دوست دارم موج را در ساحلِ آرام تو این دلِ دريا كنارِ ساحلی از نام تو ژرف بودم در نگاه موج چون بر هم زنم جَزر و مد چَشم با رویِ قمر فرجام تو دلبری را با گذارِ روز و شب آموختيم همچو موجیم و غریق یوسف اندام تو نقش های صد صدف دُرّی کند اکنون عیان غرق شد لَعل و گهر چون زورقی در کام تو عشق را ارزان توان دَم زد ولی چون کودکان عشق بازی میکنم با چَرخشِ ايّامِ تو عباس رحیمی ۹۵/۳/۵ #عباس_رحیمی

نوایی خوش تر از نای و نفس نیست بجز بودن کنارت را هوس نیست اگر چه با تو چون درویش بودم به جان و دل هوایت را رُبودم ولیکن صحبتی با دل ندارم که جز سودای این منزل ندارم دو چشمانِ خُمار و اَبروان خویش به تنهایی کُند مو برتنم ریش به لعل لب اگر لبخند داری ... ز دلدارت دلی خُرسند داری. .. نفسها در هوای بی کسی مُرد بپای عشق در دلواپسی مُرد بيا اى عشق ، اى درمانِ پُر درد دلم بيدار كن ، با جانِ پر درد #عباس_رحیمی

دور است زِ من عاشقی و مهر و خموشی بیدار دلی کُشته ، به ديدارِ سروشی عاشق نشدن راستی دل نگزیند با یار ندیدم ثَمَر و عیشی و نوشی می خورده ام و مست به تنهایی و ایّام تا پیروهنی را تو به این قامه بپوشی سرمست به خوش نامی و با یاد دل آرام تا چیست مرا سر خوشی و خانه بدوشی یک چشمِ نظر گَه به نظر تا که چه باشد تقدیر من و میکده و باده فروشی هستم زِ تو باقی است جهان دار دو عالم کم بوده ام و باز به این کافه بجوشی آه از قسم و عمر کم و بخت خطا کار میبینم و میمیرم و بی مایه بکوشی عاشق نشدم , راه نپیموده ام انگار با خاک در آمیخته شد تن به خروشی عباس رحیمی..... ۹۵/۴/۱۲ #عباس_رحیمی