هدایت شده از بایگانی
بایگانی:
#کفایه_مباحث_أمارات_۳۶؛
#و_قد_أستدل_ص_۶۹؛
1⃣ برای اثبات حجیت خبر واحد عادل به قرآن و سنت و اجماع و عقل تمسک شده است.
2⃣ از بین آیات به پنج آیه برای اثبات حجیت خبر واحد تمسک شده است، که عبارتند از：آیه نبأ، آیه نفر، آیه کتمان، آیه سؤال، آیه أذن.
3⃣ آیه نبأ：إن جاءکم فاسق بنبأ فتبینوا لأن لا تصیبوا قوما بجهاله فتصبحوا علی ما فعلتم نادمین (اگر فاسقی خبر آورد جستجو کنید تا با قومی بر خورد غیر علمی نکنید و بر کرده خود پشیمان نشوید) سوره حجرات/آیه ۶ .
4⃣ از هشت جهت در آیه نبأ برای إثبات حجیت خبر واحد عادل استفاده شده است، مانند：مفهوم شرط (ان جاءکم) ، مفهوم وصف (فاسق)، تعلیل (لأن لاتصیبوا) و . . . .
🔹منطوق آیه نبأ：اگر فاسق خبر آورد جستجو کنید.
🔹مفهوم آیه نبأ：اگر عادل خبر آورد جستجو نمی خواهد و خبر واحد عادل حجت است.
⚡️اشکال اول به مفهوم داشتن آیه نبأ؛ شیخ انصاری：شرط هایی که به موضوع بر می گردد و برای بیان تحقق موضوع است مفهوم ندارد، و شرط در این آیه هم برای تحقق موضوع است و مفهوم ندارد.
@alafzal1400
هدایت شده از بایگانی
#کفایه_مقدمه_۳۱؛
(بخش دوم)
#و_قد_استدل_ص_۴۹؛
✅ وجوه مربوط به استدلال اعمی ها：
1⃣ تبادر：از شنیدن الفاظ عبادات، اعم از صحیح و فاسد به ذهن تبادر می کند، و تبادر نشانه حقیقت است، پس الفاظ عبادات برای اعم از صحیح و فاسد وضع شده اند.
⚡️اشکال：تبادر معنی به ذهن نیاز به وضوح و روشنی دارد، و شما اعمی ها نتوانستید قدر جامع (معنی) را تصور کنید، و با این عدم وضوح و اجمال در تصویر قدر جامع، چگونه ادعای تبادر می کنید!؟!
2⃣ عدم صحت سلب：نام عبادت را از عمل فاسد نمی توان سلب کرد و این عدم صحت سلب یکی از نشانه های حقیقت است، پس الفاظ عبادات برای اعم از صحیح و فاسد وضع شده اند.
⚡️اشکال：بله لفظ عبادت بالعنایه و بالمجاز از عمل فاسد سلب نمی شود، ولی بالمداقه از عمل فاسد سلب می شود؛ و مبحث وضع بر محور دقت می چرخد نه بر محور مجاز.
3⃣ صحت تقسیم：اینکه صحیح است عبادت را به عبادت صحیحه و فاسده تقسیم کرد، نشانه وضع الفاظ عبادات برای اعم می باشد، و قانون تقسیم این است که مقسم (صلوه) باید در همه اقسام (صحیح) و (فاسد) وجود داشته باشد و الا باعث تقسیم شیء به خودش و غیر خودش می شود و هذا باطل؛ پس هم فرد صحیح صلوه است و هم فرد فاسد صلوه است.
⚡️ اشکال：
🔹بله صحت تقسیم نشانه و شاهد بر وضع الفاظ برای اعم می باشد، به شرطی که دلیلی به نفع صحیحی وجود نداشته باشد، و حال آنکه فهمیدی ادله محکمی به نفع صحیحی وجود دارد.
🔹پس این تقسیم به ملاحظه مقام استعمال و معنای مستعمل فیه است نه به ملاحظه مقام وضع و معنای موضوع له، و استعمال هم اعم از حقیقت و مجاز می باشد، پس این تقسیم هم تقسیم بالعنایه و مجاز است نه تقسیم حقیقی.
@alafzal1400