eitaa logo
صالحین (تجیر) ابوزیدآباد و حومه
131 دنبال‌کننده
6.4هزار عکس
2.5هزار ویدیو
703 فایل
کانال مربیان، معلمین،والدین و هادیان سیاسی http://eitaa.com/abozeiedabad منطقه ابوزیدآباد-بخش کویرات آران بیدگل استان اصفهان* لینک کانال@abozeiedabad ارتباط با مدیرکانال https://eitaa.com/snatkar1364
مشاهده در ایتا
دانلود
 به نام خداوند گسترده‏‌مهر مهربان‏ منزّه است آن خداى كه بنده‌‏اش محمّد را در يك شب از مسجد الحرام به سوى مسجد الاقصى (بيت المقدس) كه پيرامون آن را بركت داديم، سير داد. آرى، ما او را بدان‏‌جا برديم تا بخشى از نشانه‌‏هاى خود را به او بنمايانيم. به يقين، خداوند در خواست بندگانش را مى‏‌شنود و به حال آنان بيناست؛ از اين‌‏روى در پيامبر شايستگى اين كرامت را ديد و آن را به او عطا كرد. (1) و به موسى تورات را ارزانى داشتيم و آن را براى بنى اسرائيل مايه هدايت قرار داديم با اين پيام كه: در امر دين و دنيا جز من كارسازى مگيريد كه مرا در تدبير جهان شريكى نيست. (2) آن كتاب هدايت را از آن‌‏روى به بنى اسرائيل داديم كه آنان از نسل كسانى بودند كه با نوح بر آن كشتى سوارشان كرديم، و پيش‌‏تر وعده داده بوديم كه همراهان نوح را با انواع بركت‌‏ها مدد مى‏‌رسانيم، زيرا نوح بنده‏‌اى بسيار سپاس‌گزار بود. (3) و در آن كتاب به بنى اسرائيل اعلام كرديم كه قطعا دو بار در سرزمين فلسطين فساد به پا خواهيد كرد و هر بار به سركشى بزرگى دست خواهيد زد. (4) ما نيز هر دو بار از شما انتقام خواهيم گرفت. پس چون زمان تحقق وعده انتقام ما به سزاى نخستين بار از آن دو سركشى فرا رسد، بندگانى از خود را كه سخت جنگاورند به سوى شما بسيج مى‌‏كنيم. آنان در ميان خانه‌‏هاى شما درمى‏‌آيند و شما را سركوب مى‌‏كنند، و اين وعده‌‏اى انجام شدنى است. (5) و پس از چندى چيرگى بر دشمنانتان را به شما باز مى‌‏گردانيم و شما را با اموال و پسرانى فراوان يارى مى‌‏دهيم و نفرات شما را بيش‌تر مى‌‏گردانيم. (6) اين شكست و پيروزى نتيجه عملكرد خودتان است. اگر نيكى كنيد به خود نيكى كرده‏‌ايد و اگر بدى كنيد به خود بدى كرده‌‏ايد. و چون زمان تحقق وعده انتقام ما به سزاى سركشى بعدى شما فرا رسد، باز هم بندگانى از خود را بسيج مى‌‏كنيم تا چهره‏‌هاى شما را اندوهگين كنند و به مسجد الاقصى درآيند و حرمت آن را بشكنند و آن را ويران كنند، چنان‌‏كه نخستين بار بدان‌‏جا وارد شدند و بر هرچه چيره مى‏‌شوند، به كلّى آن را تباه سازند. (7) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛
 پس اگر بعد از آن توبه كنيد و به اطاعت خدا بازآييد، اميد است پروردگارتان بر شما رحمت آورد و شما را نجات بخشد، و اگر ديگر بار به فساد و طغيان روى آوريد ما نيز به عقوبت شما باز مى‌‏گرديم، و بدانيد كه ما دوزخ را براى كافران تنگنايى قرار داده‏‌ايم كه نتوانند از آن بگريزند. (8) به راستى اين قرآن به آيينى كه از همه آيين‌‏ها استوارتر و جامع‌‏تر است هدايت مى‌‏كند، و به آن مؤمنانى كه كارهاى شايسته مى‏‌كنند نويد مى‌‏دهد كه براى آنان پاداشى بزرگ خواهد بود، (9) و اين‏‌كه براى كسانى كه به جهان آخرت ايمان ندارند عذابى دردناك آماده ساخته‌ايم. (10) و انسان همان‌‏گونه كه خير و نيكى را مى‏‌طلبد و براى آن تلاش مى‏‌كند شر و بدى را نيز مى‏‌طلبد، چرا كه او شتاب‌زده است و بى ‌‏آن‏‌كه بينديشد و خير و شرّ خويش را بشناسد، شتابان در پى خواسته‏‌‌هاى نفسانى خود مى‌‏رود. (11) ما شب و روز را دو نشانه توحيد قرار داده‏‌ايم؛ شب را كه خود نشانه‏‌اى است تاريك ساخته و روز را كه نشانه‌‏اى ديگر است روشن و روشنى‌‌بخش گردانده‌ايم تا شما در پرتو آن روزى خود را كه تفضّلى از جانب پروردگارتان است بجوييد و شماره سال‏‌ها و حساب اوقات را بدانيد، و هر چيزى را در آفرينش به خوبى مشخّص ساخته‌‏ايم. (12) و كارهاى نيك و بد هر انسانى را كه تعيين‌‏كننده سرنوشت اوست براى هميشه به گردن وى آويخته‌‌‏ايم و روز قيامت براى او كارنامه‌‏‌اى بيرون مى‌‏آوريم كه آن را به صورت گشوده ديدار مى‌كند. (13) به او مى‏‌گويند: كارنامه‌‏ات را بخوان؛ همين بس كه امروز خود حسابرس كارهاى خويش باشى. (14) هر كه هدايت يافت تنها به سود خود هدايت يافته و هر كه گمراه شد تنها به زيان خود گمراه شده‌است، و هيچ گنه‌كارى بار گناه ديگرى را بر دوش نمى‏‌گيرد، و ما هيچ امّتى را پيش از آن‏‌كه پيامبرى به سويشان بفرستيم به عذاب‏‌هاى دنيوى عذاب نكرده‌‏ايم. (15) و چون زمان آن فرا رسد كه ديارى را نابود كنيم، بر نعمت توان‌گران و مرفّهان آن مى‌‏افزاييم و آنان با سرمستى بندگى خدا را رها مى‌‏كنند و در آن ديار به فسق و فجور مى‌‏پردازند، در نتيجه آن سخن (وعده عذاب) درباره آنان تحقق مى‌‏يابد و آن‌‏جا را به كلّى نابود مى‌‏كنيم. (16) چه بسيار امّت‌‏هايى را كه پس از نوح هلاك كرديم، و همين بس كه پروردگارت به گناهان بندگانش آگاه و بيناست. (17) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛
 هركس بهره زندگى دنياى زودگذر را بخواهد و از سراى آخرت چشم بپوشد، در اين دنيا به هر كس كه بخواهيم و هر اندازه بخواهيم بى‏‌هيچ تأخيرى عطا مى‌‏كنيم، آن‏‌گاه دوزخ را براى او مقرّر مى‌‏داريم تا ملامت شده و مطرود از رحمت خدا به آن درآيد و به آتش آن بسوزد. (18) و هر كس زندگى آخرت را بخواهد و براى آن تلاشى درخور آن كند و به خدا و پيامبران ايمان داشته باشد، اينانند كه تلاششان سپاس‌گزارى شده و مورد پذيرش خدا قرار خواهد گرفت. (19) هردو گروه- هم دنياطلبان و هم آخرت‌‏طلبان- را از عطاى پروردگارت مدد مى‌‏رسانيم، و براى عطاى پروردگارت حد و مرزى نيست و از كسى باز داشته نمى‌‏شود و هر كس به قدر استحقاق خود آن را دريافت مى‏‌كند. (20) بنگر كه چگونه در دنيا برخى از مردم را در بهره‏‌مندى از موهبت‏‌ها بر برخى ديگر برترى داده‌‏ايم؛ بدين‏‌سان در آخرت نيز آنان را يكسان قرار نمى‏‌دهيم، بلكه سراى آخرت درجاتى بالاتر دارد و برترى مقامات آن بيش‌تر است. (21) با وجود خدا معبود ديگرى براى خود قرار مده كه نكوهيده و بى‌‏ياور از تقرّب به خدا باز خواهى ماند. (22) و پروردگار تو مقرّر داشته‌است كه جز او را نپرستيد و به پدر و مادر خود نيكى كنيد. اگر يكى از آن دو يا هر دو، در كنار تو به كهنسالى رسيدند به آنان كلمه‌‏اى ناخوشايند مگوى، و با آنان پرخاش‌گرى مكن، و با ادب و احترام با آنان سخن بگوى. (23) و از سر مهربانى بال فروتنى را براى آن دو بگستر و بگو: پروردگارا، بر آنان رحمت آور، چنان‏‌كه مرا در كودكى پروردند. (24) پروردگارتان به آن‌چه در دل‌‏هاى شماست از شما داناتر است. اگر واقعا شايسته باشيد، چنان‌چه در حق پدر و مادرتان كوتاهى نموديد و پس از آن توبه كرديد، قطعا خدا توبه‏‌كنندگان را مى‏‌آمرزد. (25) و حق خويشاوند و بينوا و در راه مانده را به او بده و هرگز به اسراف ريخت‏ و پاش مكن. (26) چرا كه ريخت ‏و پاش ‏كنندگان اسراف‌كار برادران (همدم و همگام) شياطين‌‏اند، و ابليس آن شيطان بزرگ همواره نسبت به نعمت‌‏هاى پروردگارش ناسپاس بوده است. (27) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛
 اگر از تهيدستان به علّت آن كه مالى در اختيار ندارى روى مى‌‏گردانى، و گشايشى را از پروردگارت مى‌‏طلبى كه اميد آن را دارى، با آنان به نرمى سخن بگوى و آنان را با مهربانى بازگردان. (28) و دست خويش بر گردن مبند و بخل مكن و بسيار هم آن را مگشاى كه هر چه دارى ببخشى و در نتيجه نكوهيده و برهنه بر جاى بنشينى. (29) اين سنّت پروردگار توست كه روزى را براى هر كه بخواهد گشاده مى‏‌سازد و بر هر كه بخواهد تنگ مى‏‌گيرد. به يقين او به بندگانش آگاه و بيناست. (30) و فرزندانتان را از بيم اين‌‏كه مبادا تهيدست شويد و آنان به گدايى بيفتند يا با كسانى كه هم‌رديف شما نيستند ازدواج كنند نكشيد؛ ماييم كه به آنان و شما روزى مى‌‏دهيم. راستى كشتن آنان خطايى است بزرگ. (31) و به زنا نزديك نشويد كه آن كارى زشت و راهى بد و نادرست است. (32) و انسان را- كه خدا كشتن او را حرام كرده‌است- جز به حق نكشيد، و هر كس به ستم كشته شود، براى ولىّ او سلطه‌‏اى بر قاتل قرار داده‌‏ايم؛ پس نبايد در كشتن زياده‌‏روى كند (چند تن را در برابر يك نفر بكشد يا كسى جز قاتل را به قتل رساند). بى‏‌ترديد، ولىّ مقتول با حكمى كه مقرر داشته‌‏ايم يارى شده‌است. (33) و به مال يتيم- جز به بهترين وجهى كه براى او سودآورتر است- نزديك نشويد تا به توانايى خود برسد، و به پيمان‌‏ها وفا كنيد كه قطعا پيمان‏‌ها مورد سؤال قرار خواهند گرفت. (34) و چون پيمانه مى‏‌كنيد، پيمانه را پر سازيد و اجناس را با ترازوى درست وزن كنيد كه اين بهتر است و فرجامى نيكوتر دارد. (35) و از باورها، رفتارها و گفتارهايى كه بدان‌ها علم ندارى پيروى مكن، زيرا گوش و چشم و دل، از همه اين‌ها سؤال مى‌‏شود كه آيا آن‌چه را دريافته بودند علم بود يا شك و ترديدى به همراه داشت. (36) و در زمين از روى سرمستى و خودبينى گام برمدار، كه تو هرگز نمى‌‏توانى زمين را بشكافى و در بزرگى هرگز به بلنداى كوه‏‌ها نخواهى رسيد. (37) همه آن تكليف‌ها كه برشمرديم، بدش نزد پروردگار تو زشت و ناپسند است. (38) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛
 اين سفارش‏‌ها از جمله حكمت‏‌‌هايى است كه پروردگارت به تو وحى كرده‌است و از همه مهم‌‏تر توحيد است، پس با وجود خداوند معبود ديگرى براى خود قرار مده كه نكوهيده و مطرود از رحمت خدا در دوزخ افكنده خواهى شد. (39) آيا پروردگارتان شما را با دادن پسران گرامى داشته و خود از فرشتگان دخترانى برگرفته است؟ راستى سخنى بزرگ بر زبان مى‌‏رانيد كه پيامدهايى ناگوار دارد. (40) ما در اين قرآن توحيد را با دلايل گوناگون بيان كرده‏‌ايم تا آن را به خوبى دريابند، ولى چيزى جز گريز از حقيقت بر آنان نمى‌‏افزايد. (41) بگو: اگر- چنان‌‏كه مشركان مى‌‏گويند- با وجود خدا معبودان ديگرى نيز وجود داشت، در اين صورت آن‌ها در صدد يافتن راهى به سوى خداى صاحب عرش برمى‌‏آمدند تا خود فرمان‌روايى را در اختيار گيرند. (42) منزّه است خدا از اين‌‏كه كسى بر او چيره شود، و بسيار برتر و بالاتر است از آن‌چه درباره او مى‌‏گويند. (43) آسمان‏‌هاى هفت‌گانه و زمين و هر كه در آن‌هاست او را تسبيح مى‌‏گويند، و هيچ چيزى نيست مگر اين‏‌كه خدا را همراه با ستايش او تسبيح مى‏‌گويد، ولى شما تسبيح آن‌ها را درنمى‌‏يابيد. به راستى كه خدا در كيفر منكران بردبار و توبه‏‌كنندگان را آمرزگار است. (44) و زمانى كه قرآن مى‌‏خوانى، ميان تو و كسانى كه به آخرت ايمان ندارند پرده‌‏اى قرار مى‌‏دهيم كه از ديدگانشان مستور است؛ از اين‌‏رو حقايق آن را درنمى‌‏يابند و به توحيد و معاد ايمان نمى‌‏آورند و رسالت تو را تصديق نمى‏‌كنند. (45) و بر دل‌‏هايشان پوشش‏‌هايى نهاده‌‏ايم تا قرآن را چنان‏‌كه بايد درنيابند، و در گوش‌‏هايشان سنگينى قرار داده‌‏ايم تا آن را چنان‏‌كه درخور آن است نشنوند. و هنگامى كه پروردگارت را در قرآن به يگانگى ياد كنى پشت مى‏كنند و مى‏‌رمند. (46) ما به گوش‌‏هايشان آن‌‏گاه كه به تو گوش مى‌‏سپارند داناتريم و از دل‏‌هايشان آن‏‌گاه كه درباره تو به نجوا مى‌‏پردازند آگاه‌‏تريم، آن‏‌گاه كه ستم‌كارانشان مى‌‏گويند: شما جز از مردى افسون‌‏شده پيروى نمى‏‌كنيد. (47) بنگر كه چگونه براى تو وصف‌‏ها گفتند و به همين دليل گمراه شدند، از اين‏‌رو نمى‌‏توانند راهى به سوى ايمان بيابند. (48) و گفتند: آيا هنگامى كه استخوان‏‌هايى شديم و پوسيده گشتيم، به راستى با آفرينشى جديد برانگيخته مى‌‏شويم؟ (49) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛
 اى پيامبر، در پاسخ آنان بگو: سنگ شويد يا آهن، (50) يا آفريده‌‏اى ديگر از آن‌چه در خاطرتان بزرگ مى‌نمايد و پديد آمدن دوباره انسان را از آن دشوار مى‌‏بينيد، باز هم برانگيخته خواهيد شد. پس خواهند گفت: چه كسى ما را به صورت كنونى بازمى‌‏گرداند؟ بگو: همان‏‌كس كه بار نخست شما را پديد آورد. پس سرهايشان را از روى استهزا به طرف تو حركت مى‌‏دهند و مى‏‌گويند: آن‏‌چه زمانى خواهد بود؟ بگو: ممكن است آن روز نزديك باشد. (51) روزى حيات دوباره خواهيد يافت كه خدا شما را براى جزا و پاداش فرا مى‏‌خواند و شما ستايش‌‏كنان او را اجابت مى‌‏كنيد و به پا مى‌‏خيزيد، و آن روز گمان مى‌‏بريد كه جز اندك‌‏زمانى در گورها درنگ نكرده‌‏ايد. (52) و به بندگان مؤمن من بگو كه در گفت ‏و گو با كافران سخنى را كه نيكوتر است بگويند و از سخن ناشايسته بپرهيزند كه مؤمنان فرمان تو را اطاعت خواهند كرد. بى‏‌ترديد، شيطان با همين سخنان ناشايسته ميان مردم فتنه‌‏انگيزى مى‌‏كند، زيرا او براى انسان دشمنى آشكار است. (53) پروردگارتان به حال شما داناتر است؛ پس درباره فرجام كار مردم داورى مكنيد و آن را به خدا واگذاريد؛ اگر او بخواهد بر شما رحمت مى‌‏آورد يا اگر بخواهد شما را كيفر مى ‏كند. و ما تو را- اى پيامبر- به عنوان كارگزارى براى آنان نفرستاده‌‏ايم تا هر كه را بخواهى نجات‌‏بخشى و هر كه را بخواهى محروم كنى. (54) و پروردگارت به كسانى كه در آسمان‌‏ها و زمينند داناتر است، پس چگونه از حال شما آگاه نباشد؟ و به راستى ما برخى از پيامبران را بر برخى ديگر برترى داديم و به داود زبور عطا كرديم. (55) به مشركان بگو: فرشتگان و جنّيان و آدميانى را كه به جاى خدا معبود خود پنداشته‌‏ايد بخوانيد. آن‌ها نه مى‌‏توانند گزند و محنت را از شما بزدايند و نه آن را دگرگون سازند. (56) كسانى كه مشركان آن‌ها را مى‏‌پرستند، خود واسطه‌‏اى مى‌‏جويند كه به وسيله آن به پروردگارشان نزديك شوند و در پى آنند كه ببينند كدامين واسطه به خدا نزديك‌‏تر است تا راه او را دنبال كنند؛ آنان خود به رحمت الهى اميدوارند و از عذاب او مى‌‏هراسند، چرا كه عذاب پروردگارت درخور پرهيز است. (57) و هيچ شهرى نيست مگر اين‏‌كه ما آن را پيش از روز قيامت به هلاكت مى‌‏رسانيم يا آن را به عذابى سخت عذاب مى‌‏كنيم. اين در لوح محفوظ رقم خورده و حتمى شده‌است. (58) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛
 و چيزى ما را از فرستادن معجزات پيشنهادى مشركان باز نداشت جز اين‌‏كه پيشينيان اين‏‌گونه معجزات را نيز دروغ انگاشتند و ما آنان را هلاك كرديم. ما به قوم ثمود آن ماده شتر را كه آيتى روشن بود عطا كرديم ولى با دروغ شمردنش به خود ستم كردند و ما معجزات را جز براى بيم دادن مردم نمى‌‏فرستيم. (59) و ياد كن زمانى را كه به تو گفتيم: قطعا پروردگارت بر همه مردم احاطه دارد و راهى را كه برمى‏‌گزينند مى‏‌داند. و ما آن رؤيايى را كه در خواب به تو نمايانديم، و نيز آن گروهى را كه چون درخت ريشه كرده‌‏اند و ما آنان را در قرآن لعنت كرده‏‌ايم، جز براى آزمايش مردم قرار نداده‏‌ايم؛ و ما مردم را بيم مى‌‏دهيم ولى هشدار ما بر آنان جز طغيانى بزرگ نمى‌‏افزايد. (60) و براى اين‌‏كه بدانى چگونه مردم به راه خطا مى‏‌روند ياد كن زمانى را كه به فرشتگان گفتيم: براى آدم سجده كنيد. پس همه جز ابليس سجده كردند. او به خداوند گفت: آيا براى كسى كه او را از گل آفريده‌‏اى سجده كنم؟ (61) سپس گفت: آيا ديدى اين كسى را كه بر من برترى دادى؟ اگر مهلتم دهى و مرگ مرا تا روز قيامت به تأخير افكنى قطعا نسل او- جز اندكى از آنان- را لجام خواهم كرد و در پى خويش خواهم برد. (62) خدا گفت: برو، ولى هر كس از آنان از تو پيروى كند، دوزخ كه كيفرى بى‌‏ كم ‏و كاست است سزاى شما خواهد بود. (63) و از آنان هر كه را توانستى با صداى خود به نافرمانى خدا برانگيز و با سواران و پيادگانت بر آنان بانگ بزن تا به گناه روى آورند، و با آنان در اموال و اولادشان شريك شو و از آن‌ها در همان جهتى كه مى‌‏خواهى بهره بگير و به آنان وعده و نويد ده؛ ولى بايد بدانند كه شيطان جز وعده‏‌اى فريبنده به آنان وعده‌‏اى نمى‌‏دهد. (64) بى ‏ترديد تو را بر بندگان من هيچ تسلّطى نيست، و پروردگارت براى كارسازى امور آنان بسنده است. (65) اى مردم، پروردگار شما كسى است كه كشتى‌‏ها را در دريا براى شما روان مى‌‏سازد تا از فضل او براى خود روزى طلب كنيد، چرا كه با شما مهربان است. (66) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛
 و هنگامى كه در دريا آسيبى به شما مى‏‌رسد و در معرض غرق شدن قرار مى‏‌گيريد، جز خداوند هر كه را براى نيازهاى خود مى‌‏خوانيد به دل و انديشه شما راه نمى‌‏يابد، ولى هنگامى كه شما را رهايى بخشيد و به خشكى بازگردانيد از او روى برمى‌‏تابيد. و انسان بسيار ناسپاس است. (67) با اين وصف، آيا ايمنيد از اين‏‌كه خدا گوشه‌‏اى از خشكى را بشكافد و شما را در آن نهان سازد، يا طوفانى از شن بر شما فرستد و شما را هلاك سازد، آن‌‏گاه هيچ كارسازى كه بلا را از شما بگرداند براى خود نيابيد؟ (68) آيا چون از غرق شدن نجات يافته‌‏ايد، ايمن شده‌‏ايد از اين‌‏كه بار ديگر خدا شما را به دريا بازگرداند و به علت اين‌‏كه كفر ورزيده‌‏ايد تندبادى كشتى‏‌شكن بر شما فرستد و شما را غرق كند، آن‏‌گاه كسى را براى خود نيابيد كه ما را به اين كار مؤاخذه كند؟ (69) به راستى ما فرزندان آدم را به موهبت عقل و خرد گرامى داشته و آنان را در دريا بر كشتى‌‏ها و در خشكى بر مركب‌‏ها سوار نموده و از خوراكى‏‌هاى مطبوع به آنان روزى داده و آنان را بر بسيارى از كسانى كه آفريده‌‏ايم چنان‌‏كه بايد برترى بخشيده‌‏ايم. (70) ياد كن روزى را كه هر گروهى را با پيشوايى كه برگزيده و از او پيروى كرده‌است فرا مى‌‏خوانيم. پس كسانى كه كارنامه آنان به دست راستشان داده شود، كارنامه خود را مى‌‏خوانند و به آنان به اندازه رشته هسته خرمايى ستم نمى‏‌شود و پاداششان به‏ طور كامل به آنان عطا مى‏‌گردد. (71) و هر كس در اين دنيا كوردل باشد و از پيشواى به حق پيروى نكند در آخرت نيز كوردل است و به سعادت نمى‌‏رسد و گمراه‏‌ترين است و در نتيجه به آمرزش و رحمت الهى دست نمى‌‏يابد. (72) اى پيامبر، نزديك بود مشركان تو را از آن‌چه به تو وحى كرده‏‌ايم بلغزانند و منحرف كنند تا چيزى غير از آن‌چه به تو وحى كرده‌‏ايم به ما نسبت دهى و در آن صورت تو را به دوستى مى‏‌گرفتند. (73) و اگر ما تو را ثابت‌‏قدم نمى‌‏داشتيم نزديك بود اندكى به آنان متمايل شوى. (74) در آن صورت، از عذابى كه در زندگى دنيا براى مجرمان مقرّر داشته‌‏ايم دو چندان و از عذاب پس از مرگ نيز دو چندان به تو مى‌‏چشانديم، سپس كسى را در برابر ما نمى‏‌يابى كه تو را يارى دهد و از عذاب رهايى بخشد. (75) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛
 و نزديك بود مشركان تو را از سرزمين مكّه بركنند تا از آن‏‌جا بيرونت كنند؛ در آن صورت پس از تو جز اندك ‏زمانى باقى نمى‏‌مانند و به حكم سنّت ما نابود مى‏‌شوند. (76) همان سنّتى كه براى همه پيامبرانى كه پيش از تو به رسالت فرستاديم مقرّر داشتيم، و هرگز براى سنّت ما دگرگونى نخواهى يافت. (77) نماز را از هنگامى كه خورشيد از وسط آسمان مى‌‏گذرد تا آن‏‌گاه كه تاريكى شب به نهايت مى‌‏رسد برپا دار، و نماز صبح را نيز هنگام طلوع فجر به جاى آور كه قطعا نماز صبح مشهود فرشتگان شب و روز است. (78) و پاره‌‏اى از شب را به نماز بيدار باش كه اين براى تو افزون بر نمازهاى واجب است، باشد كه پروردگارت به تو مقامى عطا كند كه همه آن را بستايند و تو را با آن مقام (مقام شفاعت) در قيامت برانگيزد. (79) و بگو: پروردگارا، مرا در هركارى وارد مى‌‏كنى با راستى و درستى وارد كن و از هر كارى بيرون مى‌‏آورى با راستى و درستى بيرون بياور، و براى من از جانب خود تسلطى يارى‌‏بخش مقرر دار تا بدين ‏وسيله از عهده انجام وظايف خود برآيم. (80) و بگو: حق پديدار شد و باطل نابود گشت. آرى، باطل نابودشدنى است. (81) و ما قرآن را كه براى مؤمنان مايه شفا و رحمت است فرو مى‌‏فرستيم، و ستم‌كاران (كافران و مشركان) را چيزى جز زيان نمى‌‏افزايد. (82) و هنگامى كه به انسان نعمت دهيم، به آن سرگرم مى‏‌شود و از ما روى برمى‌‏تابد و با حركت به سمت و سويى كه براى خود برگزيده‌است از ما دور مى‏‌شود، و چون گزندى به او رسد از آن ‏روى كه خدا را فراموش كرده‌است نوميد مى‏‌شود. (83) بگو: هر كسى بر اساس ساختار روانى خود عمل مى‏‌كند؛ پس پروردگار شما بهتر مى‏‌داند كه چه كسى راه‌‏يافته‌‏تر است. (84) و از تو- اى پيامبر- درباره «روح» مى‌‏پرسند، بگو: روح از عالم امر پروردگار من است و به شما از دانش جز اندكى نداده‌‏اند. (85) و اگر بخواهيم، روح آسمانى را كه به سوى تو فرستاده‌‏ايم تا قرآن را بر تو القا كند، از ميان مى‌‏بريم، آن‏‌گاه كسى را نمى‌‏يابى كه در برابر ما كارساز تو باشد و او را به تو بازگرداند. (86) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛
 پس آن‌چه به تو ارزانى شده تنها در پرتو رحمتى است كه از جانب پروردگارت به تو رسيده‌است، چرا كه فضل او بر تو فراوان بوده‌است. (87) بگو: اگر انس و جن گرد هم آيند بر اين‏‌كه مانند اين قرآن را بياورند، مانند آن را نخواهند آورد، هرچند يكديگر را يارى دهند. (88) به راستى ما در اين قرآن براى مردم از هرگونه مثلى- كه حق را آشكار كند و آنان را به ايمان و سپاس الهى گرايش دهد- با بيان‏‌هاى گوناگون آورديم، ولى بيش‌تر مردم نپذيرفتند و به چيزى جز كفر و ناسپاسى روى نياوردند. (89) و مشركان به پيامبر گفتند: ما هرگز به تو ايمان نمى‏‌آوريم، مگر اين‏‌كه از زمين مكّه براى ما چشمه‌‏اى هميشه جارى بجوشانى. (90) يا به صورت معجزه، براى تو بوستانى از درختان خرما و انگور باشد، آن‏‌گاه در لابه‌‏لاى آن‌ها نهرهاى فراوان روان سازى. (91) يا آسمان را- چنان‌‏كه پنداشته‌‏اى و ما را بدان تهديد مى‏‌كنى- پاره‌‏پاره بر سر ما فرو افكنى، يا خدا و فرشتگان را روياروى ما بياورى تا آن‌ها را بنگريم. (92) يا خانه‌‏اى از طلا داشته باشى، يا به آسمان بالا روى، و بالا رفتن تو را باور نخواهيم كرد مگر اين‌‏كه كتابى بر ما فرود آورى كه آن را بخوانيم. اى پيامبر، در پاسخ آنان بگو: منزّه است پروردگار من از اين‏‌كه چنين قدرتى به كسى بدهد. آيا من جز بشرى هستم كه به رسالت فرستاده شده‏‌ام؟ (93) و چيزى مردم را- آن‌گاه كه هدايت برايشان آمد- از ايمان به رسالت تو بازنداشت مگر اين‌‏كه گفتند: آيا خدا بشرى را به رسالت برانگيخته‌است؟ (94) بگو: بر خداست كه اهل زمين را راهنمايى كند؛ حتى اگر در زمين فرشتگانى بودند كه به آرامى در آن راه مى‌‏رفتند (براساس قوانين مادى مى‌‏زيستند) قطعا براى هدايت آن‌ها از آسمان فرشته‌‏اى كه پيام‌آور وحى ما باشد بر آنان نازل مى‏‌كرديم. (95) بگو: همين بس كه خدا ميان من و شما گواه باشد. قطعا او به بندگان خويش آگاه و بيناست. (96) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛
 هر كه را خدا هدايت كند او ره‌يافته است، و كسانى را كه به گمراهى بيفكند، براى آنان هرگز جز او كار سازانى نخواهى يافت، و روز قيامت آنان را در حالى‌‏كه بر چهره‏‌هايشان افتاده‌‏اند كور و كر و لال محشور مى‌‏كنيم. جايگاهشان دوزخ است. هر گاه آتش آن فرونشيند، شعله‌‏اى سوزان برايشان مى‌‏افزاييم. (97) اين است سزايشان؛ چرا كه آيات ما را انكار كردند و گفتند: آيا آن‌‏گاه كه استخوان‌‏هايى شديم و پوسيده گشتيم به راستى با آفرينشى جديد برانگيخته مى‌‏شويم؟ (98) آيا ندانسته‌‏اند كه خدايى كه آسمان‌‏ها و زمين را آفريده‌است مى‏‌تواند مانند آنان را بيافريند؟ چگونه بى‌‏باكانه با آيات خدا مى‏‌ستيزند و حال آن‌‏كه خداست كه براى عمرشان سرآمدى قرار داده‌است كه در آن هيچ ترديدى نيست سپس از آنان انتقام خواهد گرفت؟ ولى ستم‌كاران حق را نپذيرفته و جز ناسپاسى پيشه نكرده‏‌اند. (99) بگو: اگر شما مالك گنجينه‌‏هاى رحمت پروردگارم بوديد، در آن صورت قطعا از بيم تنگدستى امساك مى‌كرديد و به مردم چيزى نمى‌‏داديد، چرا كه انسان سخت بخيل است. (100) و به يقين ما به موسى نه معجزه روشن عطا كرديم. پس، از بنى اسرائيل درباره زمانى كه موسى نزدشان آمد بپرس. فرعون [رسالت موسى را نپذيرفت و] به او گفت: اى موسى، من تو را جادو شده و عقل از دست‏‌داده مى‌‏پندارم. (101) موسى گفت: قطعا تو دانسته‌‏اى كه اين معجزات را كه مايه بصيرت است كسى جز پروردگار آسمان‏‌ها و زمين نازل نكرده‌است؛ و من تو را- اى فرعون- سرانجام هلاك‌‏شده مى‏‌پندارم. (102) پس فرعون بر آن شد كه موسى و پيروانش را از آن سرزمين بركند، ولى او و همه كسانى را كه با وى بودند، در دريا غرق كرديم. (103) و پس از هلاكت فرعون به بنى‌اسرائيل گفتيم: در سرزمين قدس ساكن شويد، و هنگامى كه زمان تحقق آخرين وعده ما در مورد كيفر شما فرارسد، شما را يك‌جا از آن سرزمين بيرون كرده به سرزمينى ديگر مى‌‏آوريم. (104) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛