‌ ‌‌‌‌ دارم خودم براي خودم گريه مي کنم با اشک، (هاي هاي) خودم گريه مي کنم سفره که جمع مي شود امشب، کنار در تا صبح پا به پاي خودم گريه مي کنم خوبي به من نيامده بدتر شدم زقبل بردرد بي دواي خودم گريه مي کنم يک بار پاي قول و قرارم نمانده ام بر خلف وعده هاي خودم گريه مي کنم توبه، گناه، توبه،دوباره گناه و ظلم از شرم توبه های خودم گریه می کنم عمري عزيز فاطمه جايم گريسته حالا خودم بجاي خودم گريه مي کنم شرط وفا نبود که تنها گذارمش بر اين همه جفاي خودم گريه مي کنم این اشکها افاقه حال مرا نکرد بانای بی نوای خودم گریه می کنم ارباب مانده است و محرم از اين به بعد با داغ کربلای خودم گريه مي کنم چندي اگر چه قسمت ما بار عام شد هرچه که بود عاقبت اين هم تمام شد ‌‌‌‌ #یاسر رحمانی