چشمم همه شب به آسمان هاست؛ شايد كه قدِ رُخِ تو بينم زآن گلشنِ سبزِ باخيالت؛ با دستِ نظر گلی بچينم گر مستِ شرابِ نابِ عشقم؛ ور می زده و خرابِ عشقم جز بادهء صافی ولايت؛ هرگز نَبُوَد بَساتِ كينم با يادِ تو هست هر نوايم؛ تنها به غمِ تو آشنايم گر رند و فقير و بينوايم؛ هستم زِ تو,  هر چه هستم اينم از بادهء عشق مستِ هستم؛ جز جام نديده كس به دستم وز جمله بتان تو را پرستم؛ فارغ زِ هوای كُفر و دينم #عابد_خلوت_نشین