. علم حقیقت اى به تو موجود كتاب وجود نام تو سرلوحهٔ غيب و شهود اسم تو از سرّ تو آمد پديد شاهد آن سورهٔ حشر و حديد رخصتى ار هست بگويم به رمز نادره‏‌اى را به اشارات و غمز از الف اوّل سرّ قديم‏ بسته زبانند مسيح و كليم ‏ علم حقيقت كه شنيدى است اين‏ آنچه شنيدى و نديدى است اين ‏ باء نخستين اثر منجلى است‏ نقطهٔ آن حضرت حيدر على است ‏ چيستى اِى باء كه بردى سَبَق‏ اوّل هر سوره ز اسماء حق ‏ چيستى اى باء كه اسم عظيم‏ در تو نهان است چو علم و عليم ‏ قادر فرد ازلى لم‏‌يزل‏ برده تو را تا ملكوت علل ‏ چيستی اى باء به غيب و شهود حلقهٔ وصلى شده‏‌اى در حدود جنبهٔ خلقىِ تو بى‏‌عَد و حد يافته از غيب تو دائم مدد در دل هر ذره عيان آمدى‏ مصدر هر سود و زيان آمدى ‏ جلوه كن اى نقطهٔ اصل و اصيل‏ تا كه بگويم ز كثيرت قليل ‏ گفت مرا پير خرد در خفا جامد و بى‏‌جان منگر نقطه را هيمنه‏‌اى هست وِ را چون طلب‏ رشته‏‌اى از غرب به سوى فلك ‏ قالب و لفظ و جسدش در عيان‏ روح و كمال و دل و عقلش نهان ‏ هست وِ را بال فراز و فرود هركه بيابد ز من او را درود ديدن روحش نه به چشم سر است‏ ماضى و مستقبل او مصدر است ‏ سبعهٔ سياره و آن نُه رواق‏ گويم و نَبود به من الّا بلاغ ‏ ليك پراكنده به اشعار من‏ كاش نگردد قلمم دار من‏ #شیخ‌جعفر_ناصری