🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨ 💠 انسان شناسی از زاویه ی اندیشه دینی : ◻️ و امّا از نگاه آنتروپولوژیک و انسان شناختی ، همانطور که در جنبه آنتولوژیک و هستی شناسی ما با یک نگاه که کاملاً منظم و هدفمند است مواجه هستیم و هستی بستر تجلّی نشانه های خداوند متعال است، در سمت انسان شناسی هم به همین شکل است؛ یعنی انسان امانتی را قبول میکند که حتّی کوهها رد می کنند و انسان میشود برترین موجود آفرینش : آسمان بار امانت نتوانست کشید ------- قرعه ی کار به نام من دیوانه زدند بنابراین هدف خلقت از جنبه آنترولوژیک و انسان شناختی در بینش دینی " عبودیت " است. ✨ آیه ۵۶ سوره ذاریات می فرماید : 《و ما خَلَقتُ الجِنَّ و الاِنسَ اِلّا لِیَعبُدون》 اصلا انسان آفریده می شود برای عبادت و این عبادت هم جنبه های مختلف پیدا می کند و تجلّیات آن مختلف است ؛ فقط این نیست که انسان سر سجاده و نماز باشد. 🌷عبادت یعنی " بنده خدا بودن و رابطه عبد و مولا داشتن "، یعنی " فهمیدن توحید و حرکت بسوی خداوند متعال " و این است معنای عبادت . اما سوالی پیش می آید که : ❓عبادت چه کسی ؟ 🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃7⃣

🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨ 🔷 در طول تاریخ یکی از انحرافات بزرگی که شکل میگیرد این است که انسان به خاطر روح و باطن یکتا پرستَش که نیازمند پرستیدن است، منحرف می شود و مصداق معبود را گم می کند. ✨ آیه ۱۴/طه : 《اِنّي أنَا الله لا اِلهَ اِلّا أنا؛ منم کسی که باید عبادت کنید و کسی شبیه من نیست‌.》 بنابراین در نگاه دینی ، اصالت و سوزن پرگار به " الله تعالی " داده می شود؛ به خداوندی که یکتاست ، نه خدایی که دوتاست مثل ثنویّت در دین زروان و زرتشت ، و نه خدای سه گانه در دین مسیحیت،..... 🔷 در اینجا صراط مستقیم کاملاً مشخص میشود؛ " أَنَا اعبُدوني هذا صِراطٌ مُستقیم "، من را عبادت کنید که این صراط مستقیم است.(۶۱/یس) بنابراین خلقت ، هدف و مقصد انسان خداوند متعال است و به سوی خداوند متعال در حال حرکت است. 🔶 از جنبه آنتولوژیک و هستی شناختی و از طرف دیگر از جنبه آنترولوژیک و انسان شناختی ، انسان و هستی در اندیشه و نگاه دینی یک مسئله خیلی پراهمیت است و نگاه و بینش ما نسبت به انسان و هستی ، یک بینش ممتاز و بسیار دقیق و عمیقی است که حقّ است و هیچ چیزی نمی تواند در مقابل این بینش بایستد . چرا که این نور الهی است و از عالم بالا در حال تابیدن است. 🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃8⃣

🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨ 💠 جمع بندی بحث جلسه نهم : 🔰 به صورت کلّی در نگاه و اندیشه دینی ،اولاً هستی و انسان تعاریف خاصّ و ویژه خود را دارند ، یعنی ما یک تعریف بسیار ویژه ای داریم که خاصّ خودِ اندیشه دینی است؛ دوماً یک جریانی را معرفی می کند که ان شاءالله در جلسه بعد به آن خواهیم پرداخت. این جریان از خلقت حضرت آدم شروع میشود و چیزی نیست مگر مبارزه بین حق و باطل که در طول تاریخ امتداد دارد ؛ یعنی از سجده نکردن ابلیس به آدم‌ شروع می شود ، تا عصر حاضر ادامه پیدا می کند و در فردای ظهور هم اتفاق خواهد افتاد و این مبارزه حق و باطل همیشگی بوده و یک تقابل بین این دو جریان همیشه وجود دارد ؛ ❌ تقابل حضرت آدم با ابلیس ، هابیل با قابیل ، ابراهیم علیه السلام با نمرود ، موسی علیه السلام با فرعون ، .... ، حضرت رسول با ابوسفیان ، حضرت امیر و امام حسن علیهما السلام با معاویه ، امام حسین علیه السلام با یزید، .... ، انقلاب ایران با استکبار جهانی و آمریکا و در آخر آقا صاحب الزمان عجّل الله تعالی با سفیانی که از فرزندان ابوسفیان است. " والسّلام " 🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃9⃣

💠 #برنامه امشب : جلسه دهم 👇👇👇

1️⃣ صوت نخست: مقدمه و مدخلِ بحث؛

2️⃣ صوت دوم: مروری بر این سلسله مباحث؛

3️⃣ صوت سوم: رویکرد مطالعه‌ی انسان در اندیشه‌ی دینی؛

4️⃣ صوت چهارم: تطبیق هدف دین با ساحت‌های وجود انسان؛

5️⃣ صوت پنجم: ساحت اجتماعی انسان در جامعه شناسی دین؛

6️⃣ صوت ششم (پایانی): عصر ظهور، عصر کمال اجتماعی انسان؛

💢 سوال : این ناآرامی ها با وجود نگاه دینی گاهاً در زندگی ماها هم مشهوده ❓آیا این مربوط به نقص در باورهامونه یا چیز دیگه ای باعثش هست؟