برکه با خاطره ی ماه به هم می‌ریزد می‌وزد باد و سحر گاه به هم می‌ریزد می‌نویسم که طلوعی بکنی در غزلم واژه در لحظه ی کوتاه به هم می‌ریزد آمدی باز به دنیای نگاه من و دل تپش قلب پر از آه بهم می‌ریزد بهتر آن است بمانی ته بن بست دلم ور نه با آمدنت راه به هم می‌ریزد عمق دلتنگی من، دلهره ی رفتن تو ختم آهی که ته چاه به هم می‌ریزد #روژان_حضرتی