. زمستان بود و بی‌تابی ، دلم جایی فدایی شد ..... نفس در سینه خشکش زد، دلم با تو هوایی شد ..... #شهریار 🌴🕯🌴

هدف از خلقت ما نوکری حیدر بود او به جز حضرت‌ طه ز خلایق سر بود گرچه شد غصب خلافت، خلفا هم گفتند: که علی از همه اصحاب نبی برتر بود #عاصی 🌴🕯🌴

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید حالیا چشم جهانی نگران من و توست هوشنگ_ابتهاج 🌴🕯🌴

. زمستان بود و بی‌تابی ، دلم جایی فدایی شد ..... نفس در سینه خشکش زد، دلم با تو هوایی شد ..... #شهریار 🌴🕯🌴

سرد بودن با مرا دیوار یادت داده است نارفیق بی‌مروّت، کار یادت داده است توبه‌ات از روزهایم عشقبازی را گرفت آه از آن زاهد که استغفار یادت داده است دوستت دارم ولی با دوستانت دشمنی گردش دنیا فقط آزار یادت داده است عطر موهایت قرار از شهر می‌گیرد بگو دل‌ربودن را کدام عطار یادت داده است؟ عهد با من بستی و از یاد بردی، روزگار از وفاداری همین مقدار یادت داده است #سجاد_سامانی

بسیار در دل آمد از اندیشه‌ها و رفت نقشی که آن نمی‌رود از دل نشان توست #سعدی

جوانمرد اگر راست خواهی ولی است کرم پیشهٔ شاه مردان علی است #سعدی پ.ن: *مولود کعبه* اثر محمود فرشچیان

میخواند به شاخه یاکریم شعرت عشق آمده بود در حریم شعرت دیوان دل تو چشمه ی ناب شراب مستیم هنوز از ،،شمیم شعر،،ت #حسین جعفری

دمی که بی تو برآرم، ز عمرِ خود نشمارم #همام_تبریزی

  ها...اي هميشه آشنايم دوستت دارم اي آشنا با لحظه هايم دوستت دارم غمگينتر از فوج قناري هاي بي وقفه اكنون كه مي خواني برايم دوستت دارم وقتي جوانمردانه تر از هرچه مردانند بانو ! مي آيي به پايم دوستت دارم يا بر فراز ابرها ، يا در فرود خاك با اين همه،درهر كجايم دوستت دارم تو كوچه اي بي انتها، من عابري سرسخت وقت عبور از تو ، نوايم: "دوستت دارم" اي دوست ! وقتي با تو هم آواز ميگردم اين است پژواك صدايم: دوستت دارم  #سهیل_محمودی

تو ماه بلند آرزوهای منی سر خطِّ تمام جستجوهای منی از باد ندارم گِله ای ای جانم تو علت پیچ و تاب موهای منی #نوروزرمضانی

کافه چی آمد، وشاکی استکانم را گرفت.. گفت: بس کن دود سیگارت امانم را گرفت تف به روح آنکه در این شهر تنهایت گذاشت گریه های ممتدت روح و روانم را گرفت رفته؟،کم آورده ای؟،سرگشته ای؟، باشد ولی رحم کن،دیوانه بازی هات ،نانم را گرفت مردم از دیوانه می ترسند ،از اینجا برو بی مروت آمد و تنها مکانم را گرفت از در و دیوار خوردم کافه چی بس کن تو هم موجی از لیچار در آمد، دهانم را گرفت روزگاری شاد بودم مثل این مردم ولی... عشق از راه آمد و تاب و توانم را گرفت هر رج دیوار عشقش کاسه ی خون شد دلم تا بنا شد بیت الاحزانی که جانم را گرفت #محمدجواد_منوچهری 📚گیدا