوباره با دمِ عیسایی ات از مریدت نازنین حالا شدی غافل چرا سرخیِ داغ شقایق تا همیشه با من است میکُشد ما را همین یادت ، دگر قاتل چرا #امیرپیام_نجفی_زاده

صــــبح است و بهارست و هوا مست ز بویَت من عاشـقِ دیوانــه سـرگشتـهٔ ڪویَت... #امیرپیام_نجفے_زادہ.