پر از واهمه شد تمام وجودم همان لحظه تا در به رويت گشودم عطش ريخت در جان من چشمهايت به هم ريخت يکباره بود و نبودم طنين نگاهت غمی داشت انگار پر از همهمه باز شعری سرودم به آتش کشيدی تو سوز غزل را و جاری شدی باز در تار و پودم اگر تا به حال از تو چيزی نگفتم ببخش ای پرنده پرنده نبودم. #معصومه_شیخ_مرادی