نماز نقبائی | علی یعقوبی نماز قطبی | جهله صوفیه ✍علی محمدی هوشیار یکی از باورهای صوفیه، نمازِ قائم به قطب است. میرزا زین العابدین شیروانی مست علیشاه می‌گوید: «در این حال باید که سالک در مجامع و احوال و افعال و اقوال از مراقبت صورت #مرشد غافل نشود. در هنگام ذکر و ورد و طاعت و خدمت، از وجه شیخ خود زایل نگردد». ریاض السیاحه، ص۳۷۱. مشابه همین اندیشه در سخنان صریح #یعقوبی دیده می‌شود که نماز قائم به نقباء را لازمِ عبادت دانسته و می گوید: «جالب است، حتی شما نماز که می‌خواهید بخوانید نمازتان باید بندِ به نقباء باشد! نماز من باید بندِ به نقباء باشد؟ من همیشه گفتم دو رکعت نماز می‌خوانم قربة الی الله، الله اکبر؛ بندِ به نقباء یعنی چه؟ یعنی چه نماز بندِ به نقباء؟ بله، یک چیزهایی شنیدیم. مثلاً شاعر می‌گوید: #نماز بی‌ولای او عبادتی است بی‌وضو #به منکر علی بگو نماز خود قضا کند یعنی انسان اعتقاد به ولایت داشته باشد بعد نماز بخواند. نه آقا! ماجرا عظیم‌تر از اینهاست، قائم به #نقباء شما باید نماز اقامه کنید» ۱۴۰۳٫۱٫۳۰ این گونه نمازها که انسان را متوجه غیر خدا میکند، در کلام همه #فقهای شیعه باطل بوده و عملی حرام بشمار می رود. توجه: روایت منسوب به امام رضا علیه السلام که بر اساس قرائن، جزو روایات ساختگی صوفیه است نباید ملاک اعتقادی باشد. در این عبارت گفته شده است که در آغاز نماز، یکی از امامان معصوم را در نظر بیاور «اِجْعَلْ وَاحِداً مِنَ اَلْأَئِمَّةِ نُصْبَ عَيْنَيْكَ» که چنین چیزی با آموزه های #توحیدی اسلام مخالفت واضح دارد. مگر اینکه چنین عملی پیش از نماز باشد و در هنگام اقامه نماز خالصاً لوجه الله حاضر شویم که در این صورت مسأله متفاوت و مناسب خواهد بود. این اندیشه یعقوبی، ثمره باورهای #غالی #صوفی است که هنوز برای آن اسم مناسبی در نظر نگرفته ایم. @ali_m_hoshyar