آفتی به نام برچسب زنی. در مباحثه ومناظره و همچنین نقد و بررسی رفتار و اعمال افراد باید با استدلال و منطق و بیان داشته های علمی و مفروضات مرتبط با بحث صحبت کرد و هنگام انتقاد از شخصی باید به انتقاد از عمل او پرداخت. متاسفانه در کشور شاهد یک پدیده ناشایست و پوشاننده ی منطق هستیم به نام برچسب زنی که به وفور دیده میشود که در سخنرانی ها ، یادداشت ها و نقدها بعد از بیان ایراد شروع می کنند به برچسب زدن که آن عمل اشتباه را مرتبط کنند به شخصیت و پیشینه آن شخص و سعی می کنند با برچسب زدن طرف را از میدان بحث و حتی پاسخگویی به نقد خارج کنند تا دست بالا را داشته باشند و در ظاهر برنده ی میدان سخن شوند. کاش بیاموزیم که راه نقد و به چالش کشیدن افراد و یا افکار واندیشه ها شناختن آنها و نقد کردن به عمل یا محتوا است و نه یک مرحله قبل از آن یعنی تکفیر صاحب عمل و یا صاحب اندیشه،حضرت آقا درباره نقد علوم‌انسانی غربی نگاه بسیار مترقی دارند ومعتقدند برای نقد علوم انسانی غربی نباید منفعلانه عمل کرد باید آن را شناخت و به آن مسلط شد و کامل فرا گرفت وبعد از درون آن به آن حمله کرد(کتاب علوم انسانی در ترازوی نقد). این روزها بسیار شاهد هستیم که در نقد ها به جای صحبت درباره عمل و اندیشه به صاحب آن حمله میشود و تحمل نظر مخالف به پایین ترین سطح ممکن رسیده است، در مباحث مختلف افراد به راحتی به یکدیگر نسبت های مختلف می دهند "متحجر،یهودی،بهایی و..." بدون‌توجه به بار معنایی و حتی گاهی تبعات قضایی این نسبت دادن و برچسب زدن.راه برون رفت از این بحران افزایش دانش حقیقی است که آن هم از راه مطالعه بدست می آید و آن هم مطالعه منابع اصیل ومستند و نه رجوع به شبکه های اجتماعی و پیام رسان ها و اکتفا کردن به چند کلیپ کوتاه وتقطیع شده و یا مطالب کپسولی که مخلوطی از اطلاعات صحیح وکذب است و هاضمه ی فهم افراد را دچار مشکلات فراوان می کند. آزاد اندیشی و آزادی بیان با ولنگاری اندیشه و هرزگی دهان تفاوت فاحشی دارد. ومن الله التوفیق علی سلیمانی #کرونا #طب_سنتی #طب_مدرن #واکسن #کواکس

دولت ناکارآمد و ترس از ریسمان سیاه وسفید! در این هفت سال واندی به قدری از دولت ناکارآمدی و بعضا تعمد در ضربه زدن به ملت ونظام دیده شده است که دلسوزان از هر ریسمان سیاه وسفیدی که ردی از دولت داشته باشد میترسند. فاجعه برجام واعتماد به غرب و ضربات مهلک اقتصادی نمونه زنده و پیش چشم همگان است، حال در بحران کرونا دیگر نمی توان به اقدامات و اعمال وسخن دولت اعتماد کرد و خود دولت باعث بدبینی به خود شده است که هر حرکت دولت به عنوان عملی برای باز کردن باب مذاکره تلقی می شود. این بی اعتباری حاصل برجام بود که دولت با اعتماد واعتقاد کامل به غربی ها تمام مسائل کشور را به آنها واقدامات آنها گره زد و این اعتماد بیش از اندازه وافراطی حالا امروز در قضیه واکسن کرونا نمود پیدا کرده است، دولت اثبات کرده بیش از حد معمول به غرب خوشبین است و حالا با اینکه تحریم های همه جانبه حتی دارو در مورد ایران درحال اجرا است شاهد خرید واکسن کرونا و وارد کردن آن هستیم، که باتوجه به پیشینه ی طرف های غربی و همچنین برنامه های کاهش جمعیت که در دستور بنیادهای به ظاهر خیرخواهانه هست ، این‌خرید و شروع واکسیناسیون با واکسن های وارداتی حساسیت بسیار زیادی ایجاد کرده است، هنوز ماجرای خون های آلوده فرانسوی فراموش نشده است که چگونه واردکننده بیماری ایدز به ایران بودند. در قضیه واکسن هم این حساسیت طبیعی است و قابل احترام وبرای مقابله با هرگونه تبعات احتمالی از ترریق این واکسن ها چاره اندیشی شود و اطمینان از بدون اشکال بودن آنها حاصل شود،زیرا در مقاله علم وتکنولوژی نوشته دانیل تیلور به اهداف پشت پرده واثرات واکسیناسیون تحت پوشش وحمایت گیتس و راکفلر اشاره می کند. به نظر میرسد حالا که کشور یکسال است درگیر کروناست و به درست یا غلط محدودیت ها یی بر زندگی مردم تحمیل شده است، می توان همین چند ماه را هم با این کنترل ها پیشبرد تا آماده شدن وعرضه واکسن ایرانی کرونا تا از دغدغه های دلسوزان ومردم کشور کاسته شود و از طرفی مخالفت با دریافت واکسن های وارداتی نباید باعث ایجاد یک جو روانی و ترس در رابطه با دریافت هرگونه واکسن و بدبینی به واکسیناسیون ایجاد کند که خانواده ها حتی در تزریق برخی واکسن ها که برای کودکان و نوزادان آنها لازم وضروری است هم دچار ترس و حتی سر باز زدن از واکسیناسیون فرزند خود شوند. باید مراقب بود زیرا این مبحث و این حوزه واقعا راه رفتن بر لبه ی تیغ است که اگر خوشبینانه برخورد شود ممکن است موجب وقوع فاجعه شود و اگر بیش از اندازه هم بدبینی صورت بگیرد هم همان آفت و آسیب را داشته باشد. ومن الله التوفیق علی سلیمانی #کواکس #واکسن #کرونا #طب_مدرن #طب_سنتی #دولت