"آن‌جا که تویی ، غم نبوَد ، رنج و بلا هم
مستی نبوَد ، دل نبود ، شور و نوا هم
این‌جا که منم ، حسرت از اندازه فزون است
خود دانی و من دانم و این خلق خدا هم
آن‌جا که تویی ، یک دل دیوانه نبینی
تا گرید و گریاند از آن گریه ، تو را هم
این‌جا که منم ، عشق به سرحد کمال است
صبر است و سلوک است و سکوت است و رضا هم
آن‌جا که تویی باغی اگر هست ، ندارد
مرغی چو من ، آشفته و افسانه سرا هم
این‌جا که منم ، جای تو خالی ست به هر جمع
غم سوخت دل جمله ی یاران و مرا هم
آن‌جا که تویی جمله سرِ شور و نشاط اند
شهزاده و شه ، باده به دست‌اند و گدا هم
این‌جا که منم بس‌که دورویی و دورنگی ست
گریند به بدبختی خود ، اهل ریا هم
#رحیم_معینی_کرمانشاهی
