به دلم مانده است حضرت عشق جایِ گل‌های دامنت باشم یا که جای پلاک و زنجیرِ متصل روی گردنت باشم به دلم مانده است حضرت عشق که پس از هجمه‌های تنهایی گوشه‌ای،خلوتی، شبی، جایی لب به لب، غرقِ در تنت باشم به دلم مانده است حضرت عشق جای بغض نبودنت گاهی دست در دست تو به دنبال صرف افعال بودنت باشم بر دلم مانده است با قلم‌اَم دور چشمت بچرخم و انگاه جای گفتن ز غصه در ذکر واژه واژه سرودنت باشم بر دلم مانده است لبهایم از تن تو ستاره برچیند وَ سپس عـاشقانه مشغول بوسه بوسه چشیدنت باشم بر دلم مانده است گه گاهی بوسه باران کنم صدایت را تو برایم غزل بخوانی و من غرق و محو شنیدنت باشم #مجتبی_خوش_زبان‌ #تقدیم_به_آن‌_کسی_که_خود_میداند