eitaa logo
فرهنگستان اهل بیت علیهم السلام
265 دنبال‌کننده
11.9هزار عکس
5.1هزار ویدیو
294 فایل
تفسیر ن_______________ور هرروزیک آیه ازقرآن کریم باصدای دلنشین حاج آقاقرائتی تفسیرمیگردد. بزرگواران مارادرنشرمطالب و مفاهیم قرآنی یاری کنید. کپی مطالب آزاداست. ازقرآن واهل بیت ع امدادبجوییم @Yazahrayeatharادمین eitaa.com/joinchat/523173890Ca1c4896e78
مشاهده در ایتا
دانلود
🏴نهم محرم الحرام، روز تاسوعا اهمیت روز تاسوعا بدان جهت نیست، که حضرت عباس علیه السلام در این روز به شهادت رسیده است، چرا که حضرت عباس نیز مانند دیگر یاران امام حسین علیه‌السلام در به شهادت رسید. اهمیت این روز بدان جهت است، که در آن روز حوادثی سخت پیش آمد، اگر چه در تمام روزهای محرم به خاطر شدن از طرف سپاه عبید الله، به امام حسین(ع) و یاران حضرت سخت گذشت و ظلم‌ها روا داشته شد، اما ظلم‌ها و در روز تاسوعا و عاشورا چند برابر شد و به اوج خود رسید. روز نهم محرّم، امام حسین علیه‌السلام و یارانش در محاصره نیروهای کوفه بودند. دو روز بود، که را روی اهل بیت علیهم السلام و یاران امام بسته بودند و اهل بیت از نظر آب در تنگنا بودند. همه راه‌ها تحت کنترل بود، تا کسی به امام نپیوندد. تهدیدهای سپاه "عمر سعد" جدّی‌تر و حالت تهاجمی آنان به سوی بیشتر می‌شد. عصر روز تاسوعا ابن سعد طبق دستوری که از "ابن زیاد" دریافت کرده بود، آماده جنگ با امام شد. گروهی از سپاه کوفه به سوی خیمه‌گاه امام تاختند. امام کنار خیمه‌اش نشسته و به شمشیر تکیه داده بود. زینب، صدای همهمه مهاجمان را شنید. امام را (که خواب، چشمانش را ربوده بود) بیدار کرد. ، خوابی را که آن لحظه دیده بود نقل کرد، که رسول خدا صلی‌الله علیه و آله به او فرمود: پیش ما می‏ آیی. حسین(ع) برادرش عباس را همراه جمعی جلو فرستاد، تا از هدف مهاجمان آگاه شوند. چون فهمیدند، که به قصد جنگ یا گرفتن آمده‏ اند، به دستور امام، آن شب را مهلت طلبیدند، تا به و نماز بپردازند. و درگیری به فردا موکول شد. (1) در این باره امام صادق(ع) می فرماید: "تاسوعا روزی است، که حسین و اصحاب او در کربلا محاصره شدند و سپاه بر ضدّ آنان گرد آمدند. ابن زیاد و عمر سعد نیز از فراهم آمدن همه سواران خوشحال شدند. آن روز، حسین(ع) و یاران او را ناتوان شمردند و یقین کردند، که دیگر برای او یاوری نخواهد آمد و نیز او را پشتیبانی نخواهند کرد. (2) حوادثی که در تاسوعا به وجود آمد، بر امام و یاران بسیار سخت گذشت، از این رو همان گونه که روز عاشورا اهمیت دارد و سر نوشت ساز است، روز تاسوعا نیز اهمیت داشته و سرنوشت ساز می باشد. 🔸پی نوشت : 1. مفید، الإرشاد فی معرفه حجج الله علی العباد. عبد الرزاق مقرّم، ‏مقتل الحسین(ع) 2. کلینی، الکافی، ج4، ص147
🏴شب عاشورا در روايت شيخ مفيد رحمه الله و سيد بن طاووس رحمه الله آمده: هنگامي که شب عاشورا نزديک شد، آن حضرت اصحاب کرام خود را جمع فرمود، حضرت سيد الساجدين علي بن الحسين عليهماالسلام مي فرمايد: من بيمار بودم، لکن خود را به آنان نزديک نمودم... شنيدم که پدر بزرگوارم افتتاح سخن را به حمد و ثناي الهي و ملک معبود فرمود و طريق شکرگزاري حي ودود پيمود و فرمود: أما بعد؛ فاني لا أعلم أصحابنا أوفي و لا خيرا من أصحابي، و لا أهل بيت أبر و أوصل من أهل بيتي؛ فجزاکم الله (تعالي عني) خيرا؛ به راستي که من اصحابي را بهتر و باوفاتر از خود نمي دانم و اهل بيتي نيکوتر و صله کننده تر از اهل بيت خود نمي دانم، پس خداي متعال شما را (از جانب من) جزاي خير دهد.  آگاه باشيد که يک روز ديگر زياده از عمر ما نمانده. من امشب شما را مرخص کردم و خود را از گردن شما برداشتم بر شما حرجي نيست، اينک ظلمت شب عالم را فراگرفته، آن را غنيمت دانسته هر يک به طرفي برويد. و ليأخذ کل رجل منکم بيد رجل من أهل بيتي و تفرقوا في سواد هذا الليل، و ذروني و هؤلاء القوم، فانهم لا يريدون غيري؛ و هر يک از شما دست يکي از اهل بيت مظلوم مرا بگيريد و در اين ظلمت برويد و مرا بگذاريد با اين گروه ستمکاري که آنان همه به جهت کشتن من جمع شدند، چرا که آنان غير از مرا نمي خواهند. در اين هنگام برادران، فرزندان، برادرزادگانش و اولاد عبدالله بن جعفر - که خواهرزاده ي آن حضرت بودند - زبان معذرت گشودند. جناب عليه السلام به سخن درآمده و ديگران از او متابعت کردند، عرض کردند: لم نفعل ذلک؟ لنبقي بعدک؟ لا أرانا الله ذلک أبدا؛ دست از ياري تو برداريم که بعد از تو زنده باشيم، خدا هرگز نخواهد که بعد از تو زنده باشيم، زندگي دنيا بي تو به کار نمي آيد. آن حضرت فرمود: يا بني عقيل! حسبکم من القتل بمسلم، فاذهبوا أنتم فقد أذنت لکم؛ اي اولاد عقيل! شهادت براي شما بس است، برگرديد، من شما را اذن مي دهم، برويد. آنان جواب گفتند: آيا مردم چه مي گويند که ما بزرگ و آقاي خود و بني عم خود را که بهترين بني اعمام اند، تنها واگذاريم و حتي تيري با ايشان نيندازيم و و نيزه بکار نبريم و ندانيم چه بر سر ايشان آمد. به خدا! هرگز چنين نکنيم. و لکن ، مال و عيال خود را فداي تو خواهيم کرد، تا هر چه بر سر تو آيد بر سر ما نيز آيد؛ «فقبح الله العيش بعدک». از سيدالساجدين عليه السلام مروي است که حضرت امام حسين عليه السلام در آن شب امر فرمود خيمه هاي محترم را نزديک يکديگر زدند، طناب هاي آنها را از يکديگر بيرون برند تا راه تردد مسدود گردد و بر دور آنها خندقي حفر نموده تا از هيزم پر کنند. و به فرزند مظلومش علي اکبر عليه السلام امر فرمود که با جمعي به سوي رفته مشکي چند آب بياورند. آن والا مقام با بيست سوار و بيست پياده به سوي فرات رفتند و با نهايت خوف، چند مشکي آب آوردند. حضرت فرمود: از اين آب بياشاميد که آخرين توشه ي شماست و کنيد و جامه هاي خود را بشوييد که کفن شما خواهد بود. 🔹امالي شيخ صدوق: 221 مجلس 30.