❓ #شبهه 👈آيا شيعيان به #قضا_و_قدر ايمان دارند؟ اگر بگویند بله در این صورت چرا برای #امام_حسین علیه السلام بر سر و #سینه و صورت می زنند و این گونه عزاداری می نمایند؟ و اگر بگویند به قضا و قدر ایمان نداریم در این صورت شما شیعیان متهم هستید به این که به قضای الهی اعتراض دارید و راضی به #حکم الهی نیستید؟ ✅پاسخ شيعيان به قضا وقدر الهی ايمان دارند لکن #عزاداری برای امام حسين علیه السلام مربوط به افعال انسان و جوارح می باشد و با ایمان به قضاء و قدر که از افعال قلبی است منافاتی ندارد. توضیح: نحوه عزاداری یک مسئله فقهی است؛ زیرا مسائل فقهی مربوط به افعال مکلفین است نه یک مسئله اعتقادی چون عقائد از افعال قلبی است نه جوارحی. ❎در #مسائل_فقهی باید به ادله فقهی آن مسئله رجوع شود و این امر مربوط به مجتهد و مرجع تقلید است. خطاء در این مسئله مستلزم گمراهی نیست در غیر این صورت باید بگوییم بسیاری از مردم که در مسائل فقهی اشتباه می کنند گمراهند در حالی که هیچ #فقيهی خود را در استنباط احکام معصوم از خطا نمی داند. در صورت درست بودن استنباط مجتهد دو ثواب می برد ودر صورت خطا یک ثواب؛زیرا تلاش خود را کرده و بی اجر نمی ماند. ❎👈گریه و عزاداری برای #مصیبت اهل بیت علیهم السلام منافاتی با ایمان به قضا و قدر الهی ندارد ؛زیرا برای مؤمن جایز است هنگام مصیبت عزیزان خود گریه کند چه برسد به این که مصائب بزرگی چون مصیبت اهل بیت باشد.خود پیامبرص در موارد زیادی #گریه کرده اند. 🔺👈یکی از موارد گریه پیامبر ص گریه بر امام حسین قبل از کشته شدن در کربلاست. هيثمی میگوید:این روایت را طبرانی با سندش نقل نموده و از ثقات است.از ام سلمه نقل شده است كه گفت : در يكى از روزها كه پيغمبر اكرم در منزل من نشسته بود ، به من فرمود : مواظب باش کسى بر من وارد نشود. من همچنان مراقب بودم كه ناگهان حسين وارد شد و صداى گريه رسول خدا بگوشم رسيد. ديدم حسين در دامان پيغمبر قرار گرفته بود و حضرت گريهكنان دست بر سر او مىكشيد. پوزش خواستم و گفتم : به خدا سوگند ! من متوجه ورود او به اتاق نشدم. رسول خدا فرمود : جبرئيل در اين جا حضور داشت و همين كه حسين را مشاهده كرد پرسيد : آيا او را دوست مىدارى ؟ در پاسخ گفتم : آرى ! جبرئيل گفت : امّتت او را در سرزمينى به نام كربلا شهيد مىكنند . آنگاه جبریل از خاك كربلا مشتى برداشت و به حضرت رسول نشان داد. هنگامى كه لشكر دشمن، حسين را محاصره كردند و خواستند او را به شهادت برسانند، پرسيد : اين زمين چه نام دارد؟ گفتند :كربلا . حسين فرمود : رسول اكرم راست فرمود كه اين زمين، «كرب» و «بلا» است . 📚 منبع: الهيثمي، مجمع الزوائد 9/188. 👈 متن کامل: 🔺 http://yon.ir/PDuY9 🌐 @adyan8 🌐eitaa.com/joinchat/1524760576C064e1bdcc3 💠شبکه ادیان پنجره ای رو به آگاهی 🌅

#حکم #اسلام و #زرتشتیان هنگام تماس با #مرده اسلام و زرتشت برای کسی که جنازه ی انسان را لمس کرده، احکامی را در نظر گرفته اند. این احکام را مقایسه می کنیم: 👈از نظر اسلام، کسی که جنازه ی انسان را لمس کند باید با آب پاکیزه غسل کند. شاید این کار نوعی #مجازات باشد تا افراد در غیر ضرورت به مرده که آلوده به میکروب است، دست نزنند. 👈زرتشتیان برابر آنچه در #فرگرد نهم وندیداد (بخشی از اوستا) آمده، اگر کسی با مرده ای تماس پیدا کند، دیو مرده در بدنش وارد می شود و لازم است به وسیله ی موبدی آشنا با دیوزدایی، از بدن او خارج شود. برای این کار به این صورت عمل می شود: به فاصله هایی معین داخل زمین، رو به جهات چهارگانه (شمال، جنوب، شرق، غرب) شیارهایی می کند و سوراخ هایی تعبیه می کند و سنگ هایی می چیند و اورادی خاص در زمان های مختلف زمزمه می کند. مرد ناپاک را با شرایطی دقیق وارد زمین کرده خود بیرون از زمین، ادرار گاو را، که با شرایطی بسیار وقت گیر قبلا تهیه شده، در ظرف هایی از سرب یا آهن، با لوله هایی دارای اندازه و ضخامت مشخص و… به سر فرد آلوده می ریزد. 👈هربار که پیشاب گاو را بر او می پاشد، دیو مرده از اندامی به اندام دیگر وی می گریزد. از سر به سوراخ های بینی، به پشت گردن، گوش چپ، گوش راست و… می گریزد. تا سرانجام به شست پای چپ می رسد و هرگاه این مراسم بسیار طولانی و ملالت آور درست و دقیق انجام شود با ریختن شاش گاو به شست پای چپ، دیو مرده به شکل مگس بزرگ و بسیار زشتی از بدن فرد آلوده می گریزد. این پایان کار نیست. چون این کار در کنار شش سوراخ انجام می شود، #موبد در کنار هر سوراخی ادعیه ای خاص می خواند و سرانجام قرنطینه صورت می گیرد. شخص آلوده چندین روز با لباس و خوراک ویژه و مراسمی خاص به تنهایی به سر می برد و پس از این مدت که معمولا سه روز است، دوباره با ادرار #گاو غسل داده شستشو می شود و با اجازه ی موبدی که دیو را از وی دور ساخته می تواند به زندگی عادی باز گردد. 📚منبع: وندیداد، ج ۱، ص ۱۱۳، مقدمه شناسنامه کتاب: وندیداد، ترجمه و واژه نامه و یادداشت‌ها: هاشم رضی، تهران، فکر روز، چاپ اول، ۱۳۷۶ ش. نقد باستان گرایی و زرتشت 🌐 @adyan8