تفسیر سوره‌ی یس، آیه‌ی ۱۲، از حجّت الاسلام والمسلمین حاج آقای محبّی، در رادیو لرستان ۱۷/ ۱/ ۱۴۰۳.

🔹 حضرت آیت الله بهجت در جواب کسی که گفت: تصمیم به سیر و سلوک دارم، چه کنم؟ می فرمایند: #ترک_معصیت برای تمام عمر کافی و وافی است، اگرچه هزارسال باشد به سوی محبوب. 👌بسیاری از افراد، دنبال عبادتی برای رسیدن به مقامات عالیه هستند. بهترین عبادت، ترک محرمات و گناهان است.

سلام شماره تلفن  1640 مستقیم به میکروفن ضریح امام حسین(ع)وصله، هر درد دلی دارید به آقا بگید (بدون پیش شماره است)کاملا رایگانه به دیگران هم اطلاع بدین التماس‌دعا

🔰 صبر یوسف برتر از صبر ایّوب 💠 غلامعباس هاشمی همدانی 🔸بالاترین صبر در قرآن کریم برخلاف آن گونه که معروف است صبر ایوب نیست اگر چه صبر ایوب را خداوند ستوده و آن را الگوی مومنین معرفی می کند. صبر یعقوب نیز مهم ترین صبر مورد نظر قرآن نمی باشد اگر چه مصیبت فراق یوسف، چشمان ایوب را از او گرفت و پیر و فرتوتش نمود. صبر آسیه همسر فرعون نیز بالاترین صبر قرآن نیست. در میان جلوه های ظهور کرده صبر موحدان صابر در قرآن کریم، صبر یوسف از بالاترین ارزش و بها برخوردار است؛ زیرا مصیبت های صابران داستان های قرآن اختیاری نیست. مصیبت های گوناگون، یکباره ایوب را در بر گرفت و ایوب توان دفع آن را نداشت و چاره ای جز صبر نمی دید: وَاذْكُرْ عَبْدَنَا أَيُّوبَ إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الشَّيْطَانُ بِنُصْبٍ وَعَذَابٍ (ص٤١) نوح نهصد سال گرفتار قومی بود که جز انکار و آزار از آنها نمی دید: قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلًا وَنَهَارًا(٥) نوح فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَائِي إِلَّا فِرَارًا(نوح٦). در چنین وضعی پیامبری اولی العزم راهی جز صبوری ندارد. یعقوب نبی در برابر مصیبت فقدان یوسف از بَکّائین اربعه گشت و این مصیبت را با ادب بندگی خداوند و صبر جمیل تحمل نمود ولی این بلای جانسوز تحمیلی، از حسادت فرزندان پدید آمد و یعقوب راهی جز صبوری نداشت: وَجَاءُوا عَلَىٰ قَمِيصِهِ بِدَمٍ كَذِبٍ قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنفُسُكُمْ أَمْرًا فَصَبْرٌ جَمِيلٌ..(یوسف١٨). آسیه همسر فرعون، نماد و نماینده زنان صابره در قرآن است. او نیز اسوه صبر است ولی مصیبت زندگی با فرعون، تحمیلی بود و چاره ای جز تحمل این بلای بزرگ را نداشت و در آرزوی نجات بود، یا نجات و یا شکنجه و مرگ: وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِينَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَتْ رَبِّ ابْنِ لِي عِندَكَ بَيْتًا فِي الْجَنَّةِ وَ نَجِّنِي مِن فِرْعَوْنَ وَعَمَلِهِ وَنَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ(تحریم١١). در نتیجه، صبر انبیاء در برابر مصیبت های تحمیل شده ای بود که اختیاری در پدید آمدن مصیبت نداشتند و البته به حکم ایمان و عقیده چاره ای جز صبوری در برابر آن نداشتند و اگر صبوری نمی کردند مصیبت که تغییری نمی کرد و آخرت را نیز از دست می دادند. در این میان، یوسف، مصیبت را انتخاب می کند، یوسف در دوراهی انتخاب قرار گرفت؛ انتخاب لذت و کامجویی از دلداده ای شیفته و شیدا و یا اختیار چشیدن رنج های تهمت و دردهای زندگی در زندان تنگ و تاریک. یوسف مصیبت را انتخاب کرد: قَالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا يَدْعُونَنِي إِلَيْهِ..(یوسف٣٣). از همین رو صبر یوسف، این درس را به مومنان می دهد که رنج هایی مهم تر و بهای کامل تری دارند که با انتخاب همراه باشند. https://eitaa.com/hashemighir

♦️کوتاه‌ترین خطبه نماز جمعه تاریخ اسلام شیخ محمود الحسنات، واعظ فلسطينی: 🔹"اگر بیش از ۳۰ هزار شهید ،۷۰ هزار مجروح و دو میلیون آواره در ‎غزه نتوانستند امت اسلام را بیدار کنند، حرف‌های من چه می‌تواند بکند؟! نماز را اقامه کنید" @AkhbareFori

تفسیر آموزشی قرآن ص ۱۷ تفسیر سوره‌ی «یس»، آیه‌ی ۱۲. (إِنَّا نَحْنُ نُحْيِ الْمَوْتَي وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ وَكُلَّ شَيْ ءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ). در حقيقت، ما خود مردگان را زنده مي‌كنيم؛ و آن‌چه را از پيش فرستادند و آثارشان را مي‌نويسيم؛ و همه چيز را در (كتاب) پيشوايِ روشن‌گر برشمرده ايم. نکته‌هایی که از آیه‌ی شریفه استفاده می‌شود و یا در ارتباط با آن‌ است عبارتند از:  ۱_ ثبت اعمال انسان به تناسب بحثی که در آیات گذشته پیرامون اجر و پاداش پر ارزش مؤمنان و پذیرندگان انذارهای انبیاء آمده بود، در این آیه، به مساله‌ی "معاد و رستاخیز و ثبت و ضبط اعمال برای حساب و جزا"اشاره کرده، می‌فرماید: "ما مردگان را زنده می‌کنیم:" (إِنّٰا نَحْنُ نُحْیِ الْمَوْتیٰ). تکیه روی عنوان"نحن" (ما) اشاره به این است که با قدرت عظیمی که همه در ما سراغ دارید دیگر جای بحث و گفت‌وگو نیست که چگونه استخوان‌های پوسیده و عظام رمیم از نو جان می‌گیرد، و لباس حیات در تن می‌پوشد؟ نه تنها مردگان را زنده می‌کنیم بلکه"تمام آن‌چه را از پیش فرستاده اند و تمام آثار آن‌ها را می‌نویسیم" مقصود از چيزهايي كه از پيش فرستاده شده: (ما قدّموا)، همان كردار انسان هاست كه در ظاهر آثاري از آن‌ها باقي نمي ماند؛ ولي در نزد خدا به طور کامل ثبت شده‌اند۱. ۲_ ثبت آثار و نتایج اعمال منظور از آثار انسان ها: (وَآثَارَهُمْ)، همان نتايج اعمال آن‌هاست، كه آثارشان در محيط منعكس گرديده و باقي است، هم چون بناهاي نيك و مراكز مفيد خيريه و نشر كتاب و يا كارهايي كه به صورت سنّت و روش نيك يا زيان آور از انسان باقي مي‌ماند۲. ۳_ مراد از «امام مبين» «امام مبين» به معناي پيشواي روشن‌گر است و در اين جا اشاره به كتاب علم الاهي (لوح محفوظ) است، كه اعمال همه‌ي انسان‌ها و حوادث در آن جا ثبت و محفوظ است. و به آن امام مي‌گويند، چرا كه در رستاخيز پيشواي مأموران و معيار سنجش ارزش اعمال انسان هاست (و در آيات قرآن به برخي كتاب‌هاي آسماني نيز امام گفته شده است)۳. کلمه‌ی «امام»، هم به کتاب گفته شده: «وَ مِنْ قَبْلِهِ کِتٰابُ مُوسیٰ إِمٰاماً»۴، و هم به اشخاص: «إِنِّی جٰاعِلُکَ لِلنّٰاسِ إِمٰاماً» ۵. در روایات، حضرت علیّ بن ابی طالب علیهما السلام به عنوان یکی از مصداق‌های «امام مبین»معرّفی شده، که همه‌ی علوم در نزد اوست۶. بیش‌تر مفسّران مراد از «إِمٰامٍ مُبِینٍ» را لوح محفوظ دانسته‌اند، که در قرآن به آن «أُمُّ الْکِتٰابِ»۷ گفته شده است. و از آن جایی که این کتاب حاوی تمام دانش‌ها است و همه چیز و همه کس تابع مقدّراتی است که در آن نوشته شده، به آن«امام»گفته اند۸_۹. ۴_ نامه‌های اعمال در قرآن در قرآن كريم، سخن از چند كتاب و نامه‌ي عمل است: الف: نامه‌ي اعمال شخصي كه كارهاي فردي انسان در آن ثبت است: (اِقْرَأْ کِتٰابَکَ کَفیٰ بِنَفْسِکَ الْیَوْمَ عَلَیْکَ حَسِیباً)، "خودت نامه اعمالت را بخوان، کافی است که خود حساب‌گر خویش باشی"۱۰. این‌جاست که فریاد مجرمان بلند می‌شود و می‌گویند: وای بر ما! این چه کتابی است که هیچ گناه کوچک و بزرگی نیست مگر این‌که آن را ثبت و احصا کرده است؟! " یَقُولُونَ یٰا وَیْلَتَنٰا مٰا لِهٰذَا الْکِتٰابِ لاٰ یُغٰادِرُ صَغِیرَةً وَ لاٰ کَبِیرَةً إِلاّٰ أَحْصٰاهٰا (کهف-۴۹). این همان کتابی است که"نیکوکاران آن را در دست راست دارند و بدکاران در دست چپ" (حاقه-۱۹ و ۲۵). ب: نامه‌ي اعمال امت‌ها كه بيان‌گر خطوط اجتماعي زندگي آنان است: «کُلُّ أُمَّةٍ تُدْعیٰ إِلیٰ کِتٰابِهَا»۱۱. ج: نامه‌ي عمومي و جامع يا لوح محفوظ و صفحه‌ي علم الاهي كه همه‌ي حوادث جهان و اعمال انسان‌ها در آن جا ثبت شده است: «کُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنٰاهُ فِی إِمٰامٍ مُبِینٍ»، «فِی لَوْحٍ مَحْفُوظٍ»۱۲_۱۳. ۵_ آیا ثبت امور در علم الاهی به معنای جبرگرایی است؟ ثبت بودن همه‌ى امور در صفحه‌ي علم الاهي به معناي جبرگرايي نيست؛ يعني كارهاي انسان‌ها بر اساس اختيار و با توجّه به آزادي او ثبت شده است۱۴. ________________________ ۱. ر. ک: تفسیر نمونه، ج ۱۸، ص ۳۳۲؛ تفسیر قران مهر، ج ۱۷، ص ۱۵۶. ۲ و ۳. ر. ک : تفسیر قران مهر، ج ۱۷، ص ۱۵۶. ۴. هود ۱۱/ ۱۷. ۵. بقره ۲/ ۱۲۴. ۶. تفسیر نورالثقلین. ۷. زخرف.../ ۴. ۸. ر . ک: تفسیر راهنما، ذیل آیه‌ی مورد بحث. ۹. ر.ک: تفسیر نور، ج ۷، ص ۵۲۴. ۱۰. اسراء ١٧/ ١٤. ۱۱. جاثيه.../ ۲۸. ۱۲. بروج .../ ۲۲. ۱۳. ر. ک : تفسیر قران مهر، ج ۱۷، ص ۱۵۶. ۱۴. ر. ک : تفسیر قران مهر، ج ۱۷، ص ۱۵۷. 🌴 احسن الحدیث 🌴 ویژه‌ی نکته‌های قرآنی اعم از تفسیر، علوم قرآن، معرفی آثار قرآنی و... https://eitaa.com/ahsanalhadis1 https://eitaa.com/ahsanalhadis2

💠 مثال‌های خدا در قرآن کریم 🔸 لوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلى جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خاشِعاً مُتَصَدِّعاً مِنْ خَشْيَةِ اللهِ وَ تِلْكَ الْأَمْثالُ نَضْرِبُها لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ 🔹 اگر این قرآن را بر کوهی نازل می‌کردیم، می‌دیدی که در برابر آن خاشع می‌شود و از خوف خدا می‌شکافد! اینها مثالهایی است که برای مردم می‌زنیم، شاید در آن بیندیشید! ⬅️ سوره حشر، آیه ۲۱. 🔸 انزَلَ مِنَّ السَّمَاءِ مَاءً فَسَالَتْ أَوْدِیَةٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّیْلُ زَبَداً رَابِیاً وَ مِمَّا یُوقِدُونَ عَلَیْهِ فِی النَّارِ ابْتِغَاءَ حِلْیَةٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِثْلُهُ کَذالِکَ یَضْرِبُ اللهُ الْحَقَّ وَ الْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفَاءً وَ أَمَّا مَا یَنفَعُ النَّاسَ فَیَمْکُثُ فِی الْأَرْضِ کَذالِکَ یَضْرِبُ اللهُ الْأَمْثالَ 🔹 خداوند از آسمان آبی فرستاد؛ و از هر درّه و رودخانه‌ای به اندازه آنها سیلابی جاری شد؛ سپس سیل بر روی خود کفی حمل کرد؛ و از آنچه (در کوره‌ها،) برای به دست آوردن زینت آلات یا وسایل زندگی، آتش روی آن روشن می‌کنند نیز کفهایی مانند آن به وجود می‌آید -خداوند، حق و باطل را چنین مثل می‌زند!- امّا کفها به بیرون پرتاب می‌شوند، ولی آنچه به مردم سود می‌رساند [= آب یا فلز خالص] در زمین می‌ماند؛ خداوند اینچنین مثال می‌زند! ⬅️ سوره رعد، آیه ۱۷. 🔸 مثَلُ الَّذينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ في سَبيلِ اللهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ في كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَ أللهُ يُضاعِفُ لِمَنْ يَشاءُ وَ أللهُ واسِعٌ عَليمٌ 🔹 کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می‌کنند، همانند بذری هستند که هفت خوشه برویاند؛ که در هر خوشه، یکصد دانه باشد؛ و خداوند آن را برای هر کس بخواهد (و شایستگی داشته باشد)، دو یا چند برابر می‌کند؛ و خدا (از نظر قدرت و رحمت،) وسیع، و (به همه چیز) داناست. ⬅️ سوره بقره، آیه ۲۶۱ 🔸 يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذى كَالَّذي يُنْفِقُ مالَهُ رِئاءَ النَّاسِ وَ لا يُؤْمِنُ بِاللهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ صَفْوانٍ عَلَيْهِ تُرابٌ فَأَصابَهُ وابِلٌ فَتَرَكَهُ صَلْداً لا يَقْدِرُونَ عَلى شَيْ‌ءٍ مِمَّا كَسَبُوا وَ أللهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكافِرينَ 🔹 ای کسانی که ایمان آورده‌اید! بخششهای خود را با منت و آزار، باطل نسازید! همانند کسی که مال خود را برای نشان دادن به مردم، انفاق می‌کند؛ و به خدا و روز رستاخیز، ایمان نمی‌آورد؛ (کار او) همچون قطعه سنگی است که بر آن، (قشر نازکی از) خاک باشد؛ (و بذرهایی در آن افشانده شود؛) و رگبار باران به آن برسد، (و همه خاکها و بذرها را بشوید،) و آن را صاف (و خالی از خاک و بذر) رها کند. آنها از کاری که انجام داده‌اند، چیزی به دست نمی‌آورند؛ و خداوند، جمعیت کافران را هدایت نمی‌کند. ⬅️ سوره بقره، آیه ۲۶۴ 🔸 و مَثَلُ الَّذينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللهِ وَ تَثْبيتاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ كَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصابَها وابِلٌ فَآتَتْ أُكُلَها ضِعْفَيْنِ فَإِنْ لَمْ يُصِبْها وابِلٌ فَطَلٌّ وَ أللهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصيرٌ 🔹 و (کار) کسانی که اموال خود را برای خشنودی خدا، و تثبیت (ملکات انسانی در) روح خود، انفاق می‌کنند، همچون باغی است که در نقطه بلندی باشد، و بارانهای درشت به آن برسد، (و از هوای آزاد و نور آفتاب، به حد کافی بهره گیرد،) و میوه خود را دو چندان دهد (که همیشه شاداب و با طراوت است.) و اگر باران درشت به آن نرسد، بارانی نرم به آن می‌رسد. و خداوند به آنچه انجام می‌دهید، بیناست. ⬅️ سوره بقره، آیه ۲۶۵. 🔸 مثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ ناراً فَلَمَّا أَضاءَتْ ما حَوْلَهُ ذَهَبَ اللهُ بِنُورِهِمْ وَ تَرَكَهُمْ في ظُلُماتٍ لا يُبْصِرُونَ ﴿١٧﴾ صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لا يَرْجِعُونَ ﴿١٨﴾ أَوْ كَصَيِّبٍ مِنَ السَّماءِ فيهِ ظُلُماتٌ وَ رَعْدٌ وَ بَرْقٌ يَجْعَلُونَ أَصابِعَهُمْ في آذانِهِمْ مِنَ الصَّواعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ وَ اللهُ مُحيطٌ بِالْكافِرينَ ﴿١٩﴾ 🔹 آنان [= منافقان‌] همانند کسی هستند که آتشی افروخته (تا در بیابان تاریک، راه خود را پیدا کند)، ولی هنگامی که آتش اطراف او را روشن ساخت، خداوند (طوفانی می‌فرستد و) آن را خاموش می‌کند؛ و در تاریکیهای وحشتناکی که چشم کار نمی‌کند، آنها را رها می‌سازد. (۱۷) آنها کران، گنگها و کورانند؛ لذا (از راه خطا) بازنمی‌گردند! (۱۸) یا همچون بارانی از آسمان، که در شب تاریک همراه با رعد و برق و صاعقه (بر سر رهگذران) ببارد. آنها از ترس مرگ، انگشتانشان را در گوشهای خود می‌گذارند؛ تا صدای صاعقه را نشنوند. و خداوند به کافران احاطه دارد (و در قبضه قدرت او هستند). (۱۹) ⬅️ سوره بقره، آیات ۱۷ الی ۱۹.