#یک‌_لغت_قرآنی ۴۰۴ 🌟دَخَر: اگر چیزی استفاده شود و ماندۀ آن برای استفاده کامل اش برای فرصت بعدی، به کناری گذاشته شود به این فعل "دَخَر" گویند. مثال، شما یک‌ چسب مایع را اگر باز کنید کاغذی را بچسبانید و مابقی آن برای استفاده در زمان دیگری کنار بگذارید "تَدَّخُّر" کرده اید. یکی از آیات معجزه عیسی نبی آن بود که فرمود: وَ أُنَبِّئُكُمْ بِما تَأْكُلُونَ وَ ما تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُمْ (۴۹_آل عمران) می دانیم در هر خانه ای خوراکی مانند آرد، خرما، روغن، نمک و... وجود دارد که بخشی از آن، در طول روز طبخ و خورده می شود و بخشی برای مصرف در روزهای بعد در منزل کنار گذاشته می شود چرا که هیچ کس سیب زمینی، پیاز و گوجه و گوشت را برای مصرف یک وعده استفاده نمی خرد، بلکه به قدر وسع و نیاز می خرد، که بخشی برای استفاده خوردن آن روز، و بخشی برای خوردن روزهای دیگر کنار می گذارد. 🆔 @akhlaghmarefat داستان‌ها و پندهای اخلاقی

🌹اعتکاف در قرآن #یک‌_لغت_قرآنی ۴۰۴ 📆۱۴۰۳/۰۹/۱۸ 🌟عَکَفَ: مدت زمان مشخصی را که مؤمن آن زمان از زندگی دنیا مطلق دور شود و به عبادت الهی بپردازد گفته می شود. در حدیث نبوی است کسی که در مسجد قبل از اذان رود و منتظر شود تا اذان گوید و نماز بخواند اگر در آن زمان گناهی مرتکب نشود و دل اش پیش خدا باشد در حال عبادت (اعتکاف) است. برای این امر مثال هایی می زنیم. کسی از شهری که در آن سکونت دارد به دیار خود صرفا برای زیارت والدین اش رود اگر در طول سفر به امور دنیوی هرگز نپردازد و ذهن خود درگیر آن نکند، از زمان رفتن تا برگشتن در حال عبادت الهی و احسان والدین و در اعتکاف است. 🆔 @akhlaghmarefat داستان‌ها و پندهای اخلاقی

#یک‌_لغت_قرآنی ۴۰۵ 🌟قَذَف: به معنای انداختن یک شی یا یک القاء در درون یک شی، یا انسان و جن را گویند. وَ قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ (۲_حشر) اشاره به انداختن وحشت و ترس در درون قلب است. لا يَسَّمَّعُونَ إِلَی الْمَلَإِ الْأَعْلی‌ وَ يُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جانِبٍ (۸_صافات)  اشاره به این دارد که اجنه در صورت نزدیکی به آسمان برای پی بردن به اسرار الهی در وجودشان از سوی پروردگارشان وحشت و هراس القاء می شود و از ترس بر می گردند. 🆔 @akhlaghmarefat داستان ها و پندهای اخلاقی

#یک‌_لغت_قرآنی ۴۰۶ 📆۱۴۰۳/۰۹/۲۵ 🌟بأس: به یک ضربه کاری و سریع غیرمنتظره؛ بدون فرصت دهنده و هلاک کننده بأس گویند. وَأَنْزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ (۲۵_حدید) ضربه شمشیر برعکس ضربه یک چوب، هم کاری و هم به سرعت و هم هلاک کننده تر از آن است که بر سه نوع می باشد: نوع نخست: بأساء، برای امت های عصیانگر و مجازات دسته جمعی آن هاست. در نابودی برخی قوم ها که در یک لحظه زلزله ای ویرانگر وارد کند، یا با صاعقه ای همه را در یک لحظه و با یک ضربه هلاک کند بأس الهی است. أَوَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَى أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا ضُحًى وَهُمْ يَلْعَبُونَ (۹۸_اعراف) یا در آیه دیگر می فرماید: أَفَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَى أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا بَيَاتًا وَهُمْ نَائِمُونَ (۹۷_اعراف) 🆔 @akhlaghmarefat داستان ها و پندهای اخلاقی

#یک‌_لغت_قرآنی ۴۰۷ 🌟بِئْسَ: از بأس و به معنی عذابی سخت است. بِئْسَ الِاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِيمَانِ (۱۱_حجرات) عذابی سخت دارد آدمی بعد از ایمان به خدا فاسق گردد. (و اسم فاسق بر خود نهد) يَدْعُو لَمَنْ ضَرُّهُ أَقْرَبُ مِنْ نَفْعِهِ  لَبِئْسَ الْمَوْلَىٰ وَلَبِئْسَ الْعَشِير (۱۳_حج) می خواند (مشرک) کسی را که ضررش بیش از نفع اوست. چه سرپرستی که روزی بر او ضربه کاری و سنگینی خواهد زد و چه معاشری که روزی بر او با ضربه ای کاری سخت، از دوستی او برخواهد گشت و در سختی ها تنهایش خواهد گذاشت. 🆔 @akhlaghmarefat داستان ها و پندهای اخلاقی

#یک‌_لغت_قرآنی ۴۰۸ 🌟شَیْد: به مالک شدن بنایی از حرام با خواطر و شراکت شیطانی را گویند. أَيْنَمَا تَكُونُوا يُدْرِكْكُمُ الْمَوْتُ وَلَوْ كُنْتُمْ فِي بُرُوجٍ مُشَيَّدَةٍ وَإِنْ تُصِبْهُمْ حَسَنَةٌ يَقُولُوا هَذِهِ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ يَقُولُوا هَذِهِ مِنْ عِنْدِكَ قُلْ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ فَمَالِ هَؤُلَاءِ الْقَوْمِ لَا يَكَادُونَ يَفْقَهُونَ حَدِيثًا (۷۸_نسا) آیه خطاب به کسانی است که مرگ را فراموش کرده و با ساختن ساختمان و بناهای محکم از حرام گمان می کنند مرگی در کارشان نیست و وراث از آن بهره خواهند برد. 🆔 @akhlaghmarefat داستان ها و پندهای اخلاقی

#یک‌_لغت_قرآنی ۴۰۹ 🌟بَطَش: به مجازاتی گویند که مجازات کننده کسی را که مجازات می کند، دست او را از هر متمسّک و هر متوسّلی کوتاه می کند. فَلَمَّا أَنْ أَرادَ أَنْ يَبْطِشَ بِالَّذِي هُوَ عَدُوٌّ لَهُما (۱۹_ قصص) یعنی موسی نبی (ع) او را چنان از زمین بلند کرد که دست او را از هر چیزی برای توسل و تمسک برای نجات به خودش کوتاه کرد. وَ إِذا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ (۱۳۰_شعراء) انسان ظالم زمان مجازات دست مظلوم را از هر آویزه ای برای کمک و نجات خودش قطع می کند. مثال، فرصت دفاع از خود بر او نمی دهد. يَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْری‌ (۱۶_ دخان) در روز قیامت انسان از هر دستاویز و مایه تمسّکی برای نجات خود از بلای آن روز محروم است. تصور کنید کسی را سیلاب گرفتار خود ساخته است و او برای نجات خویش به شاخه درختی در کنار سیلاب متمسک شده و با دو دست آن را در چنگ خود گرفته است. اگر سیلاب بر فشار خود بیفزاید طوری که شاخه درخت هم از دست او رها کند، این چنین مجازاتی از نوع "بَطَش" گویند 🆔 @akhlaghmarefat داستان ها و پندهای اخلاقی

#یک‌_لغت_قرآنی ۴۱۰ عَدَدَ: به معنی شمارش است. وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا (۱۸_نحل) به عادت زنان عِدّه گویند، چون ایام اش برای هر زن قابل شمارش است. فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحْصُوا الْعِدَّة (۱_طلاق) عِدَّت فعل است یعنی فراهم نمودن چیزی به تعداد مورد نیاز طوری که کم نیاید. 🆔 @akhlaghmarefat داستان ها و پندهای اخلاقی

#یک‌_لغت_قرآنی ۴۱۶ 🌟عَمَرَ: به معنای آباد کردن است. عُمر از عَمَر به معنای آباد کردن دنیا و آخرت است. عمارت به معنای زمینی که آباد شده و از بایر بودن و خرابی خارج می گردد. هُوَ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَاسْتَعْمَرَكُمْ فِيهَا فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ إِنَّ رَبِّي قَرِيبٌ مُجِيبٌ (۶۱_هود) مراد از استعمار یعنی آباد کردن دنیا و آخرت. معنای دیگر عُمر یعنی دوام و قوام بخشیدن یک شئ است. یعنی خداست که شما را از زمین ایجاد کرد و شما را در آن عمر بخشید (که هم به عمارت دنیا در حدّ رفع حاجت و نیازتان بپردازید و هم عمارت آخرت تان در دنیا با انفاق و عمل صالح)، پس (اگر زیاد در دنیا برای آبادی دنیا عمر گذرانده اید) از او طلب استغفار کنید (چون شما فقط برای ساختن دنیا، به دنیا نیامده اید عمر کنید) که خدا به شما نزدیک است و جواب می دهد. 🆔 @akhlaghmarefat داستان‌ها و پندهای اخلاقی

#یک‌_لغت_قرآنی ۴۱۷ 🌹خِزی: به نابود کردن و عذاب دادن کسی با قطع مستمسک های او گویند. مثال کسی در داخل خودروی خود در سیلاب گرفتار شده است. خودرو را متمسک خود کرده و‌ به بالای آن می رود. آب به سمت خودرو می رسد و او را خفه می کند، یا کسی که در سیلاب است در حاشیه مسیر سیل شاخه درختی را برای نجات خود می گیرد، سرعت سیل شاخه را از دستان او می شکند و سیل او را می بَرد، چنین عذاب و نابودی را خَزی گویند. رَبَّنا إِنَّكَ مَنْ تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَيْتَهُ وَ ما لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصارٍ (۱۹۲_آل عمران) 🆔 @akhlaghmarefat داستان‌ها و پندهای اخلاقی

#یک‌_لغت_قرآنی ۴۲۰ 🌟دَکَرَ: به معنای یادآوری امری مهم و ضروری اما مغفول از سوی انسان بعد از مدتی طولانی در نتیجه ذکر انسان توسط خدا را گویند. در حدیثی از امام صادق (ع) در اصول کافی آمده است: همانا مؤمن گناهی مرتکب می شود و پس از بیست سال یاد او آید و از خدا طلب آمرزش برای آن گناه کند جزء این نیست یاد آورنده خدا بود که قصد بخشش او را داشت و کافر گناهی کند و همان ساعت به فراموشی اش بسپارد. 🆔 @akhlaghmarefat داستان ها و پندهای اخلاقی

#یک‌_لغت_قرآنی ۴۲۱ 🌟شَلَلَ: اگر ارتباط یک پیکره در بخش پایین تر از آن با بخش بالایی قطع شود اما چسبیدگی پیکره حفظ باشد به آن شَل شدن گویند. مثال، کسی که شاهرگ های ارتباطی دست اش با مچ دست قطع شده باشد مچ دست بر پیکره متصل است ولی ارتباطی چون وجود ندارد دست شَل و آویزان بوده و کارایی خود را در مچ از دست خواهد داد. شَلاله به آبشار گویند، چون وقتی رود در مسیر حرکت خود به محلی می رسد که دیگر زمینی، برای جریان در سطح وجود ندارد و آب در آن انتها ارتباط خود را با چشمه اصلی قطع کرده است و آویزان بر رود اصلی حرکت می کند. زن شَلیته به زنی گویند که طلاق نمی گیرد و در خانه شوهر تمکین نمی کند و ارتباطی به همسرش دیگر ندارد ولی بر او آویزان است و همسر از ترس او نمی تواند ازدواج کند. 🆔 @akhlaghmarefat داستان ها و پندهای اخلاقی