هرچند گاهی یاد  یک همراه می‌افتاد از چاله کم کم داشت توی چاه می‌افتاد دائم برای زنده ماندن دست و پا می زد کوهی که کوچک می شد و از کاه می‌افتاد روی خیالاتش اگر چه چنگ می انداخت این برکه در دام زمین و ماه می‌افتاد وقتی پیاده اسب‌ها را باز، هی، می‌کرد از بام قلعه مات و تنها، شاه می‌افتاد می‌خواست شکل دیگری از زندگی باشد؟ دنبال آدم ها نباید راه می‌افتاد! #مهری_مهرمنش

"گرفت فال و به من گفت که فراق افتاد خیال کردم و یک روز اتفاق افتاد شبیه دانه پ‌ی برفی سفید و سرگردان هوای سرد به من خورد و در اجاق افتاد به تخته های پر از مهره فکر می کردم به آتشی که از آن شور و اشتیاق افتاد کسی نشست کنارم دوباره طاس انداخت نگفت جفت من است و ندید طاق افتاد کسی نبود ،کسی که خیال می کردم کسی که آمد و یک روز اتفاق افتاد نشست پشت همین پنجره که میبینی و باغ مثل من از چشم این اتاق افتاد" #مهری_مهرمنش

قفس کوچک دلتنگی من دنیا شد هر چه غم بود در این سینه ی کوچک جا شد لحظه ای من به نگاه تو پناه آوردم پلک بر هم زدم و صورت تو پیدا شد زندگی فاصله‌ی مستی و هشیاری بود پیک‌ها خالی و دنیای خدا زیبا شد چیزی از فلسفه ی سیب نمیدانستم گفتم آدم بشود دخترکم حوا شد در کلافی که تو پیچیدی و من بافتمش گره‌ای بود زمان رفت و به سرعت وا شد عشق تاوان گناهی است که باور کردم باید این باشد و آن جمع نباید ها شد #مهری_مهرمنش