✡️ مغضوبین ارض یاران گوساله [۵] عزیز من! از کلمهٔ #سامری و از کلمات #عالم و #علماء معنا و مفهوم وسیعی را مدّ نظر قرار بده. عالم و علماء را فقط در روحانی، کشیش، حاخام، راهب و از این قبیل اسم‌ها منحصر نساز! گرچه اینان که برشمردم، مَثَلِ اَعلایِ کلمهٔ عالم و علماء هستند، با این حال نمی‌توان از نقش تعلیمیِ آن مربّی که در مهد کودک و کودکستان مشغول به کار است، و یا آموزگاری که در دبستان نوآموزان را و دبیری که در دبیرستان دانش‌آموزان را تعلیم می‌دهد، و استادی که در دانشگاه هدایت فکری جوانان ما را به‌عهده دارد، غافل شد. عالم و علماء در معنای وسیع، شامل تمامی مؤسّسات آموزشی، تحقیقاتی، پژوهشی و نیز علاوه بر رسانه‌های شنیداری و دیداری، شامل مدارس، دانشکده‌ها، دانشگاه‌ها، ورزشگاه‌ها، فرهنگسراها، سینماها، تئاترها، هیئت‌ها، انجمن‌ها، مسجدها، کلیساها و کنیسه‌ها نیز می‌شود. می‌توانید کارگردان‌ها، تهیه‌کننده‌ها، فیلمنامه‌نویس‌ها، نمایشنامه‌نویس‌ها، بازیگرها، هنرپیشه‌ها، خواننده‌ها، ترانه‌سراها، مطرب‌ها، انیمیشن‌سازها، و حتی بازیگران عروسکی را زیرمجموعه‌ای از لفظِ «عالم» و «علماء» به حساب آورید. دوستان عزیز! اگر #گوساله_سامری توانست توده‌های عوام قوم موسی (ع) را مسحور خود کند، اگر در به‌کار بردن حواس پنج‌گانه‌مان بخیل نباشیم، گوساله‌های نوپدید سامری‌های تا دندان مسلّحِ امروزی، ما را نیز به‌همراه عوام‌الناس با خود به مسلخ می‌برد. بی‌اغراق نیست اگر بگوییم بیشترین مسحورشدگان در دنیای جدید و احتمالاً دنیای آینده از میان نخبگانی‌اند که با تحصیل در مؤسّسات و دانشکده‌های کنیسه‌ای و کلیسایی مُهر ذلّت و مَسکنت بر پیشانی‌شان زده شده است. هرکدام از «نخبگانِ مدیریت‌شدهٔ فرهنگی» به‌مثابه سامری‌های کوچکی در خدمتِ اهداف #یهودیت_جهانی، مردم شهر و دیارشان را به «عبودیّت گوساله» اِقناع و ترغیب می‌کنند. ١١. از نشانه‌های خوف‌آور سامری‌های نوپدید و علمای سوء، #گدایی است. عالِمند اما گدای حمد و ثنای مردمند. آیا «حُبّ مَدح» که در جان اینان رخنه کرده است، نباید دوست خوب مرا به تامل وادارد؟! آفات مهلکی همچون طمع، آزمندی، بخل، خساست، ریا و خودنمایی نباید جوان مؤمن مسلمان را به تعقّل وادارد؟! آیا جوان مسلمان نباید به علمایی که گرفتار عصبیّت حزبی، همبستگی گروهی و تعصّب شدید خانوادگی شده‌اند و در نتیجه، مصالح و منافع عموم را فدای دار و دسته‌شان می‌کنند، فرمان مولای مؤمنان علی (ع) را گوشزد کند که: فَأَطْفِئُوا مَا کَمَنَ‏ فِی‏ قُلُوبِکُمْ‏ مِنْ نِیرَانِ الْعَصَبِیَّةِ وَ أَحْقَادِ الْجَاهِلِیَّةِ؛ آتش‌های تعصّب و کینه‌های جاهلی را که در دل‌های‌تان جا خوش کرده، خاموش کنید. [نهج‌البلاغة، خطبه١٩٢] آیا زبان‌آرایی، قِلّت حیاء، افتخار و جسارتِ زیر پا گذاردن معارف الهی، و ورود به وادی‌ای که باید به حقیقت برسد اما سر از ناکجاآباد درمی‌آورد، نمی‌تواند نشانه‌هایی از عالِم و علمای سوء ارائه دهد؟ و آیا جوان مسلمان با این همه نشانه می‌تواند در پیشگاه خود و خدای متعال عذری ارائه کند که به این دلیل در مکتب اینترنت، ماهواره، فن‌آوریِ ارسال صدا و تصویر، سینما، استادیوم و هزاران هزار موردی که امروزه نیست و در آینده خواهد بود کسب دانش کرده است؟! آیا می‌تواند عذری بدهد که از فهم و درک مؤسّسات کلیسایی و کنیسه‌ای، و مجموعه‌های به‌اصطلاح فرهنگی ورزشی، در خدمت اهداف کنیسه عاجز و ناتوان بوده است؟! آیا نشانه‌هایی که از #علمای_سوء در کتب معتبر روایی وارد شده نباید حسّ باریک‌بینی و دقّت مضاعف را در جوان مسلمان در انتخاب کتاب، مقاله، رمان، سایت، مدرسه، استاد، خطیب، دوست و مشاور برانگیزد؟! ✍️ علی خلیل اسماعیل https://eitaa.com/alisalsobh