کاش از شعرم بخوانی، در دلم غوغاست بی تو کاش برگردی عزیزم! عاشقت تنهاست بی تو در نبودت واژه هایم، رنگ و بوی غم گرفته شعر گفتن در غیابت سخت جان فرساست بی تو با دلی رنجور و خسته من برایت می نویسم از نگاه ابری من، دفترم دریاست بی تو این جهان را هرچه گشتم، جز جفا چیزی ندیدم رفتی و در این جهنم ، عشق ناپیداست بی تو در هوای خانه ی من ، عطر آغوش تو مانده رد پای رفتن تو، بر دلم بر جاست بی تو آنچنان جان داده ام که، تا ابد در جمع یاران مجلس ختمی برایِ، جان من برپاست بی تو 🍃💐🍃 #_پروانه‌حسینی