💫
تواضع، سرچشمهٔ زايندهٔ حقائق عرفانى است
نردبان عروج به عالم توحيد، تواضع در برابر حضرت پروردگار است كه رسول خدا صلّى‌اللـه‌عليه‌وآله‌وسلّم مى‌فرمايند: مَن تَواضَعَ لِلَّهِ رَفَعَهُ اللَهُ.[۱]«هركس براى خداوند تواضع و فروتنى نمايد، خداوند مقام و منزلت او را بالا مى‌برد.»
و نيز سرچشمهٔ زايندهٔ حقائق عرفانى كه بر قلب سالک جارى مى‌شوند و مقامات سنيّه از گسستن قيد نفس تا «ما لا عَينٌ رَأَتْ وَ لا أُذُنٌ سَمِعَتْ» همه، تواضع للّٰه و فى‌اللّٰه است كه حضرت امام‌صادق عليه‌السّلام مى‌فرمايند: التَّواضُعُ أَصْلُ كُلِّ خَيْرٍ نَفيسٍ وَ مَرْتَبَةٍ رَفيعَةٍ.[۲] تواضع أصل و منشأ همهٔ خوبى‌ها و مقامات عاليه مى‌باشد.»
و اين تواضع و فروتنى، صفت بندگانى است كه نسبت خود را از ماسوا بريده و نسبت عبوديّت و اضافهٔ خود به حضرت پروردگار را تصحيح كرده‌اند. و به خلعت: وَ عِبَادُ الرَّحْمَـٰنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا[۳] مشرّف شده‌اند؛ چرا كه فقر ذاتى، اقتضاى تواضع و خاكسارى دارد نه استكبار در برابر خداى واحد قهّار. انسانى كه فريب سراب نفس و كمالات موهوم آن را خورده براى خود استقلال مى‌بيند و لذا مبتلاى به تكبّر مى‌شود، امّا بندگانى كه به توفيق الهى به فقر ذاتى خود كه مقصد اهل كمال است پى برده و آن را شهود كرده‌اند، همواره ملازم با فقر و ذلّ بوده و هيچگاه پا را از گليم بندگى بيرون نمى‌گذارند. و اگر در اين راه خداوند به آنها كمالاتى عنايت كند آنها را نيز سرمايهٔ عبوديّت و شكرگزارى مى‌كنند، نه اينكه از درگاه خدا اعراض كرده و با آنها براى خود تخت و تاج فرعونى بسازند.
📚نورمجرد، ج۱، ص۷۲۱
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱. بحارالأنوار، ج۷۲، باب التّواضع، ص۱۲۰، ح۸
۲. بحارالأنوار، ج۷۲، باب التّواضع، ص۱۲۱، ح۱۲
۳. قسمتى از آيهٔ ۶۳، از سورهٔ ۲۵:(الفرقان)
📹 اثر نگاه توحیدی بر تحصیل تواضع
🆔
@allame_tehrani
