بقا بر حیض و نفاس بدلیل کمبود وقت برای غسل در رمضان پرسش: حكم روزه زني كه در ماه رمضان قبل اذان صبح از حيض يا نفاس پاك شود و براي غسل وقت ندارد؟ پاسخ: همه مراجع: بايد تيمم كند و روزه اش صحيح است

بیدار شدن زن بعد از اذان با علم به پاکی قبل از اذان پرسش: حكم روزه زني كه در ماه رمضان بعد از اذان صبح بفهمد قبل اذان از حيض و يا نفاس پاك بوده چيست؟ پاسخ: امام، خويي، تبريزي، فاضل، بهجت، سيستاني، وحيد، مكارم، صافي، نوري: روزه او صحيح است.

پاک شدن زن در طول روز از حیض یا نفاس پرسش: آيا زني كه در طول روز از حيض يا نفاس پاك ميشود، ميتواند روزه بگيرد؟ پاسخ: همه مراجع: اگر زن بعد از اذان صبح از خون حيض يا نفاس پاك شود، يا در بين روز خون حيض يا نفاس ببيند اگر چه نزديك مغرب باشد، روزه او باطل است و بايد بعد قضاي آن را بگيرد.

شک زن حائض در روز به پاکی قبل از اذان صبح پرسش: خانمي در روز ماه مبارک رمضان خود را پاک مي بيند و شک دارد که اين پاکي قبل اذان صبح بوده و يا بعد از اذان الف: آيا روزه اين روز بر او واجب است؟ ب: در صورت امساک ، آيا قضاي آن واجب است؟ پاسخ: رهبري: روزه صحيح نيست، قضاي آن بر عهده اوست. مکارم: روزه واجب نيست ، ولي بايد قضاي آن را به جا آورد. زنجاني: روزه اش باطل است و بايد آن را قضا کند. سيستاني: الف:روزه اش صحيح است ب:جواب معلوم شد.

ترک عمدی غسل حیض و تیمم در قضای رمضان پرسش: اگر زن حائض يا نفساء در روزه قضاي ماه رمضان از روي عمد غسل و تيمم ننمايد حکم روزه وي چيست؟ پاسخ: خويي ،تبريزي ،وحيد شبيري: روزه اش صحيح است. امام، بهجت، صافي: روزه اش باطل است. فاضل ،سيستاني، نوري: بنابراحتياط واجب روزه اش باطل است. مکارم :روزه اش باطل نمي شود هرچندبنابر احتياط مستحب قضاي آن را بگيرد.

فراموش کردن غسل حیض و نفاس در قضای رمضان پرسش: اگر زن حائض يا نفساء در روزه قضاي ماه رمضان فراموش کند که غسل نمايد حکم روزه او چيست؟ پاسخ: امام، خويي، سيستاني، فاضل، وحيد، مکارم، صافي ونوري: روزه اش صحيح است هرچند بنابراحتياط بهتر است روز ديگري را بعد از ماه رمضان روزه بگيرد. شبيري: روزه اش صحيح است.

بقا بر حیض و نفاس به دلیل کمبود وقت برای غسل در قضای رمضان پرسش: اگر زن حائض يا نفساء در روزه قضاي ماه رمضان قبل از اذان صبح پاک گردد اما زمان کافي براي غسل نداشته باشد حکم روزه او چيست؟ پاسخ: خويي، تبريزي، وحيد، شبيري : روزه اش صحيح است. امام ،بهجت ،صافي: : بايد تيمم بدل از غسل انجام دهد واگر تيمم هم نکند روزه اش باطل است. فاضل، سيستاني، نوري: با تيمم روزه اش صحيح است واگر تيمم بجا نياورد بنابراحتياط واجب روزه اش باطل است. مکارم: اگرچه عمدأ غسل و تيمم نکند روزه اش باطل نمي شود هر چند بنابراحتياط مستحب اگر تيمم نکند دوباره آن روز را قضا کند.

روزه با منع از خروج خون حیض پرسش: خانمي با استفاده ازفتيله هاي پنبه اي که در دهانه رحم قرارميدهد و به حدود 4سانتي متر داخل لوله رحم مي شود ؛ الف: از آمدن خون درابتداي حيض جلوگيري مي کند آيا روزه اي که درآن روز گرفته است صحيح است؟ ب: اگر اين خانم مستحاضه در وقت صبح مستحاضه قليله باشد و به همين وسيله از حدوث استحاضه کثيره جلوگيري کند، آيا واجب است که براي نماز ظهر خود، غسلي انجام دهد؟ پاسخ: مکارم : اگر خوني از دهانه رحم خارج نشود و به فضاي فرج نرسد و پنبه را آلوده کند ، عادت محسوب نمي شود . سيستاني : الف : اگر جلو گيري کند از خروج خون از رحم روز ه اش صحيح است ب: خير غسل لازم نيست

اطمینان یا احتمال ضرر پرسش: براي ترک روزه، اطمينان به ضرر لازم است يا صرف احتمال کفايت مي کند؟ پاسخ: امام، خامنه اي، خويي، تبريزي، فاضل ،سيستاني ،وحيد، مکارم، صافي و نوري: اگر انسان احتمال بدهد که روزه برايش ضرر دارد واز آن احتمال ترس براي او پيدا شود چنانچه احتمال او عقلايي باشد (در نظر مردم بجا باشد) نبايد روزه بگيرد وروزه اش صحيح نيست. بهجت: اگر انسان احتمال بدهد که روزه برايش ضرر دارد واز آن احتمال ترس براي او پيدا شود چنانچه احتمال او عقلايي باشد (در نظر مردم بجا باشد) مي تواند روزه نگيرد. شبيري: اگر انسان احتمال بدهد که روزه برايش ضرر دارد واز آن احتمال ترس براي او پيدا شود نبايد روزه بگيرد و روزه اش صحيح نيست.

ضرر نبودن ضعف و سردرد پرسش: آيا ضعف، بي حالي،سردرد و...که بخاطر روزه حاصل مي شود ضرر محسوب مي شود؟ پاسخ: همه مراجع: ضعف و مواردي مانند آن ضرر محسوب نمي شود لذا انسان نمي تواند بخاطر ضعف روزه را بخورد هرچند زياد باشد اما اگرضعف او به قدري است که معمولا نمي شود آن را تحمل کرد دراين صورت خوردن روزه اشکال ندارد.

تعریف ضرر پرسش: منظور از ضرري که از جهت فقهي باعث سقوط وجوب روزه و عدم صحت آن مي شود چيست؟ پاسخ: يکي از شرايط صحيح بودن روزه ،ضرر نداشتن آن است پس اگر مکلف بترسد روزه برايش ضرر داشته باشد وبترسد که با گرفتن روزه مريض شود يا بيماري وي شدت يابد ويا بهبودي آن به تأخير بيفتد ،روزه وي صحيح نيست .حتي اگر روزه گرفتن براي عضوي از بدن مانند ضعيف شدن چشم مضر باشد روزه گرفتن صحيح نخواهد بود ضرري که گفته شد شامل بيماري هاي روحي و رواني هم ميشود البته اين خوف وترس از ضرر بايد منشأ عقلايي داشته باشد. در تمام اين موارد که ذکر شد يقين وعلم داشتن به ضرر شرط نيست بلکه حتي اگر مکلف گمان کند ويا احتمال عقلايي بدهد که روزه برايش ضرر دارد نبايد روزه بگيرد و روزه اش صحيح نيست. همچنين در تشخيص ضرر ،ملاک نظر شخص بيمار است وتابراي خود شخص ترس از ضرر حاصل نشده باشد گفته ديگران حتي پزشک معتبر نيست مگر اينکه ازگفته ديگران ترس از ضرر برايش پيدا شود.