#حکایت ۱ شعر امام حسن(ع) كه چشم وصال را بينا كرد میرزا محمّد شفیع شیرازی متخلص به «وصال شیرازی» متوفّی سال 1262 هـ. ق در شیراز از بزرگان شعرا و ادبا و عرفای عصر فتحعلی شاه قاجار بود. علاوه بر مراتب علمی، به تمام خطوط هفت گانه مهارتی به سزا داشته و کتابهای فراوانی نیز با خطوط مختلف نگاشته است. از جمله، اینکه 67 قرآن به خط زیبای خود نوشته است. بر اثر نوشتن زیاد چشمش آب می آورد و به پزشک مراجعه می کند، دکتر می گوید: من چشمت را درمان می کنم، به شرطی که دیگر با او نخوانی و خط ننویسی. پس از معالجه و بهبودی چشم، دوباره شروع به خواندن و نوشتن می کند تا این که به کلّی نابینا می شود. سرانجام با حالت اضطرار متوسل به حضرت محمّد(ص) و آل او (صلوات‌الله علیهم) می شود. شبی در عالم رؤیا پیغمبر اکرم (ص) را در خواب می بیند، حضرت به او می فرماید: چرا در مصائب حسین (و حسن) مرثیه نمی گویی تا خدای متعال چشمانت را شفاء دهد. در همان حال حضرت فاطمه زهرا (س) حاضر گردیده می فرماید: وصال! اگر شعر مصیبت گفتی اوّل از حسنم شروع کن؛ زیرا او خیلی مظلوم است. صبح آن روز وصال شروع کرد در خانه قدم زدن و دست به دیوار گرفتن و این شعر را سرودن: از تاب رفت و طشت طلب کرد و ناله کرد آن طشت راز خون جگر باغ لاله کرد نیمه دوّم شعر را که گفت، ناگهان چشمانش روشن و بینا شد. آن گاه اضافه کرد: خونی که خورد در همه عمر، از گلو بریخت دل را تهی زخون دل چند ساله کرد نبود عجب که خون جگر گر شدش بجام عمریش روزگار همین در پیاله کرد نتوان نوشت قصه درد و مصیبتش ور می توان ز غصه هزاران رساله کرد زینب درید معجر و آه از جگر کشید کلثوم زد به سینه و از درد ناله کرد هر خواهری که بود روان کرد سیل خون هر دختری که بود پریشان کُلاله کرد یا رب به اهل بیت ندانم چه سان گذشت آن روز شد عیان که رسول از جهان گذشت @adabkhane

#مداحی ۱۳ عالم ماتم‌ سرا،زهرا صاحب عزا 🎙️#محمود_کریمی @adabkhane

#شاه_بیت ۵۳ باران همه بر جای عرق می‌چکد از ابر پیداست‌ که از دست‌ کریم تو حیا کرد قاآنی ( قرن ۱۳ ه.ق) @adabkhane

#شاه_بیت ۵۴ از فشار قبر تا روز جزا آسوده است هر که اینجا از هجوم زایران یابد فشار #صائب_تبریزی (یازدهم ه.ق) @adabkhane

#شاه_بیت ۵۵ درین درگاه سعی هیچ کس ضایع نمی ماند به قدر آنچه فرمان می بری فرمانروا گردی #صائب_تبریزی (یازدهم ه‌‌.ق) @adabkhane

🎥یاد دیدار شما... 🎙️#حاج_علی_ملائکه @adabkhane

#شعر ۲۷ ← شعر شهادت امام رضا (ع)→ کار تو همه مهر و وفا بود، رضا جان پاداش تو، کی زهر جفا بود، رضا جان آن لحظه که پرپر زدی و آه کشیدی معصومه مظلومه، کجا بود رضا جان؟ بر دیدنت آمد چو جوادت ز مدینه سوز جگرش، یا ابتا بود رضاجان تنها نه جگر، شمع‌صفت شد بدنت آب کی قتل تو این گونه روا بود، رضاجان تو ناله زدی، در وسط حجره و زهرا بالای سرت نوحه‌سرا بود رضاجان یک چشم تو در راه، به دیدار جوادت چشم دگرت کرب و بلا بود، رضاجان جان دادی و راحت شدی از زخم زبان‌ها این زهر، برای تو شفا بود رضاجان از آتش این زهر، تن و جان تو می‌سوخت اما به لبت، ذکر خدا بود رضاجان روزی که نبودیم در این عالم خاکی در سینه ما، سوز شما بود رضاجان از خویش مران «میثم» افتاده ز پا را عمری در این خانه گدا بود رضا جان #استاد_غلامرضا_سازگار @adabkhane

🔴پرسش؟ 👆 کدام قهرمان،پهلوان است؟ «همه نامداران ایران زمین/ گرفتند بر پهلوان آفرین» ✍«فردوسی» @adabkhane

#شاه_بیت ۵۶ جز وصف پیش رویت، در پشت سر نگویم رو کن به هر که خواهی، گل پشت و رو ندارد #شهریار @adabkhane

روز بزرگداشت استاد شهریار و روز ملی شعر و ادب فارسی گرامی باد @adabkhane

#آواز ۱۷ 🎙️#استاد_شهریار @adabkhane

#شعر ۲۸ پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می کند بلبل شوقم هوای نغمه خوانی می کند همتم تا میرود ساز غزل گیرد به دست طاقتم اظهار عجزو نا توانی می کند بلبلی در سینه می نالد هنوزم کاین چمن با خزان هم آشتی و گل فشانی می کند ما به داغ عشقبازیها نشستیم و هنوز چشم پروین همچنان چشمک پرانی می کند نای ما خامُش ولی این زهره شیطان هنوز با همان شور و نوا دارد شبانی می کند گر زمین دود هوا گردد همانا، آسمان با همین نخوت که دارد آسمانی می کند سالها شد رفته دمسازم زدست اما هنوز در درونم زنده است و زندگانی می کند با همه نسیان تو گویی کز پی آزار من خاطرم با خاطرات خود تبانی می کند بی ثمر هر ساله در فکر بهارانم ولی چون بهاران می رسد با من خزانی می کند طفل بودم دزدکی پیر و علیلم ساختند آنچه گردون می کند با ما نهانی می کند می رسد قرنی به پایان و سپهر بایگان دفتر دوران ما هم بایگانی می کند "شهریارا" گو دل از ما مهربانان نشکنید ورنه قاضی در قضا نامهربانی می کند #استاد_شهریار @adabkhane

#ان_شاء_الله_گربه_است-#ضرب_المثل ۲۹ «ان شاءالله گربه است» 🟥حکایت یکم مردی سحرگاه بیدار شد تا برای عبادت راهی مسجد شود. خواست پوستین به تن کند که دید سگی با موهای خیس بر پوستین خوابیده است و ناگزیر بی‌پوستین خواست که خروج کند. هوا بسیار سرد بود و بازگشت، با عصا به سگ زد و سگ از روی پوستین برخاست. نماز و عبادت با پوستین نجس‌شده با موی خیس سگ امکان نداشت. اما در آن تاریکی پیش خود گفت «ان شاءالله گربه بود.» 🟦حکایت دوم در قدیم حمام رفتن و به قولی رفع نجاست کردن به این سادگی نبود و آداب خاص خودش را داشت ، آدم های متدین صبح های زود به حمام می رفتند و سپس، برای ادای فرایض به مسجد می رفتند ، یک روز حاجی به حمام می رود ، کار نظافت و طهارت که به پایان رسید ، از مسجد که بیرون آمد ، سگی به درون آبی جست و سرتاپای حاجی را نجس کرد، حاجی خواست از تاریکی شب استفاده کند و برای خودش بهانه ای برای دوباره حمام نرفتن جور کند ، برای همین گفت:«ان شاءالله گربه است» 🟧معنای کنایی این ضرب المثل زمانی به کار می رود که کسی با علم به درستی چیزی ، به دلیل منفعت شخصی، خودش را به نادانی بزند. @adabkhane

#آواز ۱۸ آه از عشق و غم زیبایش... 🎙️#سالار_عقیلی @adabkhane

#شاه_بیت ۵۷ بید مجنون در تمام عمر سر بالا نکرد حاصلِ بی‌حاصلی نَبْوَد به جز شرمندگی صائب تبریزی (یازدهم ه.ق) @adabkhane

زا به راه شدن_#ضرب_المثل ۳۰ 🌸بسم الله الرحمن الرحیم هست کلید درِ گنجِ حکیم ✴️زا به راه شدن 🦋 به زنی که فرزند زاییده باشد « زائو» می گویند. 🌼به زنی که آخرین ماه بارداری را طی می کند ، «پا به ماه» می گویند . 🦋زنی که پشت سر هم فرزند بیاورد ، به این عمل « زا به زا » می گویند. 🌼به دو کودکی که پشت سرهم متولّد شوند« پِیِ زا» می گویند. 🦋به زنی که دوران بارداری او به پایان رسیده باشد؛ و هنوز نوزاد او متولّد نشده به گونه‌ای كه زن (مادر)حیران و نوزاد،در رحم سرگردان باشد. به این عمل «زا به راه»؛ می گویند . در مفهوم کنایی ؛ یعنی سرگردان و حیران . معطّل ماندن، کوچ یا ترک اجباری مکان. بنابراین :« زا به راه» ؛ مادری که چشم به راه زاییدن است . به عبارتی کسی که سرگردان و حیران و نگران دیر زاییده شدن کودک خویش است. 📚 پژوهش:دکترعسکری- بندرگز/ گردآورنده: بانو فرزانه کریمی @adabkhane

#شاه_بیت ۵۸ به سرو گفت کسی میوه‌ای نمی‌آری جواب داد که آزادگان تهی دستند #سعدی(ق.هفتم هجری) @adabkhane

#شاه_بیت ۵۹ نیست صائب چاه و زندان بر دل من ناگوار همچو یوسف می‌فزاید عزّت از خواری مرا #صائب_تبریزی (یازدهم ه.ق) @adabkhane

کله اش بوی قرمه سبزی میده_#ضرب_المثل ۳۱ 🌿بسم الله الرحمن الرحیم هست کلید درِ گنجِ حکیم 🌿 🟤کله اش بوی قورمه سبزی میده 🟡در دوره پیشرفته امروز، برای از میان بردن مخالفان، در برخی از حکومت ها؛ روش های بی رحمانه و وحشیانه ای وجود دارد. فکرش را بکنید که در گذشته چگونه بوده است؟ 🟣به روایتی یکی از شیوه های گذشته، این بوده که از کله ی مخالفان قورمه سبزی درست می کردند. 🟠این ضرب المثل از همین داستان ریشه می گیرد و برای کسانی به کار می رفته است که دنبال دردسر خطرناکی بوده اند تا آنجا که می توانسته به مرگ آنها بیانجامد. چراکه خوردن گوشت دشمن سرخ زبان هم، در اعصار گذشته معمول بوده‌است. 🔴اما به قول شادروان عبدالله مستوفی عبارتِ:کله اش بوی قورمه سبزی می دهد «کنایه از سری است که به علت حرفهای درشت مستحق کندن بشود تا از آن قورمه یا قورمه سبزی بسازند». به عبارت دیگر یعنی کسی که علیه مصالح ملک و ملت و یا ارباب قدرت قیام و اقدام کند مجازاتش این است که مانند ادوار گذشته کباب شود و خوراک آدمخواران گردد. 🔵«… منشا این اصطلاح پست و بیهوده، آن است که افراد سیاسی در خطر زندانی شدن و به قتل رسیدن بودند. برای همین کسی که در امور سیاسی دخالت می کرد خود را به خطر مرگ دچار می ساخت و بازماندگانش پس از او بایستی و قورمه سبزی به مهمانان بدهند و مجلس تذکر برپا دارند. مانند اصطلاح بوی حلوایش می آید که در حق افرادی است که سن آنها بسیار بالاست … ». 🟢آری! خلق را تقلیدشان بر باد داد... @adabkhane